بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا دیروز در رأس هیأتی از مقام‌های آمریکایی وارد دوحه شد و مورد استقبال مقام‌های قطری قرار گرفت. در همین حال منابع خبری اعلام کرده‌اند که لوید آستین وزیر دفاع آمریکا نیز در این سفر بلینکن را همراهی می‌کند.حال این سوال مطرح است که هدف از این سفر چیست و چرا قطر اولویت آمریکا قرار گرفته است؟ این سفر در حالی صورت می‌گیرد که به اذعان مقامات آمریکایی محور آن را تحولات افغانستان تشکیل می‌دهد چنانکه ند پرایس سخنگوی وزارت خارجه آمریکا طی بیانیه‌ای درباره جزئیات دیدار بلینکن با امیر قطر گفت بلینکن از شیخ تمیم به دلیل حمایت خارق‌العاده قطر در تسهیل خروج ایمن اتباع آمریکایی و شرکای ما از افغانستان، تشکر کرد. این محورهای در حالی از سوی مقامات آمریکایی مطرح می‌شود که نگاهی ریشه‌ای به تحولات نشان می‌دهد که این سفر صرفا برای قدردانی از صورت نگرفته است بلکه آمریکا اهدافی کلان‌تر را دنبال می‌کند که قطر کانون اجرای آن است. آمریکایی‌ها در حالی افغانستان را ترک کردند که این اقدام با رسوایی فروپاشی ادعای دستاوردهای ۲۰ ساله آمریکا در افغانستان همراه بوده است. از یک سو آمریکا در دولت سازی ناتوان بوده که فرار اشرف غنی و ضعف ارتش افغانستان نمودی از آن است و از سوی دیگر بحران انسانی در افغانستان که نیاز ۱۸ میلیون نفر به کمک غذایی نتیجه آن است بعد دیگر شکست آمریکا را تشکیل می‌دهد. همچنین آنچه در فرودگاه کابل روی داد نیز خود رسوایی دیگری برای آمریکا بوده است. مجموع این تحولات در حالی حیثیت و هیمنه آمریکا را بر باد داده است که آنها با حاشیه سازی و القا جنگ داخلی در افغانستان به دنبال انحراف افکار عمومی از این وضعیت هستند و از سوی دیگر برآنند تا از ظرفیت‌های کشورهایی چون قطر برای کامل کردن فرار از افغانستان بهره گیرند. آمریکاییها زمانی ادعای ارتش برتر جهان را سر می‌داد که هر کاری می‌تواند انجام دهد اکنون چنان متزلزل شده است که حتی برای خروج اتباعش به دنبال میانجی است. بر این اساس می‌توان گفت آنچه امروز در بلینکن در قطر دنبال می‌کند نه برگرفته از دیپلماسی و اقتدار آمریکا بلکه ناشی از بحران‌ها و ناکامی‌های این کشور است که آنها دست به دامان کشوری ذره‌ای همچون قطر کرده است. روندی که شاید بتوان آنرا رفتاری عملی از اذعان آمریکا به ناتوانی در حمایت از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس دانست که رسما از سوی مقامات آمریکایی اعلام شده است.

^{نویسنده: علی تتماج}