این خبر برای چه کسانی آرامش‌بخش بود:" پورمحمدی: ادعای کشف کالای قاچاق در منزل یک وزیر صحت ندارد." وزیر دادگستری در مصاحبه با رسانه‌­ها درباره کشف یک محموله پوشاک خارجی در ویلای وزیر آموزش و پرورش در لواسانات گفت:" براساس اعلام گمرک، کل ارزش کالا ۲۳۲ میلیون تومان بوده که ۱۵۰ میلیون تومان عوارض و سود بازرگانی آن دریافت شده است و این محموله جزو دقیق‌ترین و منضبط­­‌ترین محموله‌های گمرکی است. همچنین حدود ۱۰۹ میلیون تومان باقی مانده این محموله وارداتی بوده که در انبار نگهداری می­‌شده است."
از احساس وظیفه وزیر دادگستری برای قابل هضم کردن این موضوع آگاهی‌های دیگری نیز به‌­دست می‌­آید از جمله این­که خانواده وزیر آموزش و پرورش نمایندگی یک شرکت پوشاک اروپایی (ایتالیا) را اخذ کرده و در خدمت توزیع تولیدات آن در ایران بوده‌­اند.
جناب پورمحمدی به عنوان وزیر وزارتخانه‌­ای که باید "داد" بگستراند تصور می‌­کند که با اثبات اینکه محموله پوشاک خارجی کشف شده در ویلای لواسانات وزیر آموزش و پرورش کاملاً مسیر قانونی واردات در گمرکات کشور را طی کرده به "داد" دولت یازدهم رسیده و ابهام جامعه رفع و رجوع شده است.
از آن­جا که باید اصل را بر صحت ادعای وزیر بگذاریم (مگر این­که بعدها به طور مستند نقض شود.) بنا را صرفاً به بررسی این وجه موضوع می­‌گذاریم که اگر برخی آقایان وزرای دولت یازدهم در امر تقویت موقعیت کالاهای خارجی در ایران ذی‌نفع شده باشند چه نتیجه‌ای عاید ملت خواهد شد.
عموم کارشناسان واقفند که یکی از مزیت‌های تولید در ایران در زمینه پوشاک است. تولیدات داخلی ما به دلیل عدم حمایت جدی هم­‌اکنون با برچسب‌های برندهای معروف جهان در بازارهای داخلی و خارجی عرضه می‌­شوند. حال در شرایطی که مشکل اشتغال در کشور به مرز بحران رسیده است اگر مقامات عالی ­رتبه اجرایی با تهیه و توزیع پوشاک اروپایی در مقام تخریب مزیت‌‌های داخلی برآیند آیا می‌­توان با این دولت امیدی به آینده اقتصادی کشور داشت؟
آیا وزیری که در لواسانات ویلا دارد به دلیل تنگنای اقتصادی خانواده‌­اش را در مسیر تقویت موقعیت پوشاک خارجی در ایران سوق داده است؟ پاسخ کاملاً روشن است. دارندگان کمترین عرق ملی مدت­‌ها با ایجاد نهادهای مردمی در صدد پیدا کردن راه­‌هایی برای تقویت تولیدات داخلی و تشویق به مصرف آنند.
در این میان، اشتغالات این چنینی برخی از وزرا حتی اگر هیچگونه­ تاثیری بر روی قاچاق کالا از مناطق آزاد و مبادی رسمی گمرکی کشور نداشته باشد آیا نشان از بی‌­دغدغه بودن در قبال ملت نیست؟ اشرافیت‌گرایی رو به رشد، موجب شده که متأسفانه برخی سیاسیون شعارشان با عملشان فاصله چشمگیری پیدا کند؛ وزرایی که امروز شرکت‌های متعدد دارند و حتی نمی‌­توانند زمان معمول را در وزارتخانه مربوطه حضور یابند آیا در مسیر ایثار برای رشد تولیدات کشور و تقویت مزیت‌‌های اقتصادی این مرز و بوم گام خواهند برداشت؟! 

^{عباس سلیمی نمین - تسنیم}