خدا را شاکر باشید که این چراغ به دست شماها دارد روشن می‌شود. سفارش وجود مبارک امیرالمؤمنین(ع) در آن وصیت‌نامه معروفش که بعد از ضربت خوردن و قبل از شهادت، این وصیت‌نامه را تنظیم کردند، این بود که فرمود که "این دو تا ستون را شما اقامه کنید، به پا بدارید و این دو تا چراغ را شما افروخته نگه بدارید" چراغ قرآن و چراغ عترت. شما بزرگواران در غیر ماه محرّم و صفر و مراسم سوگ و ماتم مشغول اقامه آن ستون بزرگ هستید به نام قرآن و در این فرصت زرّین مشغول اقامه این ستون هستید به نام عترت و ولایت و از این بابت خدا را شاکر باشید.
همه اینها درجات گوناگونی دارد انسان با طهارت و با وضو وارد می‌شود با اخلاص این کار را انجام می‌دهد به عنوان اینکه سیدالشهدا(ع) سالار ماست مولای ماست و ما داریم جامعه را از این جهت روشن می‌کنیم، چون مستحضرید که ستون برای خود آدم نیست، چراغ برای خود آدم نیست، انسان یک گوشه‌ای قرار می‌گیرد ستون نمی‌خواهد این که فرمود «اقیموا» و «اوقدوا» یعنی جامعه را زیر خیمه خودتان حفظ کنید به جامعه نور بدهید.
شما بزرگواران یک وقت است که در مراسم سوگ و ماتم سالار شهیدان شرکت می‌کنید مثل سایر عزادارها، ثواب می‌برید. یک وقتی خیمه عزای حسینی را چراغ ولایت سالار شهیدان(ع) را روشن نگه می‌دارید، آن فضای دیگری است آن فکر دیگری است آن یک ثواب دیگری است حضرت فرمود که شما این چراغ را روشن نگه بدارید. این ستون را به پا کنید. یک نفر که ستون نمی‌خواهد، یک نفر که آن چراغ فراوان را نمی‌خواهد. فرمود این دو تا چراغ را شما برای جامعه روشن نگه بدارید و این دو تا ستون را نگه بدارید.
همه موظف هستیم این ذوات قدسی را یاری کنیم. شما جریان سیدالشهدا(ع) را که ملاحظه کنید نخستین شهید این دودمان وجود مبارک مسلم بن عقیل است. لذا در بحث‌های زیارات چه مفاتیح چه غیر مفاتیح وقتی زیارت این جریان کربلا را مطرح می‌کند، نخستین زیارت، زیارت حضرت مسلم است، چون او نخستین شهید این دودمان است.
در همین زیارت حضرت مسلم(ع) دارد که من آماده‌ام برای شما. تنها حضرت سیدالشهدا(ع) نیست، «نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ»، کمک من برای شما آماده است با ضمیر جمع آورد. ما با مسلم بن عقیل عرض می‌کنیم که ما آماده‌ایم که شما را کمک کنیم، مسلم بن‌عقیل را چگونه کمک می‌کنیم؟ غیر از فکر او مردانگی او، عظمت او و ما الآن می‌خواهیم مسلم بن‌عقیل را یاری کنیم، چگونه یاری کنیم مسلم بن‌عقیل را غیر از این که خیمه‌ای بنام آنها، مجلسی بنام آنها، مکتبی بنام آنها، چراغی بنام آنها روشن کنیم، حرف‌های اینها را، مکتب اینها را، بیان اینها را، راه اینها را به جامعه بگوییم هم خودمان این راه را برویم هم دیگران بروند.
ممکن است که داعشی پیدا شود، سلفی پیدا شود، اینها همیشه خس و خاشاکی هستند که در عالم بودند و هستند اما بیان نورانی زینب کبری(س) این را قسم خورد در حضور امام زمانش امام سجاد(ع)، فرمود قسم به خدا نام ما را نمی‌توانید از بین ببرید ما برای همیشه زنده‌ایم. با اینکه اسیرانه آمده، خودش و سایر بچه‌ها همچنین وجود مبارک زین‌العابدین و اینها بسته آمدند.
با آن وضع سوگند یاد می‌کند بنابراین این نام می‌ماند، خدایی ناکرده ما نباشیم دیگری یقیناً این خیمه هست این چراغ هست چرا ما نباشیم.
به ما در دعاهای ماه مبارک رمضان گفتند از خدا بخواهیم بگوییم خدایا تو که دینت را حفظ می‌کنی، قرآن را حفظ می‌کنی، عترت را حفظ می‌کنی، طوری نباشد که دیگران این خیمه و این چراغ را روشن کنند ما بیکاره باشیم، این طور نباشد که دیگران عزاداری را حفظ کنند ما برویم در گوشه و کنار مجلس اینها، این چراغ به دست ما روشن شود. این چیز بدی نیست، اینکه دنیا نیست، این هوس نیست، این ریاست نیست.
خدایا این روضه حسینی را یقیناً تو حفظ می‌کنی بدون تردید، اما این طور نباشد دیگری این کار را کند من بروم آن گوشه بنشینم، بلکه به دست من این کار را بکن پس معلوم می‌شود که این دنیا نیست، این یک امر اخروی است. ما باید بخواهیم، وقتی خواستیم وسیله‌اش را هم خدا فراهم می‌کند. پس معلوم می‌شود که ما تا نفس می‌کشیم می‌توانیم در این دستگاه‌ها باشیم در هر رشته‌ای و مقام الهی هم هست دعوت هم هست تعظیم هم هست اجابتش هم که هست.

_{آیت‌الله عبدالله جوادی‌آملی}