به نظر میآید، آنچه سبب عدم به کارگیری زنان توانمند در دولت شده، دایره تنگ زنانی است که به نام فعالان زن سیاسی یا فعالان حوزه زنان برای ورود زنان توانمند شکل گرفته، چون این افراد توقع دارند، هر بار از این دایره کوچک انتخاب صورت گرفته و عناوین و سمتها تنها در بین آنها تقسیم شود. در صورتی که باید این تقسیمبندی را اینگونه تعریف کرد که «زنان توانمند لزوما زنان فعال سیاسی نیستند.»
«فدریکا موگرینی»، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که اتفاقا مواضع و رویکرد او، تلاشش برای نزدیکی ایران و اروپا را نشان داده است و این مسأله در جریان توافق هستهای ایران و ۱+۵ (برجام) بسیار مشخص و ملموس بود، شنبه یکی از میهمانان ویژه مراسم تحلیف رئیسجمهور است. در مراسم تحلیف رئیسجمهور دوازدهم ۷ رئیسجمهور، ۱۷ رئیس مجلس و شمار بسیاری از معاونان رؤسای جمهور، وزیران امورخارجه، معاونان وزیران و سفرهای کشورهای خارجی حضور خواهند داشت.
برخی به جای اشاره به اهمیت حضور این سطح از مقامات سیاسی کشورهای خارجی در کشورمان، مترصد بهرهبرداری از این اتفاق برای رسیدن به اهداف و منویات سیاسی خودشان هستند که این مسأله نشان میدهد، شاید توجه به منافع و مصالح ملی برای این افراد در درجه دوم اهمیت و دستیابی به اهداف سیاسی و مقاصد جناحی شان اولویت بیشتری برایشان دارد.
پرسشی درباره سؤال احتمالی موگرینی
آذر منصوری عضو شورای مشاوران خاتمی و عضو شورای مرکزی و معاون سیاسی جبهه مشارکت، اخیرا در اظهارنظر عجیبی نارضایتی خود از عدم حضور وزیر زن در کابینه دوازدهم که یکی از مطالبات جدی بخشی از جریان اصلاحطلبی از «حسن روحانی» بود، اینگونه بیان کرده است: «موگرینی، میهمان ویژه مراسم تحلیف است، ممکن است بپرسد: کابینه ۲۴ میلیونی چرا وزیر زن ندارد؟ پاسخ احتمالی چیست؟»
این اظهارنظر خانم منصوری سوالات زیادی را در ذهن ایجاد میکند؛ اینکه اساسا یک مقام خارجی به واسطه آقا و یا خانم بودنش امکان طرح چنین سؤالی را از رئیسجمهور یک کشور اسلامی، مستقل و مقتدری که نزدیک ۷۵ درصد مردمش در انتخابات اخیر ریاست جمهوری شرکت کرده و گزینه مورد نظر خود را از میان افراد مطرح انتخاب کردهاند، دارد یا خیر؟
ایشان که معاون سیاسی یک حزب اصلاحطلب بوده، هنوز در بسیاری از برنامههای جریانات و گروههای اصلاحطلب حضور دارد، به عنوان سخنران در این برنامهها شرکت میکند و با عنوان یک فعال سیاسی با رسانهها گفتوگو میکند، چطور از سؤال احتمالی یک مقام خارجی درخصوص مسألهای که تماما تصمیمگیری آن برعهده منتخب مردم ایران و رئیسجمهور است، ابراز نگرانی میکند؟
برخی سیاسیون گویا معنای استقلال را نمیدانند
این دیدگاه این فعال سیاسی اصلاحطلب نشان میدهد یا معنای واژه استقلال را درک نکرده و یا اینکه هنوز تحت تأثیر تفکرات استعماری قرار دارد. اساسا مسأله انتخاب کابینه و افرادی که قرار است به عنوان اعضای دولت رئیسجمهور را همراهی کنند، به هیچیک از مسئولان، مقامات و افراد و کشورهای دیگر ارتباطی پیدا نمیکند و همان طور که اشاره شد، طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تماما برعهده رئیسجمهور منتخب ملت ایران است.
