شانزده سال از آن روزی که چهار هواپیما ربوده شدند و فجایعی در امریکا رقم زدند می‌گذرد، شانزده سال از آن زمانی می‌گذرد که رسانه‌های جهان خبری را درباره سقوط دو برج اقتصادی امریکا مخابره می‌کردند و جهان به تماشای سقوط برج‌ها و آدم‌ها نشست گذشته اما هیچ وقت جهانیان نفهمیدند آنی را که باید می‌فهمیدند. به افکار عمومی جهان القا شد بن‌لادن افغانی و گروه تروریستی القائده پشت همه این خرابکاری‌هاست و به همین بهانه به افغانستان حمله شد وصدها هزار نفر به این بهانه در افغانستان کشته شدند اما کمتر کسی اسنادی را که بعدها از دست داشتن سعودی‌ها در این فجایع پیدا شد را خوانده است. همین مخفی‌کاری‌هاست که باعث شده باور کنیم فریب بزرگی پشت همه این اتفاقات با مدیریت امریکایی‌ها بوده که تا امروز از رو شدن حقیقت ممانعت به عمل آمده است. البته نه اینکه فکر کنید امریکا از اینکه بگوید اشتباه کرده که به افغانستان حمله کرده ناراحت می‌شد، چراکه برای او بعد از قتل‌عام در عراق کاری نداشت که بگوید «اشتباه کردیم شما سلاح شیمایی نداشتید» به این خاطر بوده که با رو شدن پشت پرده‌ها منافع بسیاری از سیاست‌مداران امریکایی به خطر می‌افتاده است.
پرسش‌هایی که در نطفه خفه شد
حوادث يازده سپتامبر توجه بسياري از محققين و روزنامه‌نگاران مستقل را در آمريكا و جهان به خود جلب كرد. هر كدام از اين محققين با توجه به تخصص خود به بررسي علل و نحوه وقوع اين حادثه پرداخته‌اند. "انور مسعود" يكي از روزنامه‌نگاراني است كه در مقاله‌اي در پايگاه تحليلي "وترنز تودي" كه متعلق به افسران بازنشسته آمريكايي است، به بررسي علل وقوع حادثه ۱۱ سپتامبر پرداخته است. وي در اين گزارش با استناد به شواهد و مدارك متعدد و گزارش‌هاي ارائه شده توسط مؤسسات و نشريات مختلف، ادعاي حمله به ساختمان پنتاگون را نفي مي‌كند.
انور مسعود در اين مقاله مي‌نويسد: در ژانويه ۲۰۰۳، مؤسسه ملي استاندارد و فناوري دولت آمريكا "گزارش اجرايي ساختمان پنتاگون" را افشا كرد. در صفحه ۳۵ از اين گزارش آمده است: "طي يك بازرسي از منطقه محصور شده، امتداد خط پرواز هواپيما تا نماي ساختمان نشانگر آن است كه هيچ اثري از يك سوم بيروني‌ترين قسمت بال سمت راست هواپيما وجود ندارد. اندازه و موقعيت شكاف واقعي در نماي ساختمان (از خط ستون ۸ تا خط ستون ۱۸) نشان‌دهنده آن است كه در عمل، هيچ قسمتي از دو سوم بيروني‌ترين بال سمت راست و يك سوم بيروني‌ترين بال سمت چپ وارد ساختمان نشده است." شايد يك بوئينگ ۷۵۷ به ساختمان پنتاگون اصابت كرده و بال‌هاي آن در بيرون از پنتاگون پيدا شده است. اما اين بال‌ها در بيرون از ساختمان نيز پيدا نشده بودند. عكس‌ها و نيز "جيمي مك اينتاير" گزارشگر سي.ان.ان اين واقعيت را تائيد مي‌كنند.
در صفحه ۳۶ اين گزارش مي‌خوانيم: "شدت آسيب به نماي ساختمان بسيار كمتر از دم هواپيما بود. ارتقاع دم هواپيما كه تقريباً ۴۵ فوت است، حدوداً با ارتفاع چهار طبقه اول ساختمان برابر بود. آسيب آشكار كه به اندازه حدوداً ۲۵ فوت بالاتر از سطح بوده تنها به بالاتر از دو طبقه پائين ساختمان گسترش يافته است.
