سوریه باردیگر به یکی از کانون‌های اصلی تحولات جهانی مبدل شده که محور آن را از یک سو عملیات نظامی ترکیه در عفرین و از سوی دیگر تحرکات نظامی آمریکا علیه سوریه شدت گرفته است. در این میان یک نکته قابل توجه مشاهده می‌شود و آن ادعاهای مطرح شده درباره استفاده از سلاح شیمیایی در این کشور است. اصل مهم در این عرصه آن است که فرانسه ادعای استفاده نظام سوریه از سلاح شیمیایی را مطرح کرده و همزمان نیز آمریکا و برخی از کشورهای اروپایی نیز بر لزوم مقابله با سوریه نیز تاکید کرده‌اند. در همین راستا فرانسه اقدام به اعمال تحریم علیه برخی شخصیت‌ها و نهادهای سوریه کرده است. مجموع این تحرکات در حالی صورت می‌گیرد که یک نکته مهم تمام این ادعاها را زیر سوال می‌برد و آن اقدام آمریکا در سازمان ملل مبنی بر عدم پذیرش بازشدن پرونده استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه در شورای امنیت است. این طرح را روسیه برای بررسی ابعاد ادعاهای مطرح شده درباره استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه داده بود اما آمریکا با آن مخالفت کرده است.
این رفتارهای کشورهای غربی و تناقض رفتاری آنان نشان می‌دهد که مواضع آنها درباره مسئله سلاح‌های شیمیایی در سوریه نه برگرفته از اهداف انسان دوستانه بلکه برگرفته از اهدافی دیگر است که در لوای ادعاهای بشر دوستانه صورت می‌گیرد. حال این سوال مطرح است که اهداف غرب از طرح چنین موضوعاتی چیست؟ بخشی از این طراحی را می‌توان ادامه سیاست غرب برای سرنگون‌سازی نظام سوریه دانست که در بخشی از آن در قالب تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی صورت می‌گیرد و بخشی از آن نیز در چارچوب فشارهای بین‌المللی مبنی بر مقابله با تهدید امنیت جهانی است. طرحی که در گذشته نیز در عراق و لیبی نیز صورت گرفت در حالی که بعدها اثبات شد که این ادعاها واهی و صرفا برای توجیه اهداف غرب بوده است.
بعد دیگر طراحی غرب را در سیاست‌های آنها برای پنهان‌سازی ابعاد حمایتیشان از تروریسم در منطقه می‌توان جست وجو کرد. کشورهای غربی که نتوانسته‌اند با تروریسم به اهداف خود دست یابند اکنون برآنند تا با ادعاهای شیمیایی ضمن سرپوش نهادن بر حمایت‌های خود از تروریسم ابعاد جدید حمایت از این گروه‌ها را اجرایی کنند. نکته مهم آنکه نشست داووس در حالی با حضور سران و شخصیت‌های جهانی برگزار می‌شود که کشورهای غربی عملا کارکردی برای طرح در این نشست ندارند لذا با مسائل حاشیه‌ای نظیر ایران و نیز استفاده سوریه از سلاح شیمیایی برآنند تا مسیر نشست را به سمت مسائل حاشیه‌ای سوق دهند تا رسوایی و ناتوانی خود در اقتصاد جهانی را پنهان سازند.
به هر تقدیر می‌توان گفت که اقدام غرب در قبال سلاح‌های شیمیایی ادعایی در سوریه یک بازی سیاسی است که مخالفت آنها با بررسی ابعاد این ادعا سندی بر واهی بودن این ادعاها است. 

^{نویسنده: علی تتماج}