سازمان ملل متحد این روزها برگزارکننده مراسم هفتاد و سومین سالگرد تاسیس خود است. سازمانی که اساس تشکیل آن را درس گرفتن از ناکامیهای جامعه ملل برای برقراری صلح و امنیت جهانی و نیز فجایع جنگ جهانی دوم بود. جنگی که قدرتهای جهانی برای رسیدن به منافع خود به پا کردند و در نتیجه آن میلیونها انسان بیگناه جان خود را از دست دادند چنانکه در قحطی که انگلیس به ایران تحمیل کرد میلیونها نفر قتلعام شدند در حالی که هرگز اقدامی برای عذرخواهی و پرداخت خسارت بزرگ از سوی انگلیس و جامعه جهانی صورت نگرفت.
اکنون ۷۳ سال از تاسیس سازمان ملل گذشته و همچنان کشتار و نسلکشی ساختار جهانی را تهدید میکند و سازمان ملل نتوانسته کارکردی در این زمینه داشته باشد این روند چنان است که اخیرا برخی نمایندگان پارلمان انگلیس اذعان کردهاند جنایاتی که کشورشان در یمن صورت داده از داعش کمتر نیست.
در کنار این مباحث آنچه در نشست سازمان ملل متحد قابل توجه است پیامهای این نشست برای قدیمیترین مسئله جهان یعنی فلسطین است. فلسطینی که از آغاز تاسیس سازمان ملل از مباحث مطرح در آن بوده و این روند همچنان ادامه دارد. آنچه در نشست اخیر سازمان ملل به چشم میخورد چند نکته قابل توجه را در خود دارد. نخست مواضع آمریکاست که در سخنان ترامپ تبلور یافت. ترامپ در حالی ادعای اقدام برای صلح خاورمیانه را سر میدهد که در سخنرانی خود رسما از انتقال سفارت آمریکا از تلآویو به قدس دفاع و این را حق رژیم صهیونیستی عنوان میکند که اراضی فلسطینی را به اشغال درآورد. مواضع ترامپ نشان میدهد که سیاست آمریکا همچنان حمایت از صهیونیستها و برای فلسطین هیچ حقی قائل نبوده و طرحهایی همچون معامله قرن نیز ادامه خدمت به صهیونیستها است.
دوم نوع رفتار کشورهای عربی در این نشست است. مواضع و سخنان سران کشورهای عربی بویژه در حوزه خلیجفارس نشان میدهد که آنها نیز تحت تاثیر رفتار آمریکا اقدام کردهاند که نمود آن تغییر اولویت از موضوع فلسطین به ایرانهراسی است. کشورهایی مانند بحرین، عربستان و امارات به جای آنکه به اصلیترین موضوع جهان اسلام و کشورهای عربی یعنی مسئله فلسطین بپردازند با برجستهسازی نام ایران عملا مسئله فلسطین را به حاشیه راندهاند.
سوم آنکه کشورهای اروپایی و حتی سازمان ملل نیز در مباحث مطرح شده در نشست کنونی، اقدام چندانی در حمایت از فلسطین صورت نداده و به مسائل کلی بسنده کردهاند. با توجه به آنچه در نشست امسال سازمان ملل گذشته میتوان گفت که یک درس برای ملت فلسطین تکرار شده و آن اینکه هیچ راهکار سیاسی و سازکارانهای برای رسیدن آنان به حقوقشان وجود ندارد و تنها راهکار برای آنان همان مقاومت است. مقاومتی که زمینهساز تحقق آرمان فلسطین مبنی بر تشکیل کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شریف خواهد شد.
نویسنده: علی تتماج