گویا مسئله بهداشت و درمان به رغم نزدیک به ۴ سال وعدههای مکرر همچنان دغدغهای است که نمیخواهد از جامعه رخت بر بندد حال آنکه جداسازی بیمه سلامت از وزارت رفاه بر میزان آن افزوده است.
هر روز خبری از حوزه سلامت به گوش میرسد که زمینه ساز تردیدهای بیشتر در باب به نتیجه رسیدن وعدههای دولت تدبیر و امید در حوزه سلامت میشود. هنوز از یادها نرفته فیشهای حقوقی سوالبرانگیز برخی پزشکان و برخی بداخلاقیهای وزیر محترم بهداشت به منتقدان این فیشها، و نیز برخی سخنان در باب واگذاری بخش سلامت به بخش خصوصی که کاملا مغایر با قانون اساسی است لذا اخباری دیگر در حوزه سلامت منتشر میشود که ابهامات جدیدی در این حوزه ایجاد کرده است.
آنچه اساس این وضعیت گردیده اخبار منتشره در باب جداسازی بیمه سلامت از وزارت رفاه است که منتقدان و حامیانش را به موضعگیری واداشته است.
اما در این میان یک مسئله مهم را باید در نظر داشت و آن اینکه جداسازی بیمه سلامت از وزارت رفاه در شرایطی رخ داده که بیمه سلامت از وزارت بهداشت چندهزار میلیارد تومان طلبکار است و حالا این سوال مطرح است که تکلیف این مطالبات و بروز تخلفهایی که از سوی وزارت بهداشت در حوزه بیمه رخ میداده، چه میشود.نمایندگان مجلس دیروز در لایحه برنامه ششم توسعه مقرر کردند «سازمان بیمه سلامت» از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی منتزع و به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ملحق شود.
به گزارش فارس، این جداسازی در شرایطی رخ میدهد که بیمه سلامت از وزارت بهداشت صدها میلیارد تومان طلبکار است. و حالا این سوال مطرح است که با ملحق شدن بیمه سلامت به وزارت بهداشت تکلیف این بدهی و وجود تخلفهایی که از سوی برخی پزشکان رخ داده چه میشود.
با توجه به آمار بیمه سلامت مجموع بودجه پزشک خانواده در دو استان اجرای طرحی که از طرف دولت در مدت ۳ سال در اختیار وزارت بهداشت قرار گرفته است مبلغ ۶۰۶۰ میلیارد تومان است که این مبلغ باید جهت اجرای طرح در اختیار سازمان بیمه سلامت قرار میگرفت اما محقق نشده است.
این بودجه نه تنها به سازمان بیمه سلامت پرداخت نشده است بلکه سازمان بیمه سلامت در طول ۳ سال مبلغ ۲ هزار میلیارد تومان را از سایر منابع خود در طرح پزشک خانواده هزینه کرده است.
همچنین اگر درآمد حاصل از هدفمندی یارانهها را سالانه ۷۰ هزار میلیارد تومان در نظر بگیریم مطالبه پرداخت نشده بیمه سلامت ۱۵ هزار میلیارد تومان میشود و اگر همین درآمد را حتی سالانه ۴۲ هزار میلیارد تومان فرض کنیم مطالبه پرداخت نشده ۶ هزار میلیارد تومان است.
اگر یارانه دارو در سالهای ۹۳ و ۹۴ هم که ۱۸۰ میلیاردتومان است را با مالیات برارزش افزوده در سال ۹۵ که ۱۵۰۰ میلیارد تومان است در نظر بگیریم، رقم عدم تحقق درآمدهای بیمه سلامت از سوی وزارت بهداشت بسیار بیشتر به چشم میخورد.
از طرفی یکی از شیوههای کاهش هزینه، کاهش زمینههای تقلب است. موارد بسیاری وجود دارد که مؤید انجام تقلب در سیستم است.
این تخلفها در سه سطح پزشکان، ارتباط بیمار با مؤسسات و مؤسسه با پزشک وجود دارند.
به عنوان مثال در حوزه دارو در سطح ارتباط مؤسسات و بیمار، تنها در یک داروخانه در تهران، ۵۰ بیمار خاص مشکوک ۱۲ میلیارد تومان داروی خاص دریافت کردهاند که این موارد توسط سازمان بیمه سلامت بررسی شد و از ادامه آن جلوگیری به عمل آمد.
در بررسی توزیع هزینههایی که پزشکان در حوزه دارو ایجاد میکنند دیده میشود که تنها ۶ درصد از پزشکان (۳۶۰۰ نفر) ۸۰ درصد هزینه دارو (۱۲۰۰ میلیارد تومان) را بر بیمه و بیمار تحمیل کردهاند.
مثال دیگری که از توزیع نامتوازن میتوان ذکر کرد این است که در استان تهران تنها ۳ درصد پزشکان طرف قرارداد (۲۳۰ نفر) ۳۰ درصد کل هزینههای ویزیت و خدمات سرپایی را ایجاد میکنند.
در این میان، پزشکانی هستند که ۲۳ هزار بار در سال تنها برای بیمه سلامت نسخه نوشتهاند. اگر هر ویزیت متخصص طبق قانون ۲۰ دقیقه باشد، یعنی در کل سال باید ۲۱ ساعت در شبانهروز کار کنند. از آنجایی که این امر غیرممکن است، نتیجه میگیریم که یا خدمات با کیفیت پایین ارائه شده است یا تقلبی صورت گرفته است.
به طور میانگین میزان آیتمهای دارویی در هر نسخه ۳.۱۷ تعداد به ازای هر نسخه است که این تعداد حدود دو برابر مقدار میانگین و استاندارد جهانی (۱.۵) است (به عنوان مثال، ۲۸ آیتم در یک نسخه).
پزشکانی نیز وجود دارند که تنها در سال گذشته تا ۹۳۰۰ بار ویزیت معمولی فقط برای بیمه سلامت انجام دادهاند که این رقم از استاندارد ویزیت کاملاً فاصله دارد. این بدان معنی است که در هر روز از سال به صورت میانگین ۲۵ مورد ویزیت، تنها با بیماران طرف قرارداد بیمه سلامت داشتهاند. به هر حال این مسئله مهم همچنان باقی است که وزارت بهداشت در کدام مسیر در حرکت است و آیا آقای وزیر میتواند به وعدههای خود و دولت تدبیر و امید در ماههای باقی مانده از عمر دولت یازدهم عمل نماید و یادگاری شیرین از خود برای ملت برجای گذارد؟