کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: باید ضرورت‌های مذاکره را روشن کنیم،‌ یعنی آیا مذاکره مربوط به نیازهای ماست؟ و یا نتیجه مذاکره، نیازهای طرف مقابل همچون اروپا و آمریکا را تأمین خواهد کرد.
ابوالفضل ظهره‌وند کارشناس مسائل سیاسی، با اشاره به چرایی مذاکره با آمریکا، اظهار داشت: موضوع مذاکره مهم ترین بخش است یعنی دستور کار مذاکره بخش اصلی کلیدی هر مذاکره به شمار می رود. زمانی که ما می خواهیم با آمریکا و یا هر کشور دیگر مذاکره کنیم، باید بدانیم علت مذاکره چیست و با چه انگیزه ای قرار است مذاکره کنیم؟ اگر انگیزه و چرایی مذاکره مشخص نشود، ورود به مسأله راه گشا نخواهد بود.
وی ادامه داد:‌ پس از آنکه انگیزه و چرایی مذاکره مشخص شد،‌ باید ضرورت‌های مذاکره را روشن کنیم،‌ یعنی آیا مذاکره مربوط به ما و نیازهای ما است و یا نتیجه مذاکره نیازهای طرف مقابل همچون آمریکا را تأمین خواهد کرد. همه این مسائل جزو سوالات کلیدی است که باید بطور دقیق به آن پرداخته شود.
این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: ما یکبار با آمریکا مذاکره کردیم و نتیجه مذاکره برجام شد اما فرجام آن چه بود که امروز باز هم می خواهیم دوباره وارد مذاکره شویم. آیا در آن مرتبه ای که مذاکره کردیم،‌ اهداف ما محقق شد که امروز به دنبال تحقق اهداف مان در مذاکره هستیم.
ظهره‌وند اظهار داشت: در مذاکره قاعدتا اهداف و برنامه های طرف مقابل با ما فرق می کند. یعنی گاهی اوقات طرف مذاکره به دنبال اهدافی است که آن اهداف برای ما تهدید به شمار می رود. همچنین گاهی هم فرصت مشترک در طرف مقابل در مذاکره برای ما تهدید به شمار می رود. همه اینها خودش سبب ایجاد اختلال ایجاد می شود.
وی ادامه داد: باید در میان افکار عمومی و طرف اروپایی این موضوع را جا می انداختیم که چرا باید مذاکره کنیم و با چه موضوعی وارد مذاکره شویم. همچنین باید ضرورت های مذاکره با آمریکا روشن می شد که چه کسی در این میان نیازمند مذاکره است و قطعا آن کسی که نیازمندتر است، قیمتش پایین می آید و آماده واگذاری سهم بیشتری می شود.
این کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به این موضوع که در مذاکره باید بدانیم چه مسأله ای را قرار است حل کنیم، گفت: اگر جواب این پرسش برای مان روشن بود، ابهامات حل می شود. گاهی اوقات اینطور تصور می شود، کسانی که مخالف مذاکره هستند، اهل تعامل نیستند؛ در حالی که ما می توانیم پس از روشن شدن الزامات و ضرورت های اولیه،‌ وارد مذاکره شویم. ما باید بدانیم از مذاکره قرار است چه چیزی بدست بیاوریم. متأسفانه طرف ما در مرتبه گذشته بدعهدی کرد.
وی ادامه داد:‌ در مذاکره باید تضمین های موضوع روشن شود. برای مثال در بحث هسته ای طرف ما بطور روشن می گفت تضمین های عینی و ما می گفتیم تضمین های محکم. همین موضوع نشان می داد که ما چقدر از ماجرا غافل هستیم. اگر بتوانیم به تضمین عینی برسیم با شیطان هم می توان مذاکره کرد، اما مسأله اصلی روشن کردن تضمین عینی است، یعنی طرف مقابل نتواند در هیچ حالتی بدعهدی کند.