وانشگتن امروز میزبان وزرای خارجه امارات و بحرین و نتانیاهو نخست وزیر صهیونیستهاست. نشستی که به میزبانی ترامپ رئیس جمهور آمریکا برگزار میشود تا رسما توافق میان بحرین و امارات با این رژیم به امضا برسد. این اقدام در حالی صورت میگیرد که عبداللطیف الزیانی، وزیر خارجه بحرین مدعی شده که توافق با اسرائیل گام مهمی برای باز پس گیری حقوق مردم فلسطین و عملی کردن ابتکار صلح عربی به شمار رفته و منطقه را امنتر و باثباتتر قرار میدهد. این ادعا به عنوان توجیه رفتار سازشکارانه در حالی صورت می گیرد که نگاهی به روند تحولات فلسطین و منطقه ابهامات بسیاری را در این ادعا ایجاد مینماید. در دهه ۱۹۷۰ میلادی در حالی مصر به ریاست انور سادات توافقنامه کمپ دیوید را با رژیم صهیونیستی امضا کرد که ادعای امنیت منطقه را سر میداد. در سال ۱۹۹۳ نیز توافق اسلو میان تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی با ادعای احقاق حقوق فلسطینیها و صلح و امنیت منطقه صورت گرفت. در سال ۱۹۹۴ نیز توافق وادی عربه میان صهیونیستها و اردن امضا شد که آنجا نیز همین ادعا مطرح شد. این ادعاها در حالی صورت گرفت که از دهه ۱۹۷۰ تاکنون روند اشغالگری و جنایات رژیم صهیونیستی علیه ملت فلسطین ادامه داشته چنانکه اکنون صرفا بخش کوچکی از کرانه باختری برای فلسطینیها باقی مانده و به رغم قطعنامههای سازمان ملل، این رژیم حاضر به هیچ عقب نشینی نشده است. در همین حال در حوزه منطقهای نیز همچنان اشغالگری صهیونیستها در قبال لبنان، سوریه، اردن و عربستان ادامه دارد در حالی که تحرکات نظامی این رژیم حتی به عراق نیز رسیده است. روند تحولات نشان میدهد که رویکرد سازش نه تنها مانع اشغالگری و تجاوزگری صهیونیستها نشده بلکه آن را نیز تقویت کرده است. نکته قابل توجه آنکه انتفاضه فلسطینیها در سال ۲۰۰۰ مولفهای برای فرار صهیونیستها از غزه در سال ۲۰۰۵ بود. در همین حال پیروزی حزب الله لبنان در سال ۲۰۰۰ و سپس ۲۰۰۶ موجب شد تا رژیم صهیونیستی از توسعه اشغالگری در منطقه باز ماند. روند تحولات نشان میدهد که ادعای سازش برای احقاق حقوق فلسطینیها ادعا و توجیهی غیر قابل باور پذیر است چرا که عملا این طرح ها دستاوردی برای فلسطینیها نداشته است. در همین حال طرح صلح عربی از سال ۲۰۰۰ با عنوان زمین در برابر صلح بوده که به معنای پایان اشغال اراضی و سپس صلح بوده که رفتار امارات و بحرین حتی خیانت به این اصل است. لذا میتوان گفت که ادعای سران امارات و بحرین نه تنها گامی برای حل بحران های منطقه نمی باشد بلکه زمینه ساز تشدید بحران میشود که طرح ساخت هزار واحد صهیونیست نشین در اراضی فلسطینی و تخریبهای اخیر صورت گرفته در قدس خود سندی بر این حقیقت است.
نویسنده: علی تتماج