پس از سه دور انتخابات که بیانگر بحران گسترده سیاسی در رژیم صهیونیستی سرانجام منابع خبری اعلام کردند براساس توافق گانتس و نتانیاهو، ابتدا نتانیاهو برای یک سال اول نخست‌وزیر شده و بعد گانتس برای دو سال بعدی نخست‌وزیر می‌شود. نتانیاهو می‌تواند از اول ژوئیه درباره الحاق غور اردن و بخش‌های دیگر کرانه باختری با سایر گروه‌ها به توافق برسد و بعد دولت آن را تصویب کند. با توجه به این تقسیم قدرت و تقویت این احتمال که نتانیاهوی رادیکال دیگر تصمیم گیر نهایی و مطلق نخواهد بود این سوال مطرح می‌شود که این ساختار جدید چه تاثیری بر سیاست‌های آتی این رژیم خواهد داشت؟ پاسخ به این پرسش را در عملکردها و مواضع کانتس می توان جستجو کرد. در قبال اقدامات در حوزه فلسطین، گانتس همواره بر اصل سلطه رژیم صهیونیستی بر قدس، استمرار محاصره غزه و نیز اخیرا نیز رای مثبت به الحاق دره اردن به اراضی اشغالی را در کارنامه دارد. با توجه به این شرایط می‌توان گفت که تغییری در مواضع رژیم صهیونیستی در حوزه فلسطین ایجاد نخواهد شد و همان ساختار رادیکال ادامه دارد. در حوزه بیرونی نیز گانتس همواره بر اصل مقابله با سوریهف حزب الله لبنان و اقدام علیه جمهوری اسلامی ایران تاکید داشته است. وی در حالی ادعای مخالفت با طرح های نتانیاهو را سر می داد که در قبال موضوع معامله قرن رویکرد مثبت داشته است. رویکرد به کشورهای عربی در قالب سازش عربی با این رژیم نیز در شعارهای انتخاباتی کانتس بوده است. وی در همان دوران بر ادامه همکاری و همراهی گسترده با آمریکا تاکید داشته که از مولفه‌های آن را اقدامات رادیکالی و حمایت از تروریسم در منطقه تشکیل می‌دهد. نکته دیگر در باب رفتارهای ساختار جدید صهیونیست‌ها را در چارچوب رفتاری فلسطینی‌ها می توان تبیین کرد.
در واکنش به این توافق، جمیل مزهر عضو دفتر سیاسی جبهه مردمی آزادی‌بخش فلسطین ضمن انتقاد از تلاش برخی طرف‌های فلسطینی برای مذاکره با رژیم صهیونیستی، تشکیل کابینه فراگیر در این رژیم را ضربه مهلکی برای تمام کسانی دانست که بر روی طرح سازش، حساب باز کرده بودند. همچنین سخنگوی جنبش حماس نیز اعلام کرد، موافقت نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و رئیس ائتلاف آبی و سفید با الحاق اراضی کرانه باختری بر اساس توافق انجام شده، اتحاد گروه‌های فلسطینی برای مبارزه را می‌طلبد.
با توجه به این مواضع که از سوی سایر گروه‌های فلسطینی نیز تکرار شده است به صراحت می توان دریافت که رویکرد آتی فلسطینی در چارچوب استمرار مقاومت است چرا که تفاوتی میان گانتس و نتانیاهو مشاهده نشده است. با توجه به این رویکرد فلسطینی‌ها می توان دریافت که آینده معادلات منطقه در چارچوب مذاکرات سازش نخواهد بود و رویکرد مقاومتی همچنان اصل اول گروه‌های فلسطینی را تشکیل می‌دهد چرا که از یک سو تفاوتی میان گانتس و نتانیاهو وجود ندارد و از سوی دیگر سیاست‌های آمریکا در قبال فلسطین و خاورمیانه همان سیاست گذشته است و لذا عملا مولفه‌ای برای فلسطینی‌ها جز ادامه انتفاضه باقی نخواهد ماند. 

^{نویسنده: فرامرز اصغری}