البته اینکه گفته شود، یک مقام خارجی از رئیسجمهور منتخب ۲۴ میلیون ایرانی بپرسد که چرا زنان به عنوان وزیر معرفی نشدهاند، بیشتر نشان میدهد، افراد مطرحکننده چنین دیدگاههایی به آنچه به عنوان «سهم زنان» مطرح میکنند، نگاه ابزاری دارند و حقیقت ماجرا این است که میخواهند از این نمد برای خود کلاهی بدوزند، وگرنه اگر موضوع حضور زنان در دولت و اثبات شایستگی این بخش مهم از جامعه باشد، باید از درون مطالبه و پیگیری شود.
حواله دادن مسأله زنان به یک مقام خارجی نشان میدهد، افراد مدعی این مسأله نتوانستهاند این ظرفیت بحق بانوان را در داخل مطالبه کرده و آن را پیش ببرند، چون اصل موضوع اثبات توانایی و توانمندی زنان ایرانی است که در بخشی از امور در رأس قرار گرفته و امور را مدیریت کنند، اما گویا برخی که خود را از پیگیریکنندگان مطالبات و سهمیه زنان در امور اجرایی و مدیریتی میخوانند، زیاد هم به این مسأله اعتقادی ندارد و بیشتر آن را یک ژست میدانند.
راه مسئولیت گرفتن زنان را منحرف نکنید!
در حقیقت موضوع حضور زنان در امور اجرایی، مدیریتی و گرفتن پست و سمت برای اثبات توانایی ۵۰ درصد جامعه ایرانی، نباید یک تنها یک ژستی باشد که ما میخواهیم برای رضایت و خوشامد غربیها یا مقامات خارجی آن را بگیریم. این مسأله خواست حقیقی زنان جامعه ایرانی است و نباید با اظهارنظرهایی شبیه اینکه «موگرینی، میهمان ویژه مراسم تحلیف است، ممکن است سؤال کند؛ کابینه ۲۴ میلیونی چرا وزیر زن ندارد؟ پاسخ احتمالی چیست؟»؛ راه منحرف شود.
البته حضور زنان در کابینه دوازدهم با نامهای دیگری نظیر معاونت رئیسجمهور، رؤسای سازمانها، معاونان وزیر و... محقق شده است. اینکه برخی مدعی باشند، زنان به کابینه راه نیافتهاند، اشتباه است. گویا رئیسجمهور در نظر دارد از توان زنان در جایی غیر از رأس وزارتخانهها بهره ببرد و برای این منظور هم گویا ظرفیتهای ویژهای را برای حضور بانوان در دولت طرحریزی کرده است.
صرف به کارگیری یک زن در رأس یک وزارتخانه قبلا تجربه شده و متأسفانه تصور این مسأله به عنوان یک ژست سیاسی نه اعتقاد به توانایی بانوان سرانجام خوبی پیدا نکرده است، لذا اگر اعتقاد به استفاده از توان زنان در کابینه از سوی عدهای مطرح میشود، نباید آلوده به مسائل جناحی و موضوعات حاشیهای باشد، چون این رویه قطعا به جای منفعت زنان، آسیبهای زیادی به همراه خواهد داشت.
دایره تنگ زنان مدیر که باید تغییر کند!
به نظر میآید، آنچه سبب عدم به کارگیری زنان توانمند در دولت شده دایره تنگ زنانی است که به نام فعالان زن سیاسی یا فعالان حوزه زنان راه برای ورود زنان توانمند شکل گرفته است، چون این افراد توقع دارند هر بار از این دایره کوچک انتخاب صورت گرفته و عناوین و سمتها تنها در بین آنها تقسیم شود. در صورتی که باید این تقسیمبندی را اینگونه تعریف کرد که «زنان توانمند لزوما زنان فعال سیاسی نیستند.»(تابناک)