موضوع مطرح شده به اين مسئله اشاره دارد، هر چيزي كه به ساختمان پنتاگون اصابت كرده، نمي‌تواند يك بوئينگ ۷۵۷ باشد.
چه اتفاقي براي بال‌هاي بوئينگ ۷۵۷ افتاد؟
در صفحه ۳۹ از گزارش اجرايي ساختمان پنتاگون آمده است: به احتمال زياد، زماني‌كه هواپيما به داخل ساختمان نفوذ كرد، بال‌هاي آن قطع شدند. حتي اگر قسمت‌هايي از بال‌ها پس از اصابت هواپيما به ساختمان سالم باقي مي‌ماندند، بدنه اصلي هواپيما نشان مي‌دهد كه بال‌ها پيش از اينكه هواپيما به اندازه كمي به داخل ساختمان نفوذ كند، قطع شده بودند.
انور مسعود با بيان اينكه اين بال‌ها خارج از ساختمان پيدا نشده بودند، ادامه داد: پيش از اين بسيار آشكار بود كه "گزارش اجرايي ساختمان پنتاگون" كه از سوي جامعه مدني مهندسين و مؤسسه مهندسي ساختاري آمريكا ارائه شد، و از سوي مؤسسه ملي استاندارد و فناوري دولت آمريكا افشا گرديد، مورد مخالفت گزارش رسمي يازده سپتامبر قرار گرفت.
"گزارش پس از عمليات منطقه آرلينگتون" رخداد يك واقعه و حضور "يگان ۱۶۱ فورت ماير" (مقر نظامي ارتش آمريكا در واشنگتن) را در پنتاگون لحظاتي پيش از اصابت ادعا شده پرواز ۷۷ توضيح مي‌دهد. در ضميمه A از صفحه A-۴ اين گزارش آمده است: "زماني‌كه پرواز ۷۷ به داخل ساختمان وارد شد، كاپيتان "دنيس گيلروي" و اعضاي تيم پرواز وي در نزديكي پنتاگون در پايگاه هلي‌كوپتر حاضر شدند. هواپيماي ۱۶۱ به دليل فرسودگي لاستيك آتش گرفت و آنها مشغول ريختن كف در باند فرودگاه بودند. "مارك اسكيپر" و "آلن والاس" در زمان برخورد خارج از وسيله نقليه بودند و دچار سوختگي و جراحت شدند... كاپيتان گيلروي كه براي اولين‌بار محل اصلي سانحه را گزارش داد، فورت ماير را نيز مطلع ساخت."
اين گزارش با پرسيدن اين سوال كه آيا فورت ماير واحد ۱۶۱ براي انفجار بعدي پيش از اصابت ادعا شده پرواز ۷۷ به پنتاگون رفت؟ اضافه كرد: اين پرسش با موضوعاتي كه پيشتر مطرح گرديد موافق بود از جمله، پرسش گزارشگري كه در اخبار كوتاه ۱۲ سپتامبر با عنوان "رئيس، عملا قطعات كوچكي از هواپيما در اطراف محل حادثه در بزرگراه مشاهده شده، آيا مي‌توان گفت كه انفجار هواپيما در زمان برخورد به‌دليل انفجار سوخت آن بوده است؟" مطرح شد يا صحبت‌هاي "آپريل گلوپ" در پرونده ۱۱ سپتامبر مبني بر اينكه "وي در آن لحظه تنها توانست كودكش را در بغل گرفته و در مسيري كه به‌دليل نور انفجار روشن شده بود به بيرون حركت كند. هيچ هواپيماي آسيب‌ديده‌اي وجود نداشت و هيچ سانحه سوختگي در هيچ‌جا رخ نداد و فقط آوار و گرد و غبار به چشم مي‌خورد." و گزارش "باربارا هونه‌گر" خبرنگار امور نظامي، در مورد اينكه، "در روز ۱۱ سپتامبر چندين مورد غيرمتعارف از جمله باتري كار شده ساعتهاي ديواري كه بين ۳۱/۹ تا ۳۲/۹ متوقف شده بود، وجود داشت."
