جمعی از شاعران و ترانه‌سرایان و دوستداران نیما یوشیج با نگارش نامه‌ای سرگشاده خطاب به غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی خواستار انتشار سریع دستنوشته‌های نیما یوشیج شاعر و پدر شعر نوی ایران شده‌اند که سال‌هاست در اختیار این مرکز قرار دارد
در بخشی از این نامه آمده است: چاپ دست‌نوشته‌های نیما در قیاس با سرنوشت کتاب‌های کسانی که در زندگی خود مجموعه‌ بیست و چهار جلدی چاپ می‌کنند، سرنوشت دردناکی داشته و اکنون جای بسی افسوس است که به شصتمین سالگرد درگذشت پدر شعر نوی فارسی نیما یوشیج نزدیک می‌شویم ولی هنوز دستنوشته‌هایش که از بزرگترین میراث ادبی فارسی‌زبانان جهان می‌باشد به طور کامل و درست، نسخه‌برداری و چاپ نشده و روال ناشایست و کندی برای چاپ آن در نظر گرفته شده که شیفتگان نیما و نیماپژوهان را افسرده و ناامید می‌کند و هم از نظر زمانی چاپشان را به تعویق می‌اندازد تا از آن بهره‌مند گردیم. مگر در ادبیات نوین و به ویژه شعر نو بزرگتر از نیما یوشیج کسی هست؟ اگر نیما در فرانسه یا سوئد زاده می‌شد برایش چه کارها که نمی‌کردند. به راستی تا کی باید از نیما غافل باشیم که شعر نو مسیرش را نادرست بپیماید؟
در بخش دیگری از این نامه آمده است: شعرها، داستان‌ها و نمایشنامه‌ها، شرح دیدگاه‌ها، زندگینامه، ترجمه‌های فرانسوی به فارسی و دستنوشته‌های طبری، هفت گروهی ست که بر پایه آن دستنوشته‌ها را دسته‌بندی کردیم، البته زیرگروهی نیز برای آنها در نظر گرفتیم برای نمونه در گروه شعر، زیرگروه‌های شعر کامل، طرح‌های شعری، ویرایش‌های نیما در سروده‌های پیشین و مانند این‌ها را هم داشتیم.) چرا دستنوشته‌ها پس از پایان تصویربرداری باید به‌صورت تمام و کمال، روی وبگاه فرهنگستان زبان و ادب فارسی قرار داده نشد تا هر پژوهنده‌ای از هر جای جهان بتواند از آنها آزادانه سود ببرد؟ چرا چاپ نسخه‌برداری، تصحیح و چاپ کتاب (صد سال دگر) سه سال طول کشید؟ آیا بهتر نیست برای هر بخش از دستنوشته‌ها گروهی از مصححان را به کار گیرید؟
و شما گفته بودید از آنجایی‌که دستنوشته‌های نیما یوشیج، دارای واژه‌ها یا اصطلاح‌ها و جمله‌هایی به زبان طبری نیز بوده، بهتر است در گروه زبان‌ها و گویش‌های ایرانی فرهنگستان نیز بررسی‌هایی بر روی این دستنوشته‌ها صورت بگیرد. چرا این کار انجام نشد؟
بنابراین می‌خواهیم دیگر دستنوشته‌های نیما یوشیج را زودتر نسخه‌برداری و کامل و بی سانسور چاپ کنید تا شاهد پیشرفت جامعه ادبی باشیم. آنچه که مورد نیاز است ضروری است. مهر