خبر مثل همه خبرهاي مشابهاش سرد و تلخ و كوبنده است؛ امیرحسین فردی دار فانی را وداع گفت.
امير حسين فردي را خيليها مصداق يك فرهنگي انقلابي ميدانند. عنصري فرهنگي كه حالا غربت غم فراغش تو را به نوشتن واداشته است.
اين نویسنده ۶۴ ساله ادبیات انقلاب كه تا همين آخرين روز هم، مدیر مرکز آفرینشهای ادبی حوزه هنری بود، نفسش ياري نداده و حالا تن رنجور سالهاي سال او آرام گرفته است.
آشنايي اين زاده روستای قرهتپه اردبیل كه در آب و هواي بديع و پرطراوت سرزمين سهند و سبلان به دوران نوجواني رسيد، با ادبيات به ویژه حضور بسیار مؤثر در ادبیات داستانی به او اين توفيق را داد تا در هوای تازه دیگری هم استنشاق كند كه تا لحظه آرامش نيز با زندگی او گره بخورد.
شايد كمتر كسي در سابقه نويسندگي براي انقلاب، با فردي قابل قياس باشد. آن روزهايي كه فردي و بچههاي مسجد الجواد خيابان قزوين باهم همراه بودند تا هم در جبهه خون و شهادت و هم در جبهههاي فرهنگي از خاكريزهاي شرافت اين كيان بيمانند دفاع كنند و نگذارند ناموس عزت و شرافت ايراني انقلابي، دستخوش پليدي دستان ضدانقلاب و نظام سلطه شود. نظام سلطهاي كه عزم آن را داشت تا نگذارد نفس بچههاي انقلاب به انقلاب حيات ببخشد، اما بچههاي انقلاب ايستادگي كردند و نام و نشان خود را وقف انقلاب كردند و با خون و آبرويشان پاسدار اين انقلاب شدند تا قلب حضرت روحالله آرام گيرد با مردان مردي كه كاري كردند كارستان زير سايه ولايت.
آنها با محوريت فردی کتابخانه مسجد جوادالائمه را در سال ۱۳۵۳ تاسيس كردند و شورای نویسندگان آن مسجد را راهانداختند. شورای نویسندگاني كه پس از انقلاب به حوزه هنری پیوستند و پايههاي اين نهاد فرهنگي انقلابي را بنا نهادند
عضویت در حوزه اندیشه و هنر اسلامی(حوزه هنری)، سردبیری و مدیرمسئولی مجله کیهان بچهها (به مدت ۲۸ سال)، تأسیس و مدیرمسئولی مجله کیهان علمی، عضویت در انجمن قلم ایران، عضویت در شورای داستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، عضویت در شورای داستان بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس، مسئولیت جشنواره انتخاب کتاب سال شهید حبیب غنیپور، مسئولیت شورای ادبیات داستانی سازمان بسیج مستضعفین و مدیریت کارگاه قصه و رمان حوزه هنری از سوابق اجرایی مرحوم امیرحسین فردی بوده است.
از میان آثار مرحوم فردی، میتوان به اسماعیل، آشیانه در مه، سیاهچمن، گرگسالی، یک دنیا پروانه و کوچک جنگلی اشاره کرد.
مرحوم فردی اما از دوستان صمیمی شهید حبیب غنیپور بود که پس از شهادت آن نویسنده هنرمند، جزو مؤسسان و برگزارکنندگان کتاب سال شهید غنیپور بود؛ جایزهای که از اعتبار بالا و والایی در حوزه ادبیات برخوردار است و آخرين دوره آن نيز مدتي پيش در تهران به اجرا درآمد.
او با شهيد غنيپور در جبهههاي ايثار و شهادت هم سنگر بوده است. همين چند روز پيش در مراسم پاسداشت گلعلی بابایی نویسنده و محقق حوزه دفاع مقدس محمد ناصری مدیر مسئول مجلات رشد و از يادگاران مسجد الجواد گفت: «ما بچههای مسجد جوادالائمه(ع) سنتی داشتیم که بانی آن آقای امیرحسین فردی بود. آن سنت هم این بود که در روزهای جنگ اگر کسی از بچههای مسجد شهید میشد، اسلایدی درباره آن شهید نوشته و خوانده میشد. اولین متن را هم آقای فردی نوشت.»
اما گويي تقدير اين بوده دستهاي ما خيلي هم از انديشه و دلنگرانيهاي فردي تهي نباشد. از امیرحسین فردی متني به عنوان سرمقاله در دوازدهمین کتاب جشنواره شهید غنیپور منتشر شده است كه نكات بسيار زيبايي در آن نهفته است. خود مرحوم فردي وقتي متن را براي انتشار به عنوان سرمقاله کتاب سال گذشته جشنواره شهید غنیپور تحويل ميداده گفته است: «این وصیتنامه من است.» و تاكيد كرده است: «این مقاله را به نیت وصیتنامهام نوشتم.»