تصاوير ثبت شده توسط دوربين‌ها چه صحنه‌هايي را به تصوير كشيدند؟
خلباناني كه به‌دنبال كشف حقيقت ۱۱ سپتامبر بودند، اعلام كردند، "فيلمي كه توسط دوربين جلوي درب پاركينگ گرفته شد با ثبت‌كننده اطلاعات پرواز خطوط هوايي هواپيما كه از سوي كميته امنيت حملونقل ملي طبق درخواست قانون آزادي اطلاعات منتشر گرديد، مغايرت دارد. "گزارش اجرايي ساختمان پنتاگون" در صفحه ۱۴ مي‌نويسد: "يك دوربين امنيتي در ساختمان كه در نزديكي گوشه شمال‌غرب ساختمان نصب شده بود تصوير هواپيما را زماني‌كه به ساختمان نزديك مي‌شده، ثبت كرد. پنج عكس (تصوير ۳/۳ تا ۷/۳) كه تقريبا از يك سوم هواپيما گرفته شد، نزديك شدن هواپيما و گلوله آتش را نشان مي‌دهد كه با برخورد اوليه در ارتباط است.
در صفحه ۳۵ اين گزارش نيز اين‌طور آمده كه "اطلاعات سايت نشان دهنده آن است كه بدنه هواپيما در خط ستون ۱۴ و با زاويه تقريبا ۴۲ درجه با نماي ساختمان يا تا حدودي پايين دومين طبقه به ساختمان برخورد كرد.
بنابراين، طبق انيميشني كه كميته امنيت حملونقل ملي و تعدادي از خلباناني كه به دنبال كشف حقيقت ۱۱ سپتامبر هستند، ساخته شد، هواپيمايي را نشان مي‌دهد كه در شمال مقر نيروي دريايي، ولي نه به حالت افقي در حال پرواز است، و براي اصابت كردن با ساختمان پنتاگون ارتفاع زيادي دارد.
"جيم پاتر" رئيس كميته امنيت حملونقل ملي زماني‌كه با اين مغايرت مواجه شد، گفت: "در مورد اين مغايرت هيچ نظري ندارم."
شاهدان عيني قاطعانه اعلام كردند كه يك هواپيما (كه به اعتقاد آنها پرواز ۷۷ بود) همان‌طور كه در گزارش‌هاي رسمي اعلام شد به جاي آن‌كه در جنوب ايستگاه گاز پرواز كند، در شمال ايستگاه گاز "سيتگو" پرواز كرده و در غرب پنتاگون در جنوب خيابان "جويس" در "كلمبيا پايك" مستقر شد.
نتيجه كار خلبانان اين شد كه "موقعيت طبيعي خاص آرلينگتون و موانعي كه بر سر راه پرواز ۷۷ آمريكا به سمت پنتاگون وجود داشت، اين راه را كاملا غيرممكن ساخت". طبق اظهارات ادعا شده، پرواز ۷۷ بر فراز كلمبيا پايك و برج ارتباطات اداره حملونقل ويرجينيا كه در ۱۱۴۳ ياردي غرب پنتاگون واقع است و پيش از اصابت به پنتاگون با سرعت "۵۳۰ مايل در ساعت" در حركت بود، پرواز مي‌كرد.
آنتن برج اين اداره به ارتفاع ۱۳۵ فوت از سطح زمين قرار داشت. طبق مطالعات زمين‌شناسي آمريكا، ارتفاع ساختمان پنتاگون از سطح زمين ۳۳ فوت است. اين مسير، پرواز ۷۷ را به جنوب ايستگاه گاز در تقاطع كلمبيا پايك و خيابان جويس و نيز تقاطع كلمبيا پايك با خيابان ۲۷ ويرجينيا متصل مي‌كند. سپس پرواز ۷۷ در حدود ۵۰۰ فوت از سطح ساختمان پنتاگون به حالت افقي باقي مانده و "تقريبا پايين‌تر از طبقه دوم" در "زاويه حدود ۴۲ درجه" به اين ساختمان اصابت كرد.
