همه مشاهدات میدانی و تصاویر منتشر شده از سراسر کشور نشان می‌دهد که امسال با ۱۳ آبان متفاوتی نسبت به چند سال اخیر روبه‌رو بوده‌ایم. تفاوتی که به راحتی می‌توان از جمعیت گسترده تر راهپیمایی امسال لمس کرد و ایضا بغضی و فریادی که حاضران در مراسم دیروز اصرار داشتند که آن را بیشتر از گذشته بروز بدهند. این در حالیست که چند سالی بود که با ساده‌لوحی یک جریان غربگرای داخلی که در بخشی از بدنه تصمیم‌گیر در نظام نیز نفوذ خوبی دارد، به هر دلیلی تلاش کرد که مراسم ۱۳ آبان کمرنگ‌تر از سالیان گذشته برگزار شود.
اما در این‌باره می‌توان به چهار نکته کوتاه دیگر نیز اشاره‌ای گذرا کرد:
الف) در چند سال اخیر یک جناح سیاسی مراسم ۱۳ آبان را از چند رو قبل با حواشی سیاسی روبه‌رو می‌کرد، بگونه‌ای که رسانه‌های زنجیره‌ای تلاش داشت این مراسم از حالت ملی به یک مراسم جناحی و سیاسی تداعی شود. پس از برگزاری نیز این مراسم با سانسور رسانه‌های اصلاح‌طلب روبه‌رو می‌شد! این اقدام تازه غیر از اصرار بر بزک کردن آمریکا توسط این جریان خودباخته رسانه‌ای در چند سال اخیر بود.
ب) از سوی دیگر جریان غرب‌گرا در داخل کشور در آستانه این روز ملی در چند سال اخیر به طرز شیطنت‌آمیزی تلاش کرد که ۱۳ آبان و بزرگداشت باشکوه آن را مانعی برای مسیر جدید سیاست خارجه دولت تدبیر معرفی کند و حتی آقای رئیس‌جمهور زمانی مطرح کرد که بعد از برجام دیگر نمی‌شود مثل گذشته هر حرف و سخنی را (بخوانید با کشورهای مثل آمریکا) گفت! قابل تامل تر آنکه در چند سال اخیر به نسبت سال‌های گذشته حضور مسئولین ارشد دولتی نیز در این روز بزرگ انقلاب به طرز چشم‌گیری کاهش پیدا کرد. بماند که عده‌ای - که نمی‌توان آنها را پیاده‌نظام استکبار در داخل کشور ننامید - ۱۳ آبان را یکی از موانع گشایش اقتصادی و بهانه غربی‌ها برای عدم همکاری با ایران در مسایل اقتصادی معرفی می‌کردند و مردم را از حضور در این نوع مراسمات حتی می‌ترساندند! ضمن اینکه وقاحت خود را نیز کامل‌تر می‌کردند و اساسا تفکرات ضدآمریکایی را محصول تندروی معرفی و انقلابیون وفادار مانده به گفتمان ضداستکباری امام خمینی(ره) مانع اصلی گشایش در معیشت مردم نشان می‌دادند.
ج) اما با ظهور ترامپ در آمریکا و چهره عریان‌تر مسئولین آمریکایی در دشمنی با ایران و همچنین نمایان شدن روزافزون خیال خام خوش‌خیالی و خوش‌بینی به مستکبران، یکبار دیگر مراسمات ضد آمریکایی حال و هوایی دیگری به خود در ایران گرفته است. اصرار به دشمنی احمقانه ترامپ کار را به جایی رساند که امسال آمریکایی‌ها و در راس آنها مقامات کاخ سفید در اوج نادانی زمان اجرای تحریم‌های جدید و تعلیق شده در برجام را - که هدف اصلی‌اش فشار به سفره و زندگی مردم ایران است - همزمان با ۱۳ آبان قرار دادند. در اثبات نادانی ترامپ و دوستانش همین نوع سیاست‌ورزی کافیست. راهپیمایی کم‌نظیر امروز نیز نشان داد تنها دشمن احمقی مثل ترامپ فقط می‌توانست تصور کند که اجرای تحریم‌های در ۱۳ آبان می‌تواند به سود آمریکایی‌ها تمام شود.
ترامپ البته آنقدر احمق بود که در این مدت ده‌ها فریاد داخل آمریکا را نیز نشنید و تامل نکرد که کارهای او سبب شده جریان غرب‌گرا و به قول غربی‌ها اعتدالیون! سرمایه اجتماعی خود را در داخل ایران از دست بدهند. به این دشمن نادان چه باید گفت؟ جز اینکه: ممنون آقای احمق که هستی!
د) اما پیام راهپیمایی دیروز در یک گزاره قابل خلاصه است؛ با بازگشت تحریم ها، مردم بیشتری هم دوباره برگشتند! بازگشت دوباره و داوطلبانه به صف اول مبارزه با شیطان بزرگ. این را هم در نظر بگیریید که هدف مهم تحریم‌ها خالی کردن پشتوانه مردمی جمهوری اسلامی در مبارزه با آمریکا بوده و است. بازهم ممنون آقای احمق که هستی.
نویسنده: مهدی جهان‌تیغی - جهان‌نیوز
دریافت صفحه با کد QR