برخی عامدانه و برخی ناآگاهانه با برجسته ساختن مطالبات داخلی مردم و مشکلاتی که در کشور وجود دارد اینطور سخن می‌گویند که وقتی در داخل مشکلات عدیده‌ای وجود دارد چرا باید به فکر مسایل بین‌‌المللی و دیگر مشکلات جهان باشیم، موضوعی که گاه افکار عمومی را نیز با توجه به حجم انتظارات معیشتی و یا مطالبات به حقی که از مسئولانشان دارد، درگیر می‌کند و حتی اذهان آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما در پاسخ به این افراد چه می‌توان گفت؟!

تندروی و کند روی بعد از انقلاب
این دیدگاه در بین افراد راستی و چپی نیز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز وجود داشت به طوری که جریانی موسوم به چپ افراطی که تشکیل شده از افرادی مانند صادق زیباکلام بودند به شدت اصرار داشتند که بعد از انقلاب باید به فکر فتح امریکا بود و با همین دیدگاه از دیوار سفارت بالا رفتند و حتی طرح‌هایی برای چگونگی مدیریت جهان داشتند و مدام در مدح طرح خود می‌نوشتند، افراد دیگری موسوم به راست افراطی نیز بودند که عقیده داشتند تا زمانی که کشور خودمان را نساخته‌ایم نباید نگاهی به جهان و مسائل جهانی از جمله فلسطین و مظلومین داشته باشیم اما حضرت امام خمینی(ره) به عنوان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران با دیدگاه عاقلانه مواضعی را اتخاذ کردند تا هم حمایت از مظلومین جهان را که به عنوان آرمان اصلی انقلاب مطرح بود پیگیری شود و هم از آبادی کشور غافل نشویم و همین مواضع را نیز در همه موارد حتی در زمان جنگ نیز حفظ کردند و حاضر نشدند یکی از این رفتارها را که امروزه می‌توان از آن به عنوان دو استراتژی مهم انقلابی‌گری یاد کرد را کنار بگذارند.

دیدگاه رهبری
۱۴ خرداد امسال در سالگرد رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی رهبر معظم انقلاب سخنانی را بیان کردند که سیطره اسلامی را در برخرود با مسایل بین‌المللی و منافات نداشتن پرداختن به مظلومان جهان در کنار توجه به داخل بیان مکی‌کرد، رهبر معظم انقلاب در کنار حرم حضرت امام خمینی(ره) فرمودند: «دو خصوصیت به‌ظاهر متضاد وجود داشت؛ از یک طرف، «صلابت و ایستادگی و شدت» در برابر هر حرکت باطل و در برابر ظالمان و طغیانگران، و از طرف دیگر، «لطافت و رقت» در مواجهه با یاد الهی و همچنین در برابر مظلومان و محرومان و مستضعفان.»
به نوعی رهبری بیان می‌دارند که حمایت از مظلومین جهان مانعی برای توجه به مطالبات مردمی نیست.

مواضع امام قبل از پیروزی انقلاب
حضرت امام خمینی(ره) در ۱۹ مهر ۱۳۴۷ در مصاحبه با نماینده «الفتح» گفته بودند: «هیچ امری واجبتر از دفاع با جان و مال در راه سربلندی اسلام نمی‌باشد. هنگامی که می‌بینید خون‌های برادران و خواهران بیگناه شما در سرزمینهای مقدس فلسطین جاریست و هنگامی که مشاهده می‌کنید که سرزمین‌های ما اشغال شده و خانه‌هایمان به دست صهیونیست‌های تبهکار ویران گشته است در این شرایط جز ادامه جهاد راهی نیست و بر همه مسلمانان واجب است که کمک‌های مادی و معنوی خود را در این پیکار مقدس بنمایند. و خداوند پشتیبان این اراده است. راه اساسی این است که مردم مسلمان ایران داد و ستد خود را با ایادی صهیونیسم و دیگر عوامل استعمار که در ایران هستند قطع کنند و از لحاظ مادی و روحی آنان را در فشار بگذارند و تمام روزنه‌های حیاتی را بر آنان تنگ سازند و خلاصه علیه آنان به نبرد اقتصادی دست بزنند و نیز در دیگر زمینه‌ها با آنان مبارزه کنند تا سرانجام مجبور شوند کلیه روابط خود را با ایران و خلق مسلمان آن قطع نمایند و در نتیجه ملت ایران بتواند همه امکانات مادی و معنوی خود را در اختیار مجاهدان فلسطین بگذارند.در شرایط اسف‌انگیز فعلی بر هر مسلمانی لازم است که کلیه نیروهای خویش را برای آزاد کردن سرزمین‌های اشغال‌شده و انتقام از اشغالگران به کار گیرند. جای تردید نیست که وظیفه یک نفر مسلمانی که در دورترین نقطه‌های جهان به سر می‌برد همان وظیفه‌ای است که خلق مسلمان فلسطین امروز به آن مسئول است، مسلمانان به مثابه دست واحدند و همه در مسئولیت عمومی یکسانند.»
این مواضع بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ثابت می‌کند که حتی در اوج مبارزه با طاغوت نیز حضرت امام حمایت از مظلومین جهان را فراموش نکرده و اینها را در راستای هم تعبیر می‌کردند نه مانعی برای ادامه مبارزات انقلابی خود.

