و دوباره درهای آسمان باز شد. دوباره آغوش باز کرد. خوشا به حال آنان كه اين روزها و شب‌ها را قدر مي‌دانند.
خوشا به حال آنان كه شب‌هاي قدر ماه رجب را غنيمت مي‌شمرند. همان‌ها كه زندگي و همه دلمشغولي‌هايش را توي بقچه فراموشي گره زده‌اند و بار سفر بسته‌اند براي عبور از دريچه آسمان.
آنان كه به دعوت خدا لبيك گفتند و چشمشان را به همه كارهاي مهم بستند. كارهاي مهمي كه من و تو نتوانستيم از آنها دل بكنيم. هزار بهانه و دليل و توجيه مانع از آن شد تا ما هم معتكف كوي دوست شويم.
آنها بي‌لحظه‌اي درنگ، پاسخ دعوت را دادند و خود را ميهمان خوان كرم ميزبان كردند. ميزباني بي‌منت و بي‌شرط و شروط. او كه همه را براي ميهماني‌اش به حساب مي‌آورد.
آي دوست عزيز. اي معتكف بهترين روزهاي ماه خدا. تا به حال به این فکر کرده‌ای که خدا چقدر دوستت داشته و دارد که امسال تو را به میهمانی بزرگ خودش دعوت کرد و اجازه داد یک اعتكاف زلال دیگر را تجربه کنی؟ به نظرت این کم نعمتی است؟
تو كه قدر اين لحظات را مي‌داني. تو كه اين روزها و شب‌ها را ‌زنده نگه مي‌داري و قنوتت بال پرواز به آسمان مي‌شود. ما را فراموش نكن. التماس دعا.