فرمانده سازمان سنتکام می‌گوید با تصمیم دولت آمریکا طی ماه جاری میلادی، شمار نظامیان آمریکایی حاضر در عراق به ۳ هزار نفر کاهش می‌یابد. منابع خبری اعلام کرده‌اند که آمریکا تصمیم گرفته در ماه سپتامبر، تعداد نیروهای خود در عراق را از ۵۲۰۰ نفر به ۳۰۰۰ نفر کاهش دهد. مک‌کنزی که به بغداد سفر کرده در گفت‌وگو با خبرنگاران توضیح داد: در پی مشورت و هماهنگی با دولت عراق و شرکای خود در ائتلاف (موسوم به ضد داعش)، ایالات متحده تصمیم گرفت تعداد نیروهایش در عراق را طی ماه سپتامبر از ۵۲۰۰ نفر به سه هزار نفر کاهش دهد. این مواضع در حالی مطرح می‌شود که هنگام سفر الکاظمی نخست وزیر عراق به آمریکا، گزارش‌های منتشره از تاکید آمریکا بر ادامه حضور نظامیان در این کشور حکایت داشت. حال این سوال مطرح است که چرا آمریکا اکنون از کاهش نیروهایش خبر داده است؟ آنچه از سوی محافل رسانه‌ای و سیاسی آمریکا ادعا می‌شود آن است که ترامپ در چارچوب تعهداتش به مردم مبنی بر کاهش حضور نظامیان در خارج از کشور این اقدام را صورت داده است چنانکه در افغانستان نیز از کاهش نیروها گفته است. به عبارتی دیگر می‌توان گفت که ترامپ سعی دارد از مقوله نظامین برای تبلیغات انتخاباتی بهره گیرد. هر چند بازی انتخاباتی ترامپ با نظامیان خارج از کشور امری قابل توجه است اما نکته مهم آنکه ترامپ وعده برای بلند مدت داده است چنانکه زمان خروج را به ماه‌های آینده موکول کرده است. این اقدام می‌تواند برگرفته از گزینه خرید زمان و اجبار باشد. روند تحولات عراق نشان می‌دهد که به رغم اقدامات آمریکا، مردم و جریان‌های سیاسی عراق بر لزوم اخراج آمریکا تاکید دارند و حتی تهدید به اقدام مسلحانه علیه نظامیان آمریکا کرده‌اند. تشدید حملات به نظامیان آمریکا برابر با چالشهای انتخاباتی برای ترامپ خواهد بود بویژه اینکه اخیرا نیز گزارش‌هایی از اهانت ترامپ به کهنه سربازان آمریکایی منتشر شده اس. ترامپ با اعلام خروج در حالی به دنبال جلب نظر نظامیان است که همزمان سعی دارد فضای داخلی عراق را مدیریت کرده تا از افزایش اعتراضات بکاهد. در این میان در زمان انتخابات اگر ترامپ بتواند مدیریت شرایط را انجام و زمینه برای استمرار تمام نیروهای آمریکایی فراهم باشد این حضور ادامه یابد و در غیر این صورت ترامپ با خروج بخشی از نیروها سعی می‌کند تا خود را فردی متعهد نشان دهد. البته سابقه آمریکا نشان می‌دهد که آنها همواره بهانه جویی‌هایی برای گسترش نظامی گری دارند چنانکه زمانی به بهانه امنیت و زمانی به بهانه آموزش نظامیان در کشورهای اشغال شده باقی مانده و یا به افزایش نیرو پرداخته‌اند. 

^{نویسنده: فرامرز اصغری}