سخنان امام بعد از پیروزی انقلاب
اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز حضرت امام این سخنان را با اعلام روز جمعه آخر ماه رمضان به عنوان روز جهانی قدس عملی ثابت کرده و در طول مسیر ساخت کشور انقلابی هیچ‌گاه از توجه به مظلومیت جهانی و مردم فلسطین غافل نشدند طوری که حتی در کوران دفاع‌مقدس نیز در سخنرانی‌های خود این موضوع را بارها تاکید کردند به طور مثال در ۲۵ فروردین سال ۶۱ در حالی که خرمشهر هنوز دست اشغالگران بود فرمودند:«اکنون که مسلمانان انقلابی و شجاع فلسطین با همتی عالی و با آوای الهی از معراج‌گاه رسول ختمی- صلی الله علیه و آله و سلم- خروش بر آورده و مسلمانان را به قیام و وحدت دعوت نموده‌اند و در مقابل کفر جهانی نهضت نموده‌اند، با کدام عذر در مقابل خداوند قادر و وجدان بیدار انسانی می‌توان در این امر اسلامی بی‌تفاوت بود؟ اکنون که خون جوانان عزیز فلسطین دیوارهای مسجد قدس را رنگین کرده است و در مقابل مطالبه حق مشروعشان از مشتی دغل‌باز، با مسلسل جواب شنیده‌اند، برای مسلمانان غیرتمند عار نیست که به ندای مظلومانه آنان جواب ندهند و همدردی خود را با آنان اظهار نکنند؟ باشد که فریاد همدردی آنان دولتها را بیدار کند که از قدرت عظیم اسلامی استفاده کرده و دست امریکای جهانخوار، این جنایتکار تاریخ را که از آن طرف دریاها به پشتیبانی ستمگران، دست پلید اسرائیل را می‌فشارد قطع کنند و خود و ملتهای مظلوم جهان را نجات دهند.»
یعنی امام حتی در کوران جنگ حتی زمانی که خرمشهر سقوط کرده است، آرمان انقلابی‌شان را فراموش نمی‌کنند و با حضور در راهپیمایی قدس بر آزادی فلسطین هم تاکید دارند.

امام با پذیرش قطعنامه هم تغییر نمی‌کنند
۲۹ تیر ۱۳۶۷نیز بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و در خلال صحبت با مردم حضرت امام خمینی(ره) همچنان به حمایت از مظلومین جهان ادامه داده و می‌گویند:« حماسه مردم فلسطین یک پدیده تصادفی نیست. آیا دنیا تصور می‌کند که این حماسه را چه کسانی سروده‌اند و هم اکنون مردم فلسطین به چه آرمانی تکیه کرده‌اند که بی‌محابا و با دست خالی در برابر حملات وحشیانه صهیونیستها مقاومت می‌کنند؟ آیا تنها آوای وطنگرایی است که از وجود آنان دنیایی از صلابت آفریده است؟ آیا از درخت سیاست بازان خود فروخته است که بر دامن فلسطینیان میوه استقامت و زیتون نور و امید می‌ریزد؟ اگر این چنین بود، اینها که سالهاست در کنار فلسطینیان و به نام ملت فلسطین نان خورده‌اند! شکی نیست که این آوای «الله اکبر» است، این همان فریاد ملت ماست که در ایران شاه را و در بیت‌المقدس غاصبین را به نومیدی کشاند. و این تحقق همان شعار برائت است که ملت فلسطین در تظاهرات حج دوشادوش خواهران و برادران ایرانی خود فریاد رسای آزادی قدس را سر داد و «مرگ بر امریکا، شوروی و اسرائیل» گفت؛ و بر همان بستر شهادتی که خون عزیزان ما بر آن ریخته شد او نیز با نثار خون و به رسم شهادت آرمید. آری، فلسطینی راه گم کرده خود را از راه برائت ما یافت. و دیدیم که در این مبارزه چطور حصارهای آهنین فروریخت، و چگونه خون بر شمشیر و ایمان بر کفر و فریاد بر گلوله پیروز شد؛ و چطور خواب بنی اسرائیل در تصرف از نیل تا فرات آشفته گشت، و دوباره کوکب درّیه فلسطین از شجره مبارکه «لاشَرقیه و لاغربیه» ما برافروخت. و امروز به همان‌گونه که فعالیت‌های وسیعی در سراسر جهان برای به سازش کشیدن ما با کفر و شرک در جریان است، برای خاموش کردن شعله‌های خشم ملت مسلمان فلسطین نیز به همان شکل ادامه دارد. و این تنها یک نمونه از پیشرفت انقلاب است.»
این مهم نشان می‌دهد که حتی در زمان پذیرش صلح نیز دست از آرمان‌ها و اعتقادات انقلابی برداشته نخواهد شد. در نهایت می‌توان اینطور عنوان کرد که در هر شرایطی و با وجود همه مشکلات و معضلات داخلی و با همه هم و غمی که نسبت به تامین نیاز مردم در داخل کشور انقلابی وجود دارد اما بازوی دیگری انقلابی‌گری که همان توجه به آرمان‌های بین‌المللی انقلاب اسلامی و حمایت از مظلومان جهان است نیز نباید از یاد برده شده و فراموش شود. 

^{نویسنده: مائده شیرپور}