حضرت آیت الله خامنه ای در دیدار ۱۹ بهمن ماه فرماندهان نیروی هوایی ارتش و پدافند هوایی بر لزوم قوی شدن در همه جهات به ویژه دفاعی تأکید کردند. رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه ضعیف بودن، دشمن را تشویق به اقدام خواهد کرد، افزودند: برای آنکه جنگ نشود و برای آنکه تهدید تمام شود، باید قوی شد. در سخنان فرمانده کل قوا تحلیل دقیق و منطقی وجود دارد، چرا که در دنیای کنونی اگر ضعیف باشیم، زورگویان و قدرتمندان دنیا کشوری چون ایران اسلامی را می بلعند. ایران دارای منابع بسیار سرشار و ظرفیتهای اقتصادی بالایی است که هر کشور زورگو را به طمع میاندازد، حال اگر به واسطه انقلاب اسلامی دست رژیمی چون آمریکا از خاک ایران قطع شده باشد، دشمنیها افزون تر میشود. بسیار ساده و آسان میتوان تحلیل کرد که اگر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران از قابلیتهای نظامی و دفاعی قابل قبولی برخوردار نبودند، چه بر سر ایران میآمد.
وجود ظرفیتهای بالای نظامی در نیروهای مسلح کشورمان است که باعث شده دشمن از انگیزه حمله نظامی منصرف شود.
در دنیای کنونی هیچ یک از قوانین بین المللی که در سازمان ملل متحده تصویب و به امضای اعضای آن رسیده در دنیا اجرا نمیشود. سازمان ملل یک ساختمان بلند برای نمایش به افکار عمومی دنیا است تا تصور کنند، نهادی برای جلوگیری از جنگ و خونریزی در دنیا وجود دارد اما عملاً اینگونه نیست. اگر برخی دل به قوانین بین المللی بستهاند و تصور میکنند میتوان با این قوانین حق خود را گرفت، یا سخت در اشتباه هستند، یا ساده لوح یا سرسپرده، چنین دیدگاهی اتفاقاً هر کشوری را به باد فنا خواهد داد. همین قوانین سازمان ملل متحد بود که لیبی را به چنین سرنوشتی که اکنون همگان آن را میبینند دچار کرد.
سازمان ملل است که با وجود جنایات جنگی عربستان و آمریکا علیه مردم مظلوم یمن، دست روی دست گذاشته و هیچ اقدامی برای جلوگیری از قتل عام مردم یمن به دست ارتش سعودی انجام نمیدهد.
همین سازمان ملل است که با صدور مجوز برای حمله به عراق و افغانستان زمینه جنایات و چپاول این کشورها را برای آمریکا و دیگر کشورهای متجاوز فراهم کرده است.
چنین سازمان مللی که خاصیتش تنها برای رژیمهای زورگو است، هیچ حقی را برای کشورهای دیگر در نظر نمیگیرد.
چگونه میتوان به سازمان های بینالمللی اعتماد و اطمینان کرد در حالی که همه این سازمانها در پی برآورده کردن خواستههای آمریکا و همپیمانان او است؟!
همین توافق هستهای ایران و ۱+۵ را ببینید، این پیمان چند جانبه که میان ایران و ۶ کشور دنیا به امضا رسید و در همان سازمان ملل نیز ثبت شد چه سرنوشتی را در طالع خود دید؟ برای آن که در چنین دنیایی ادامه حیات بدهیم، باید قوی باشیم، در همه زمینه ها، اولویت با اقتدار نظامی است، که اگر در این زمینه کوچکترین ضعفی دیده شود، دشمن وارد عمل خواهد شد، بدون تردید.
حتی افکار عمومی دنیا در خیال خود هم تصور نمی کرد که جمهوری اسلامی ایران به خود جرأت و جسارت بدهد که پایگاه آمریکاییها در خاک عراق را هدف موشکباران نیروهای مسلح خود قرار دهد و زمانی که عملیات انجام شد همگان انگشت به دهان شدند. قدرت نظامی ایران است که باعث شد تا علاوه بر عملیات موشکی علیه پایگاه آمریکا در خاک عراق، این اجازه را به ایالات متحده ندهد که بخواهد نسبت به این عملیات از خود واکنش نشان دهد. هر اندازه که می توان باید در زمینه پیشرفت ها نظای و دفاعی اقدام کرد، هر اندازه پیشرفت در این زمینه باز هم برای اقتدار و قدرت آفرینی کم است. در کنار مقوله قدرت نظامی و افزایش آن، باید در دیگر زمینهها نیز همچون نظامی و دافاعی به قدرت افزایی بپردازیم. امنیت پایدار است که اجازه میدهد در سایه این امنیت، اقتصاد نیز فرصت رشد و پیشرفت داشته باشد، اقتصادی قدرتمند در جمهوری اسلامی ایران، گزند تحریم های اقتصادی را بی اثر می کند. رونق اقتصادی در کشور علاوه بر آن که دشمنان را از تهدید و تحریم مأیوس می کند، قدرت نفوذ و تأثیر جمهوری اسلامی ایران را نیز افزایش میدهد و در کنار آن در مقوله فرهنگی نیز، با وجود فرهنگ انقلابی در ایران اسلامی، می تواند تأثیرات مثبت و گسترده تری در افکار عمومی منطقه و جهان داشته باشد.
پس قدرت افزایی در همه زمینهها به ویژه نظامی و دفاعی ضامن امنیت پایدار و ماندگار برای کشور و دور کردن سایه تهدید و جنگ از سر ایران است.
به پیرامون خود بنگریم خواهیم دید که کشورهای اطراف جمهوری اسلامی ایران تا چه اندازه به قوانین بین المللی پایبند هستند و ما تا چه اندازه پایبندیم.
ترکیه به خاک سوریه حمله نظامی میکند و بخشی از این کشور را به اشغال خود در میآورد، عربستان یک ائتلاف جنایتکار تشکیل میدهد تا به مردم مظلوم یمن حمله نظامی کند، آمریکا به خود اجازه میدهد در سوریه نیروی نظامی داشته باشد و عراق را به اشغال خود در آورد، نیروی تروریسم آمریکایی سالها در افغانستان حضور داشته باشند و به جنایات خود ادامه دهند و دهها نمونه دیگر که همه آنها لزوم و اجبار قوی شدن را برای جمهوری اسلامی ایران یادآوری میکند.
نویسنده: محمد پیرعلی