کنوانسیون «سی.اف.تی» در حالی در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید که هنوز تکلیف توافق هسته‌ای که به امضای ۶ کشور از جمله آمریکا رسیده و سازمان ملل نیز آن را تایید کرده است، روشن نیست.
کلیات لایحه کنوانسیون «سی.اف.تی» که یکی از زیر مجموعه‌های «اف.ای.تی.اف» است روز گذشته با جلسه غیرعلنی آغاز شد و سپس به جلسه علنی رسید و سرانجام از تصویب نمایندگان مجلس گذشت.
تفاسیر و تحلیل‌های زیادی درباره «اف.ای.تی.اف» و دیگر زیرمجموعه‌های آن در روزها و حتی ماه‌های گذشته در رسانه‌ها و همچنین از سوی صاحبنظران مطرح شد، گروهی موافق و گروهی دیگر مخالف پیوستن ایران به چنین قوانین بین المللی هستند که به طور کاملا شفاف به همه اطلاعات اقتصادی جمهوری اسلامی ایران می‌تواند دسترسی داشته باشد.
اما نکته این اتفاق در این است که آیا نمی‌توانستیم، تصویب کنوانسیون (CFT) را منوط به پایبندی آمریکا و اروپا به توافق هسته‌ای کنیم؟ پیش از این به نقل از آقای عباس عراقچی معاون آقای وزیر خارجه محمد جواد ظریف گفته بود که اروپایی‌ها، پایبندی به برجام را به پیوستن ایران به «اف.ای.تی.اف» منوط کرده‌اند، در حالی که توافق هسته‌ای یک پیمان و مقوله سوایی است و ارتباط دادن آن به برجام، برای اعمال نفوذ بیشتر در ایران و البته تاثیرگذاری بر روی عملکرد و تصمیماتی است که جمهوری اسلامی مستقلاً در مسائل اقتصادی می‌گیرد. چرا باید شرط اروپا را پذیرفت؟
تشخیص این که چنین قوانینی منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را تأمین می‌کند یا نه، کار دشواری نیست، با مطالعه دقیق و بدون توجه به منافع شخصی، جناحی و حزبی می‌توان به این نتیجه رسید که آیا «اف.ای.تی.اف» منافع جمهوری اسلامی ایران را تأمین می‌کند یا نه. برآیند آنچه که در متن لایحه «اف.ای.تی.اف» وجود دارد، نشان می‌دهد که نه تنها تأمین کننده منافع ملی ایران اسلامی نیست، بلکه برای آن منافع خطرآفرین نیز هست چرا که سازمان «اف.ای.تی.اف» قوانینی را در نظر گرفته است که می‌تواند مانعی بر سر راه جمهوری اسلامی باشد. بر اساس آن می‌تواند به آسانی به اطلاعات مالی و اقتصادی ایران دسترسی داشته باشد و برهمین اساس می‌تواند تصمیم بگیرد که آیا ایران می‌تواند پول خود را در مسیری که انتخاب کرده هزینه کند یا نه.
استدلال موافقان پیوستن ایران به «اف.ای.تی.اف» بر این اساس است که بهانه از دست آمریکا و دیگر کشورهایی که می‌خواهند با ایران روابط اقتصادی داشته باشند گرفته می‌شود.
موضوع بر سر ناسازگاری ایران با قوانین و کنوانسیون‌های بین المللی نیست، بلکه موضوع بر سر منافع ملی است، آیا سازمان ملل و سازمان‌های زیر مجموعه آن تاکنون بر اساس همان قوانین نوشته شده عمل کرده‌اند یا براساس آنچه که آمریکا یا کشورهای سلطه گر خواهان هستند اقدام میکنند؟
برجام را ببینید، آیا این توافق که ۲ سال برای مذاکره بر سر فعالیت‌های هسته‌ای ایران وقت صرف شد، پا بر جا مانده است؟ در حالی که جمهوری اسلامی ایران با آمریکا به مذاکره نشست تا بتواند تحریم‌های اقتصادی غیر قانونی علیه خود را با پذیرفتن محدودیت در فعالیت‌های هسته‌ای خود لغو کند. آیا تحریم‌های اقتصادی لغو شد؟
حکمی که دیوان بین المللی دادگستری لاهه به نفع ایران صادر کرده است آیا ضمانت اجرایی دارد؟
آژانس بین المللی انرژی اتمی که اکثر کشورها در آن عضو هستند و وظیفه آن نظارت بر کشورهای عضو برای جلوگیری از انحراف در فعالیت‌های هسته‌ای است، براساس آن چه که در اساسنامه این سازمان نوشته شده عمل می‌کند؟ وضعیت رزیم صهیونیستی که دارای صدها کلاهک هسته‌ای است، چگونه است؟
این سازمان هیچگاه نتوانست یک نمونه ارائه دهد که ایران در فعالیت‌های خود انحراف داشته و تنها براساس ادعا و اتهاماتی که دیگران وارد می‌کردند علیه ایران عمل کرده است، در حالی که براساس قوانین همین سازمان، کشورهای عضو حق داشتن فناوری صلح آمیز هسته‌ای را دارند، اما ایران برای این که ثابت کند هیچگونه فعالیت غیر صلح آمیز نداشته است و به همین خاطر تحریم‌های اقتصادی باید لغو شود، تن به توافق هسته‌ای با آمریکا داد. فعالیت‌های هسته‌ای ایران به اندازه زیادی محدود شد، اما آمریکا و اروپا به تعهدات خود عمل نکردند.
روز گذشته آقای ظریف که به مجلس رفته بود، و در دفاع از (CFT) سخن می‌گفت، اظهار داشت؛ «نه بنده و نه رئیس جمهور نمی‌توانیم تضمین بدهیم که با پیوستن به این لایحه مشکلات ما حل خواهد شد، اما می‌توانیم تضمین بدهیم که با پیوستن به این لایحه، آمریکا بهانه برای افزایش فشار بر معاملات ما پیدا نخواهد کرد.»
بهانه آمریکا برای خروج از برجام چه بود؟ حتی زمانی که هنوز از برجام رسماً خارج نشده بود، تعهدات خود را اجرا نمی‌کرد و ایضاً اروپا نیز چنین راهی را می‌رفت و میروند، برای آمریکا، بهانه تراشیدن کار سهلی است، دشمنی آمریکا با جمهوری اسلامی ایران نیاز به بهانه ندارد، آمریکا با انقلاب اسلامی و مردم انقلابی آن مشکل دارد و ما با تصویب چنین لوایحی راه را برای دشمنی بیشتر او بازتر می‌کنیم.
برجام تضمین داشت، چنین شد، «اف.ای.تی.اف» تضمین ندارد چه خواهد شد؟!
تا تصویب نهایی این لایحه هنوز مراحل دیگری باقی مانده است، در این فرصت با بررسی واکنش‌هایی که از سوی رسانه‌ها و مقامات آمریکا و اروپا به تصویب کلیات لایحه می‌شود می‌توان تصمیم درست‌تری گرفت.

^{نویسنده: محمد صفری}