حالا او در ميان ما نيست و صداقت كلام او براي دوستان فاش شده است. فردي در اين مطلب آورده است كه «انجمنها و تشکلهای ادبی و هنری برای رسیدن به اهداف خود به ماندن و ماندگاری میاندیشند. هدفها و آرمانها تا زمانی دست یافتنی هستند که تشکیلات و سازمانی در میان باشد.
همچنين در اين متن آمده است: «تاسیس جشنواره ادبی در شرایط و فضای جامعهای همچون جمهوری اسلامی ایران باید منطبق با ارزشهای تاریخی و ملی این ملت باشد، این یک اصل انکارناپذیر است، وگرنه از اقبال عمومی برخوردار نخواهد بود و در صورت مغایرت و تضاد با آرمانهای مردم به حاشیه رانده میشود، آنقدر که دیگر رمقی برای بقا نمییابد و افول میکند، بنابراین اولین شرط پاسداشت ارزشها و هنجارهای جامعه، همنوایی با آرمانهای مردم است، البته نه ریاکارانه و به دروغ، بلکه صادقانه و از عمق جان.... صداقت متضمن سلامت و کارآمدی پشتوانه حرفهای و نظری جشنواره است، جشنواره شهید حبیب غنی پور از ابتدای تاسیس تا کنون به این دو اصل وفادار بوده و سعی کرده با این دو بال پرواز کند، یعنی صداقت و کارآمدی.»
فردي گويي در شهودي ملكوتي بوده و اين مطالب به قلم او جاري شده است. در پايان مطلب او كه گويي بعداز خويش غصه تداوم چنين آيينهاي انقلابي را داشته آوردهاست: «امید که عاشقان شهید و یاران حبیب همواره این پرچم را برافراشته نگه دارند و نگذارند چراغی که به نام نویسنده شهید روشن شده است، خاموش شود.»
حالا امير حسين فردي آرام گرفته و آرامش او قلب دوستانش را مالامال اندوه كرده است. محسن پرويز معاون فرهنگي اسبق ارشاد و سخنگوی انجمن قلم ایران گفته است: جایزه شهید غنیپور و احیای داستان انقلاب به نام امیرحسین فردی باقی میماند. حسيني وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در متن تسليت خود آورده: مردی از تبار علم و تعهد و هنر، رخت به عالم برتر کشید و با بالی شکسته و سینهای خسته به عالم محاسبات پر کشید؛ که در این عالم آنچه از عملش دیدیم، خدمت بود خدمت! فردی! فردی فرد بود. کمتر دیدیم که کسی بر یک مسئولیت, تمام عمر خدمتی خود را سپری سازد و به یک میز به طول عمر نظام بسازد. مومني رئیس حوزه هنری هم در متن تسليت خود مرحوم فردي را مصداق کامل هنرمند انقلاب اسلامی نام برده است. حبیب احمدزاده نویسنده و سینماگر هم در پيامي آورده است: «امیر ما رفت. رفتن ظاهری مردی را که بتواند با تمام سختیها و تغییر ذائقهها دژ مسجدش را همچنان سنگر ادبیات نگهدارد، چگونه باید باور کرد و از این پس تحمل؟»
مرحوم امیرحسین فردی علاوه بر قلم زدن در ساحت ادبيات اما در عرصه حق و حقورزي هم حضور جدي داشته است. وي پس از فتنه سال ۸۸ در گفتوگویی با وطن امروز سخنان انديشمندانهاي گفته است. او در جملاتي به ساكتان فتنه تاخته و گفته: «وقتی گرگ به آغل گوسفندان حمله کرده، طبیعیترین عکسالعمل یک انسان، حالا نه یک هنرمند، کشیدن فریاد است. سکوت در این شرایط چه معنایی میدهد؟ این گرگ فردا سراغ آغل شما هم خواهد آمد. چرا باید مشکلات شخصی را بهانه سکوت نابجای خود کنیم؟ فردا پشیمانی سودی نخواهد داشت. مگر ما چیزی به اسم بیطرفی هم داریم؟ در صحنه کربلا، بیطرف در همان طرف سپاه یزید بود و هیچ فرقی نداشت
مراسم یادبود زنده یاد امیرحسین فردی از ساعت ۱۵:۳۰ روز دوشنبه ۹ اردیبهشت با حضور جمعی از نویسندگان و مسئولان فرهنگی کشور در مسجد جوادالائمه برگزار میشود.
فردي كه حالا قلبش آرام گرفته، قرار است براي آخرين وداع، امروز پس از وداع با دوستانش در مسجد الجواد(ع) خيابان قزوين، ساعت ۱۰ صبح از مقابل حوزه هنری كه براي او و بسياري از دوستان و همرزمانش، چه در خاكريز جهاد و شهادت و چه در حوزه فرهنگ و رشادت، خاطرهآميز است روي دستها بدرقه شود. بدرقه انساني كه حرمت قلم را پاس داشت و از ثري به ثريا پركشيد. بدرقه نويسندهاي انقلابي كه حرمت قلم را پاس داشت و به خيل دوستان شهيدش آويني و غنيپور پيوست.