تصاویری که از مقبره شهدای سرافراز وطن در قیام ۳۰ تیر ۱۳۳۱ امروز در رسانه دست به دست میشود که بدون توجه مسئولین ذیربط و بدون هیچ توضیحی در گوشهای از خاک پایتخت دفن شدهاند. مردم ایران پس از شهريور سال ۲۰ و فرار رضاشاه، در دو جبهه مبارزه با استعمار و استبداد فعاليتهاي سياسي خود را سامان دادند. اين مبارزه در اوايل دهه ۳۰ به اوج خود رسيد و سامانه قابل قبولي پيدا كرد.
روز ۳۰ تير عليرغم حضور تانكها در شهر تهران مردم به خيابانها ريختند و با خون خود يكي از صفحات زرين تاريخ مقاومت ملت ايران را ورق زدند. حضور فداكارانه مردم در صحنه باعث شد پيروزي نهضت در ساعت ۱۲ظهر همان روز قطعي شود. شاه عقبنشيني كرد و قوام عزل گرديد. غروب ۳۰ تير آيتالله كاشاني با انتشار اعلاميهاي پيروزي ملت را تبريك گفت و از شهداي ۳۰ تير تجليل و تكريم كرد. او از مردم خواست به اعتصابها پايان دهند و قول داد با عاملين كشتار مردم برخورد كند. همان شب ۳۰ تير دادگاه لاهه راي به حقانيت ملت ايران در خصوص مناقشات ملي شدن صنعت نفت با دولت انگليس داد.
مجلس روز ۳۰ تير را روز قيام مقدس ملي ناميد و قوام را به خاطر كشتار مردم مفسد فيالارض شناخت و كليه اموال او را مشمول مصادره دانست. مجلس اختيارات قانونگذاري ۶ ماهه به مصدق داد. آيتالله كاشاني با آنكه فرصت حضور در مجلس نداشت، به عنوان رياست مجلس انتخاب شد. این چند جمله خلاصهای از قیام پرشور مردم تهران در ۳۰ تیر ۱۳۳۱ بود. حال با گذشت ۶۳ سال از این موضوع تاریخی مقبره این شهدای فدایی وطن بینشان در گوشهای از قبرستان ابن بابویه شهرری، بینام و نشان و بدون هیچ توضیحی برای مراجعه کنندگان قرارگرفته است. سنگ مزار بعضی از شهدا به دلیل مدت زمانی طولانی رو به فرسایش رفته و اسامی آنها به سختی خوانده میشود.