تهیهکننده و کارگردان سینما گفت: ساختار نامناسب سینمای موجود، عملا گونهها و موضوعات متنوع را قلع و قمع کرده و به جز دو شبه گونه طنز و اجتماعی، هیچ عرصه دیگری را بر نمیتابد. در این سینما، عملکرد معدودی رانتبر و انبوهی ویژهخوار آنچنان مؤثر شده که در هر دوره، آنهایی که لقمه بزرگتری از تن دولت میکنند، به عوامل سرکوب همکاران بینصیب خود تبدیل میشوند!
علیرضا رئیسیان در گفتوگو با سینماپرس افزود: رئیس سازمان سینمایی باید سینمای کشور را از شرایط اسفبار موجود به وضعیت مطلوب برساند در واقع همان نکاتی که ما در در بیانیه هشتم شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران به آن اشاره کردیم باید مورد توجه رئیس سازمان سینمایی باشد تا شاید شرایط سینما کمی بهتر از قبل شود. نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که اگر تصمیم شخص وزیر محترم ارشاد این است که در عملکردشان رویهای که طی ۲ دهه گذشته بر سینمای کشور حاکم بوده را ادامه دهند آقای حیدریان بهترین گزینه برای احراز پست ریاست سازمان سینمایی است اما اگر قرار است تغییراتی جدی و گریزناپذیر و اساسی در سینمای کشور انجام شود مدیران قدیمی نباید زمام امور را در دست بگیرند!
کارگردان فیلم سینمایی «چهل سالگی» ادامه داد: شخص وزیر ارشاد باید به این مسأله توجه کنند که نمیتوانند به صورت بینابین برخورد کنند؛ دیگر تجربه به ما ثابت کرده که نمیتوان دیدگاهها و روشهای قدیمی را در معادلات امروز سینمای کشور به کار برد. البته تمامی اینها به این مسأله باز میگردد که شخص وزیر ارشاد با چه رویکردی و با چه هدفی به سینمای کشور نگاه میکنند و میخواهند سینمای کشور را به کدام سو ببرند؟
رئیسیان خاطرنشان کرد: ما نیاز به جوانگرایی در سیستم مدیریتی سینمای کشور داریم؛ هم دیدگاههای حاکم بر سینما باید جوان شوند و هم دیگر زمان آن فرا رسیده تا افرادی که مرتباً به عنوان مدیر در سینمای ایران حضور دارند و پستهای شان با یکدیگر جا به جا میشود یکبار برای همیشه بروند و به جای آنها نیروهای تازه نفس و خلاقی وارد میدان شوند تا براساس معادلات روز سینمای ما را در سطوح داخلی و خارجی به تعالی برسانند.
این سینماگر سپس با بیان اینکه اگر میانسالان هم دارای نگرش و دیدگاههای به روز و تازه باشند میتوان آنها را جوان نامید اظهار داشت: سن و سال در انتخاب مدیران چندان مهم نیست؛ این دیدگاه تازه است که باید در یک مدیر وجود داشته باشد؛ چه بسا که ما در نهادهایی همچون انجمن سینمای جوانان ایران و یا مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی مدیرانی در ظاهر جوان داریم که در دیدگاهها و روشهای شان بسیار پیر، مسن و فرسوده هستند و با همان ایدهها و روشهای کهنه شان نهادهای زیرمجموعه شان را مدیریت میکنند.
کارگردان فیلم سینمایی «دوران عاشقی» سپس به بخشی از نکات مطرح شده در بیانیه هشتم شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران اشاره کرد و گفت: سینمای فعلی سینمایی است که دولتها گرایش دارند تمامیت آن را در انحصار و کنترل خود داشته باشند تا به دلخواه خود، فتیله آن را بالا یا ترجیحاً پایین بکشند این نوع سینمای دولتی با ابزارهای نظارت کهنه و ناکارآمد، هستی خود را تداوم داده و در برابر اراده اهالی سینما مقاومت میکند.
وی افزود: ساختار نامناسب سینمای موجود، عملا گونهها و موضوعات متنوع را قلع و قمع کرده و به جز دو شبه گونه طنز و اجتماعی، هیچ عرصه دیگری را برنمیتابد. در این سینما، عملکرد معدودی رانتبر و انبوهی ویژهخوار آنچنان مؤثر شده که در هر دوره، آنهایی که لقمه بزرگتری از تن دولت میکنند، به عوامل سرکوب همکاران بینصیب خود تبدیل میشوند در این سینما که دولتها به اشتباه آن را جزئی از ساختار خود میدانند و مجوز دخالت جناحها و ارگانهای مختلف را فراهم میکنند، اصل سینما به محملی برای کشمکش سیاسی بدل میشود و اغلب سینماگران به مدعیانی تبدیل میشوند با دهانهای همیشه باز، تا سهمی بگیرند، بربایند یا به چنگ آورند.
رئیسیان در خاتمه این گفتوگو متذکر شد: اینها نکاتی است که شخص رئیس جدید سازمان سینمایی باید با دغدغه جلویشان موضع بگیرد و وضعیت را بهبود بخشد. قطعاً اگر ما بخواهیم به همان روش قدیمی سینمای کشور را اداره کنیم به زودی همین نفس نیمه جان سینما هم خواهد ایستاد.