اربعین، روز یادآوری اهمیت قیام در برابر ستمگر است. بنابراین اثربخشی آن فراتر از «شیعیان» جهان است. اربعین، که فرصت بازخوانی واقعه کربلا است، هنگامه بازخوانی پیروزی خون بر شمشیر و ستمدیده بر ستمگر است. از این رو، اربعین، موجب وحدت همه مستضعفان و ستمدیدگان جهان است. همانطور که گاندی از قیام حضرت سیدالشهدا(س) در برابر استثمار انگلیس، الگو می‌گیرد، امروز هم هر ستمدیده آگاهی از قیام آن حضرت و جریان توفنده اربعین می‌تواند الگو بگیرد.
بنابراین عجیب نیست که از مسیحی تا برادر اهل سنت در دریای خروشان اربعین به حرکت در می‌آید. من بارها در میان این سیل خروشان، غیر شیعیان را دیده ام. سالها پیش، پیش از تهاجم داعش به شمال عراق، جوانکی را دیدم کرد، با جوانکی دیگر که ترکمن بود و با هم در مسیر نجف به کربلا به زیارت اربعین می‌رفتند و هردو تصویر سردار سلیمانی را بر سینه داشتند. خودم را به تغافل زدم و گفتم: «این کیست؟! از بزرگان ترکمن است یا کرد!» یکی از آنها گفت: «او یکی از سربازان حضرت حسین(ع) است که به وحدت کرد و ترکمن، کمک می‌کند.»
طبیعی است که بیشترین همبستگی در جریان اربعین باید در میان شیعیان بروز و ظهور یابد و آنها باید بکوشند برای پیوستن همه ستمدیدگان جهان به این موج خروشان، کمک کنند.

^{نویسنده : دکتر محمد مهدی شیر محمدی}