طی هفته‌های اخیر مسئله فلسطین بار دیگر به یکی از محورهای اصلی تحولات منطقه‌ای و جهانی مبدل شده است بویژه اینکه ترامپ رئیس جمهور آمریکا به دنبال بهره گیری از این مسئله به عنوان ابزاری انتخاباتی است. ابتدا امارات و پس از آن بحرین برقراری روابط با رژیم صهیونیستی را اعلام نمودند و دیروز نیز در واشنگتن مراسم رسمی امضا این توافقنامه برگزار شد تا ترامپ بتواند از آن در جهت منافع انتخاباتی بهره گیرد. در کنار پیامدها و اهداف این طراحی، نکته قابل توجه اخبار منتشره درباره همگرایی امنیتی میان این کشورها و صهیونیست‌ها است چنانکه عریقات دبیر کمیته اجرایی سازمان آزادی‌بخش فلسطین در مصاحبه با شبکه سی.ان.ان گفت: جرد کوشنر مشاور و داماد دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به برخی از تصمیم‌سازان جهان عرب گفته که آمریکا ملزم به ادامه این مسائل (حمایت) نیست. باید اسرائیل را به سوی خود جذب کنید. نظریه وی، ایجاد ناتو عربی-اسرائیل در منطقه است. این یک مسئله بسیار خطرناک است. سخنان مطرح شده درباره ناتوی عربی- اسرائیلی و طرح‌های امنیتی میان طرفین در حالی مطرح می‌شود که در سال ۱۳۸۷ وزیر خارجه وقت بحرین ادعای تشکیل ائتلاف امنیتی منطقه‌ای با حضور کشورهای عربی، رژیم صهیونیستی و ترکیه را مطرح کرده بود که بعد از مدتی آن را اصلاح کرد و نام ایران را حذف نمود. در همان زمان هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا نیز از ایجاد چتر امنیتی برای خاورمیانه خبر داده بود. مجموع این مسائل نشان می‌دهد که آنچه امروز در باب همکاری امنیتی میان سازشکاران و صهیونیست‌ها مطرح می‌شود برگرفته از طرحی قدیمی است که آمریکا از مدت‌ها پیش برای اهداف منطقه‌ای خود طراحی کرده است. نکته مهم آن است که ظاهر این طرح ایجاد چتری امنیتی در منطقه است حال آنکه سابقه صهیونیست‌ها و طرح های آمریکا نشان می‌دهد که آنها نه به دنبال امنیت منطقه بلکه به دنبال سلطه صهیونیست‌ها به ساختارهای امنیتی منطقه هستند. با توجه به ضعف اطلاعاتی و امنیتی کشورهای عربی در صورت ایجاد هرگونه ائتلافی این ساختار صهیونیستی است که غالب خواهد شد. در همین حال این توافقات زمینه ساز سلطه دستگاه امنیتی صهیونیستی بر ساختار امنیتی کشورهای مذکور در قالب روباط دو جانبه می شود چنانکه در گذشته نمود آن را در روابط امنیتی رژیم پهلوی و رژیم صهیونیستی می‌توان مشاهده کرد. اکنون نیز روابط برخی کشورهای آفریقایی و ت حدودی هند با این رژیم در همین چارچوب قابل تعریف است. بر این اساس می‌توان گفت که ادعای توافق امنیتی صرفا یک بلف و توجیه برای سازشکاری است چرا که رژیم صهیونیستی محور بحران منطقه است و جز تشدید بحران امنیتی هیچ دستاوردی برای منطقه و حتی کشورهای سازشکار نخواهد داشت. 

^{نویسنده: قاسم غفوری}