تقاطع كلمبيا پايك و VA-۲۷ يك مانع به بلندي تقريبا ۲۰ فوت را در مسير ادعا شده پرواز ۷۷ نشان مي‌دهد. بر اساس صفحه ۴ "گزارش اجرايي ساختمان پنتاگون"، اولين عكسي كه از هواپيما گرفته شده براي زماني است كه تقريبا ۳۲۰ فوت از ديوار غربي ساختمان پناگون فاصله داشت. در مقايسه دو عكس (تصوير ۳/۳ و ۷/۳) به اين نتيجه مي‌رسيم، زماني‌كه اولين عكس گرفته شد فاصله بالاي بدنه هواپيما از زمين بيش از حدود ۲۰ فوت نبوده است.
با ناديده گرفتن مغايرت‌ها ميان گزارش رسمي پرواز ۷۷ و ثبت‌كننده اطلاعات پرواز (كه كميته امنيت حملونقل ملي از جواب دادن به آن امتناع كرد)، خلبان‌ها اين‌گونه ارزيابي كردند كه نيروي وارده بر بوئينگ ۷۵۷ با سرعت ۳۴ (Gs) سرعت زميني، براي مثال ۳۴ برابر نيروي جاذبه، در نقطه‌اي بوده كه بايد از پرواز نزولي به حالت افقي تغيير جهت مي‌داد.
چرا اسناد بودجه ناپديد شده پنتاگون نيز ۱۱ سپتامبر از بين رفت؟
انور مسعود در پايان گزارش خود مي‌نويسد: نتيجه گزارش رسمي پرواز ۷۷ كه از سوي يك دوربين امنيتي حمايت شده، نشانگر چيزي شبيه دود بود كه به پنتاگون نزديك مي‌شد كه در اخبار كوتاه پنتاگون كه در ۱۲ و ۱۵ سپتامبر ارائه گرديد، در "گزارش اجرايي ساختمان پنتاگون"، در "گزارش پس از عمليات منطقه آرلينگتون"، در گزارش پليس فدرال كه طي تماس‌هاي تلفني با پرواز ۷۷ داشت و همچنين در گزارش ثبت اطلاعات پرواز كه از جانب كميته امنيت حملونقل ملي ارائه گرديد، تكذيب شد.
گزارش رسمي پرواز ۷۷، قوانين علمي را تكذيب مي‌كند. پرواز ۷۷ زماني‌كه به‌صورت افقي در حال پرواز بود نمي‌توانست نيروي جاذبه حساب‌شده‌اي را تحمل كند كه پيش از برخورد با ساختمان در حدود ۱۰۰ يارد بود و با "قسمت بالاي بدنه هواپيما و بيش از حدود ۲۰ فوت از سطح زمين" فاصله داشت. مسير پرواز بوئينگ ۷۵۷ با سرعت "۵۳۰ مايل در ساعت" بود كه با "زاويه حدود ۴۲ درجه" به ساختمان پنتاگون اصابت كرد، و نتيجه، مسير زيان‌بار به داخل ساختمان بود كه نتوانست خط مستقيمي را همان‌طور كه در گزارش اجرايي ساختمان پنتاگون ترسيم كردند، به‌وجود آورند.
در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۱، "دونالد رامسفلد" وزير دفاع وقت آمريكا اعتراف كرد كه پنتاگون "نمي‌تواند رد ۳/۲ تريليون دلار را در معاملات پيدا كند. " ادعا شده كه بخشي از پنتاگون كه در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ تخريب شده، محافظ ثبت بودجه وزارت دفاع بوده و كاركنان آنجا نيز بر هزينه‌هاي آن نظارت داشتند.
برای همین است که وقتی میبینید که امریکایی‌ها حتی درباره پیگیری پرونده شهروندان خود و فجایع تروریستی هم راستگو نیستند و از این حوادث اگر خودشان آنها را هم برنامه‌ریزی نکنند استفاده ابزاری داشته و این فجایع را مصادره مطلوب می‌کند برای باج گرفتن از دیگران، باز یاد جمله بزرگان کشور می‌افتیم که معتقدند امریکا قابل اعتماد نیست حتی برای شهروندانش.
نویسنده: مائده شیرپور
دریافت صفحه با کد QR