برای شروع این سطور نمیدانم از کجا شروع کنم. از هفته گذشته یا از سال گذشته و سالهای گذشته.
نمیدانم از حیوانصفتی برخی انساننماها بگویم یا از جماعت نان به نرخ روزخور. جماعتی که برای پیشبرد اهداف خود از هیچ چیز کم و کسر نمیگذارند. یک روز برای حادثه پلاسکو هشتگهای گوناگون میسازند و روز دیگر برای حادثه قطار هفتخوان سمنان، حادثه معدن یورت زمستان، آلودگی هوای تهران و کلانشهرهای دیگر، ریزگردها و گرد و غبارهای استانهای جنوبی کشور، خشکسالی دریاچه ارومیه و دیگر رودخانههای کشور هیچ.
روزی که بدعهدی امریکا را از فردای صبح بدون تحریم نمیبینند و شعار چند نفر در روز قدس را تیتر یک روزنامههایشان میکنند.
کسانی که برای مردم نیجریه، لیبی، کشمیر، سوریه، عراق و... ادعایی بابت حق زندگی و حقوق بشر ندارند ولی برای غربیها کلی شمع آب میکنند و چشمانشان را خیس.
حالا برسیم به موضوع اصلی یادداشت. به قصه پرغصه آتنا اصلانی دختربچهای که ...
کشور ما قبلتر از آتنا اینچنین وقایع وحشتناکی را نیز به خود دیده بود. سال قبلش ستایش دختر بچه افغانی که در ورامین زندگی میکرد هم سرنوشتی مشابه آتنا داشت.
حالا بعضیها انگار منتظر چنین فرصتی بودند تا برای اهداف خود از آب گلآلود ماهی بگیرند. حالا با دمیدن در شیپور «اگر سند ۲۰۳۰ اجرا میشد شاهد چنین فجایعی نبودیم» میخواهند مانند بعضیها از ۲۰۳۰ نگذرند.
به راستی اگر ۲۰۳۰ بود اینچنین نمیشد؟ آیا آمار تجاوز و فحشا بالاتر نمیرفت؟ آیا سن تجاوز و فحشا پایینتر نمیآمد؟ آیا فراموش کردهایم که قاتل ستایش نوجوان بود و بر اثر امکاناتی که خانواده در اختیارش گذاشته بودند (چه از لحاظ منزل، موبایل، فیلمهای غیراخلاقی و مصرف مشروبات الکلی از سن ۱۵ سالگی) دست به چنین کاری زد؟
آیا با اجرای سند ۲۰۳۰ سبک زندگی جامعه از این بهتر میشد؟ چرا باید مجریان و کاتبان ۲۰۳۰ کشورهایی نظیر امریکا، انگلیس، کانادا باشند که آمار تجاوز در کشورشان روز به روز در حال رشد است؟ طبق آمار کشورهای دانمارک، فنلاند، زیمباوه، استرالیا، کانادا، نیوزلند، هندوستان، انگلستان و ولز، ایالات متحده، سوئد و آفریقای جنوبی بالاترین آمار تجاوز را به خود اختصاص دادهاند.
حال نکته تلخ و جالب اینجاست که اسفندماه سال گذشته مرد ۲۳ سالهای در امریکا دختربچهای ۱۵ ماهه را از خانهشان ربود و به طور وحشیانهای به او تجاوز کرد و جنازه نیمه جان او را در رودخانه انداخت.
بگذارید کمی با آمار و ارقام حرف بزنیم. طبق گزارش پایگاه خبری ایندیپندیت؛ ده هزار نفر از کشور هفت میلیونی سوئیس رسما به زوفیلیای جنسی (رابطه جنسی با حیوانات) تمایل دارند. روزنامه گاردین در فروردین سال گذشته این آمار را ارائه کرد که در هر ۲۰ دقیقه یک کودک در انگلیس مورد تجاوز جنسی قرار میگیرد و تنها در سال گذشته روزانه بیش از ۶۰ مورد تجاوز جنسی به کودکان به پلیس این کشور گزارش شده است. تنها در سال ۲۰۱۰ بیش از ۲۳۰۰۰ کودک که یک پنجم آنها سنی کمتر از سنین دبیرستان داشتهاند، قربانی تجاوز جنسی در انگلیس و ولز شدهاند.
چرا در کنسرتهای موسیقی کشورهای اروپایی تجاوز صورت میگیرد؟ چرا در ارتش کشورهایی مثل امریکا و رژیم صهیونیستی، نظامیان زن مورد سوءاستفاده جنسی قرار میگیرند؟ آنها سند ۲۰۳۰ ندارند، یا اجرا نکردهاند؟ آتناهای غربیها مشکلشان کجاست؟
حالا باز هم باید توضیح بدهیم برای جماعتی که خودشان را به خواب زدهاند که ۲۰۳۰ قرار بود چه تاثیری در فرهنگ و جامعه ما بگذارد؟ چرا کسی توضیح نمیدهد این همه کانالها و صفحات مجازی پر از تصاویر «پورن» فیلتر نمیشود؟ نکند بستن آنها باعث میشود «شادی» برخیها دچار خدشه شود!
راستی از قرار معلوم آتنای اصلانی در کار دستفروشی به پدر خود کمک میکرد و مثل دختران بعضی از مسئولین دارای حق اوقات فراغت در فیش نجومی پدر نبود. مثل دختر مظلوم بعضیها کالای قاچاق وارد کشور نمیکرد. آه که این سیلی چقدر درد دارد برای بعضیها.
بهتر بود برخی نان به نرخ روزخورها به جای اینکه اگر ۲۰۳۰ اجرا میشد به این فکر میکردند که اگر قدری از حقوقهای نجومی برخی کم میشد. آتنا مجبور به دستفروشی نبود. عکسهایی که از منزل پدری آتنا در صفحات مجازی دست به دست میشود مشخص میکند این بندگان خدا درآمدی در حد ذخایر انقلاب! نداشتند.
نویسنده: محسن رجبی