شهردار تهران در حالی دیروز از شهرداری خارج شد که در روزهای نخست تصدی این پست نوید دمیدن روح تازه در کالبد شهر را داده بود؛ روحی که هرگز در شهر مشاهده نشد.
پایان نجفی در شهرداری تهران میتواند پایانی بر یک عمر حضور وی در عرصههای مدیریتی و اجرایی کشور باشد. کسی که در چند سال اخیر در هر پستی حضور یافته نتوانسته ثبات مدیریتی برقرار کند و خداحافظی زودهنگامی داشته است. سرنوشت شهرداری تهران نیز به مانند سرپرستی وزارت علوم و ریاست سازمان میراث فرهنگی در دوران نجفی کوتاهمدت بود.
وی با شعار «تهران؛ شهر امید و مشارکت و شکوفایی» برنامههای خود را به شورای شهر تهران ارائه داد و با کنار زدن گزینه هایی چون حسین مرعشی، الهه کولایی و محسن مهرعلیزاده با ۲۱ رای اعضای شورای شهر تهران توانست جایگزین محمدباقر قالیباف، رکوردار حضور در شهرداری با ۱۴۴ ماه شود.
نجفی در جلسه معرفی خود در شورای شهر اعلام کرده بود: «از شهرداری به فکر رفتن به دولت نیستم و این چهار سال خدمت پایان دوره مدیریتی من خواهد بود.» اما شاید یکی از اظهاراتی که وی در شهریورماه سال گذشته داشت بیشتر از همیشه بتواند نشان دهد که آیندهنگری شورای شهر درباره انتخاب شهردار تا چه حد با ریسک همراه بود.
شهردار جدید تهران در برنامه گفتوگوی خبری شبکه تهران در پاسخ به سوالی درباره سلامتی و اینکه آیا میتواند با توجه به بیماری که دارد به کار شهرداری بپردازد، صراحتا گفته بود: «من خیلی ممنونم که شما نگران سلامت من هستید، فراموش نکنید من بعد از سال ۹۲ هم مسئولیت اجرایی داشتم، سه ماه سرپرست وزارت علوم بودم و بعد از آن هم مسئولیتهای دیگری در دولت داشتم. در سال ۹۲ بیمارستان رفتم، یک استنت یا فنر در قلب من گذاشتند و پزشکان گفتند یکسال اول فقط خطر وجود دارد و باید مراقبت کنید و بعد از آن مشکلی ندارید، الان سه سال و نیم از آن روز گذشته و الحمدالله مشکلی ندارم. مسئولینی را میشناسم که در پستهای سنگین مسئولیت دارند و یا در پستهای قانونگذاری هستند و چهار پنج استنت در قلب خود دارند، البته عمر دست خداست و زیر این گنبد کبود هیچکس از آینده خود خبر ندارد.»
هرچند بخشهای نخست گزارههای نجفی در این مصاحبه درست از آب در نیامدند، ولی بخش آخرش یعنی آینده نامعلوم دقیقا پس از چند ماه محقق شد! ولی با این حال مروری بر عملکرد محمدعلی نجفی در شهرداری تهران در ماههای پیش از ابتلا به بیماری جدید چیزی جز عقبگرد در حوزههای مختلف عمرانی، فرهنگی، اجتماعی و خدماترسانی نبود.
سازوکاری که در دوره نجفی بر شهر حاکم شد، رکود و سکون را در توسعه پروژههای شهری به همراه داشت. دستور توقف ادامه فعالیت خط ۷ مترو در آبانماه صادر شد. خطی که در خردادماه افتتاح شده بود ولی به زعم مدیریت جدید ایمنی لازم را برای فعالیت ندارد. انتخاب معاونین جدید به ویژه چند بازنشسته نشان داد که نجفی برخلاف اظهاراتش برای به کارگیری جوانان و بانوان در بخشهای مدیریتی کلان عمل کرده است.
اما در این میان حساسترین و پرحاشیهترین نقاط کارنامه محمدعلی نجفی مربوط به زلزله آذرماه، برف اوایل بهمنماه بود. وی نتوانست در قامت یک مدیر اجرایی قوی و حاضر در صحنه حوادث ظاهر شود و حتی عملکرد وی باعث انتقادات تندی از سوی برخی از اصلاحطلبان چون محمدرضا عارف شد.
با وجود این حاشیهها، استعفای نجفی در ۲۳ اسفندماه مهمترین خبر حوزه شهری در دوره تصدیگریش بود. استعفایی که قابل پیشبینی بود و چند باری نیز درباره آن گمانهزنیهایی در رسانهها صورت گرفته بود. وی دلیل این استعفا را در نامهای به شورا بیماری جدیدی اعلام کرد اما بر خلاف این رویه، حامیان و مشاوران وی در اظهاراتی فشارهای بیرونی را دلیل اصلی استعفا میدانستند. موضوعی که هرگز توسط شهردار تایید نشد و در نامه دوم استعفا نیز بار دیگر بر بیماری تاکید کرد. او حتی در جلسه ۱۹ فروردینماه برررسی استعفای خود صراحتا اعلام کرد موضوعات سیاسی در این کنارهگیری دخیل نبوده و عمدهترین دلیل بیماریاش است.
به هر حال نجفی با ۱۵ رای شورای شهر در جلسه دوم بررسی استعفا از شهرداری تهران خداحافظی کرد و گفته میشود از ابتدای اردیبهشتماه برای شروع درمانش راهی خارج از کشور میشود. و نجفی بار دیگر ثابت کرد پدر استعفا در عرصه سیاسی کشور است.
در نهایت اعضای شورای شهر سمیعالله حسینیمکارم را به عنوان سرپرست شهرداری انتخاب کردند. فارس