طی روزهای اخیر تنشهای ترکیه با اروپا و آمریکا شدت گرفته است و حتی اقدام ضد ایرانی اردوغان در جمهوری آذربایجان نیز نتوانسته است از شدت آن بکاهد. کشورهای اروپایی از یک سو و آمریکا از سوی دیگر ترکیه را به تحریم تهدید کرده‌اند. آمریکا با ادعای نگرانی از خرید اس ۴۰۰ توسط ترکیه و اروپا نیز با عنوان تحرکات اکتشافی ترکیه در مدیترانه این تحریم‌ها را در پیش گرفته‌اند. در واکنش به این تحریم‌ها نیز اردوغان رئیس جمهور ترکیه طی سخنرانی در جمع نمایندگان پارلمان حزب عدالت‌وتوسعه گفت: تحریم‌های [قانون] کاتسا از زمان تصویب شدن در سال ۲۰۱۷، تا کنون علیه هیچ کشوری اعمال نشده بود. ترکیه اولین کشوری است که با [تحریم‌های] کاتسا مواجه شده و اتفاقا متحد آمریکا در ناتو هم هست. این دیگر چه نوع اتحادی است؟ نکته قابل توجه آنکه وی تحریم‌های آمریکا را حمله به حقوق حاکمیتی ترکیه دانسته و اظهار داشت: هدف تحریم‌های آمریکا، ممانعت از پیشرفت بخش دفاعی ترکیه و وابسته کردن مجدد آن به خارج است. این مواضع از سوی دو طرف در حالی صورت می‌گیرد که چند نکته قابل توجه در آن مشاهده می‌شود. نخست آنکه صحبت‌های اردوغان بیانگر این حقیقت است که رویکردهای اروپا و آمریکا برای عضویت کشورها در ناتو و یا همکاری‌های نظامی نه برای کمک به توان دفاعی کشورها بلکه در چارچوب وابسته سازی‌ آنهاست چنانکه اردوغان پاسخ به این رفتارها را افزایش توان نظامی ترکیه عنوان می‌کند. دوم آنکه نوع رفتار اروپا و آمریکا در قبال ترکیه از یک سو بیانگر تعمیق اختلافات میان اعضای ناتو است چنانکه دامنه آن از بودجه نظامی و میزان نیروی انسانی اکنون به منافع اقتصادی رسیده است و کشورها دیگر در چارچوب منافع اقتصادی خود حاضر نیستند که منافع کل ناتو را در نظر داشته باشند و از سوی دیگر آنکه ترکیه همواره وصله‌ای جدا از اروپا و آمریکا در ناتو قلمداد می‌شده که صرفا به دلیل توان نظامی و جمعیتی در ناتو جایگاه یافته است. رویکرد تحریمی علیه ترکیه نشان داد که ناتو عملا صداقتی در قبال ترکیه نداشته و همچنان به این کشور به چشم یک مهره برای رسیدن به اهدافش می نگرد و اکنون که منافعش در مدیترانه تهدید شده است ترکیه را قربانی می‌سازد. این نوع فرآیندها در حالی که بیانگر تزلزل پایه‌های ناتو است بیانگر بی صداقتی غرب نیز می باشد و نشان می دهد که اروپا و آمریکا هرگز متحدان قابل اعتمادی نبوده و نیستند و در چارچوب منافعشان در نهایت دیگران را قربانی خواهند ساخت و لذا تنها راه امنیت منطقه خروج غرب از منطقه است. 

^{نویسنده: فرامرز اصغری}