آزادی واژه‌ای است که در تمام ادبیات‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، نظامی و امنیتی و به قولی در کوچکترین امور زندگی بشر همواره مورد توجه بوده و بر زبان کوچک و بزرگ جاری است.
انقلاب اسلامی و به پیرو آن نظام اسلامی نیز همواره بر اصل آزادی و تحقق آن برای آحاد ملت تاکید داشته و دارد چنانکه یکی از مهمترین شعارهای انقلاب اسلامی مردم در مبارزات ضد طاغوت را استقلال – آزادی – جمهوری اسلامی تشکیل می‌داد.
واژه آزادی در ادبیات فرهنگ انقلاب اسلامی در حالی یکی از ارکان کلیدی است و امام خمینی(ره) و رهبر انقلاب نیز همواره بر آن تاکید داشته و دارند که این واژه با آزادی مطرح شده در ساختار سیاسی تفاوت‌های بسیاری دارد که می‌توان آن را نشات گرفته از مردم سالاری دینی و تمدن اسلامی و ایرانی دانست. واژه آزادی آنطور که در محافل سیاسی و رسانه‌ای جهان مطرح می‌شود که نشات گرفته از تفکرات نظام سرمایه‌داری است بر اصل هرج و مرج و آزادی به معنای هر کس برای رسیدن به قدرت و ثروت مجاز به هر اقدامی است و نیز آزادی از قید و بند و انسانیت استوار است.
نمود عینی این امر را در وضعیت حقوق بشر در غرب و حقوق بشر ترویجی آنان می‌توان مشاهده کرد چنانکه در همین کشورهای غربی که ادعای آزادی عقیده می‌شود و حتی علیه کشورها به بهانه مثلا عدم آزادی بیان برای قشری خاص پرونده‌سازی می‌شود زنان از داشتن حجاب منع و به عناوین مختلف ممنوعیت حجاب اعمال می‌شود. یا در سطحی کلانتر سران غرب به خود اجازه می‌دهند که با نام آزادی در عمل به سایر کشورها لشگر کشی کنند که نمونه آن را در افغانستان، عراق ، لیبی و سوریه می‌توان مشاهده کرد. در آزادی غربی با ادعای دموکراسی حتی سلطه بر کشورها امری مجاز عنوان می‌شود چنانکه اشغال افغانستان یا عراق با ادعای خواست مردم صورت گرفت. یعنی آزادی ادعای آنها حتی برابر با ظلم کردن و ظلم‌پذیری و سلطه‌گری و پذیرش سلطه همراه بوده است. اما فرهنگ انقلاب اسلامی آزادی را در قالب آزادگی می‌داند.
بر اساس این فرهنگ آزادی از یک سو بر اساس توجه به اصول اسلامی و ایرانی است و هرآنچه این اصول را زیر سوال برده و یا نقض کند از حوزه آزادگی خارج است. از سوی دیگر آزادگی به معنای عدم ظلم کردن و ظلم‌پذیری و نیز عدم سلطه‌گری و سلطه‌پذیری است. آزادگی مفهومی برآمده از اندیشه‌های ایرانی اسلامی است که نه تنها عرصه داخلی بلکه سیاست خارجی را نیز دربر می‌گیرد.
به صراحت می‌توانیم بگوییم آنچه به عنوان آزادی در جهان ترویج می‌شود نه تنها در مردم سالاری دینی انقلاب اسلامی وجود دارد بلکه درجه‌ای اعلا‌تر یعنی آزادگی را در مفهوم انقلابی خود دارد که هر ملتی تحقق آن را رقم زد به استقلال و آزادی واقعی دست یافته است و این دقیقا همان اصلی است که نظام سلطه از آن هراس داشته و برای مقابله با آن از هیچ اقدامی فروگذار نیست. 

^{نویسنده: مهدیس پارسا}