این روزها شاهد هستیم که وقت و بی‌وقت بابهانه و بی‌بهانه عده‌ای سعی دربزرگ نمایی اتفاقات داشته و تلاش می‌کنند که به اسم حمایت از دولت، منتقدان دولت و حتی تصمیمات کلانی که درمجامع مختلف کارشناسی گرفته شده و بعضا به مذاق برخی‌ها خوش نیامده را با چوب انتقادات بزنند و اینطور نشان دهند که همه نقدها و همه اتفاقات کارشناسی که برخلاف نظر تیم دولتی گرفته می‌شود نتیجه‌ای جز روزافزون کردن مشکلات مردم و گرفتن فرصت برآوردن وعده‌های دولت چیز دیگری نیست!!!
به جز ۲۰۳۰ و برجام و معاهدات بین‌المللی جالب توجه است که این روزها فضای مجازی شاهد اظهارنظراتی عجیب درباره گرانی پیاز و واردات کالاهای عجیب و غریب چون آبهای گران قیمت شده است. اظهارنظرها درباره چند برابر شدن قیمت پیاز در نوع خود قابل تامل شده، آنهایی که به محض رای آوردن روحانی در دوره یازدهم صعود ایران به جام جهانی، بردهای والیبال، بارش باران و... را به انتخاب روحانی ربط داده و با شعار«روحانی متشکریم» به خیابان‌ها می‌آمدند و شادی می‌کردند، امروز گرانی پیاز را که حداقل چهار سال از دولت روحانی می‌گذرد به گم شدن دکل ربط داده و تقصیر دولت قبل می‌اندازند و در شبکه‌های اجتماعی آن را برجسته می‌کنند! آنهایی که روزی به گرانی گوجه حساسیت پیدا کرده بودند انگار برایشان مهم نیست که آب معدنی درسوپرمارکت‌های بالای شهر با قیمتی بین ۲۰ تا ۶۰ هزار تومان به فروش می‌رسد!!! این برخوردهای دوگانه و جناحی درشبکه‌های مجازی باعث ایجاد شکاف و دوقطبی بین مردم جامعه شده و تنها بی‌اعتمادی را درجامعه گسترش می‌دهد. هر چند که این رفتار می‌تواند به عنوان مسکنی موقتی مطالبات مردم از دولت را پایین آورده و اجازه ندهد که مدتی مردم مطالبه‌های خود را بیان کنند اما باعث می‌شود که ضمن خاطره بدی که از دولت تدبیر در اذهان باقی می‌ماند اعتماد بین مردم و مسئولین را هم دچار خدشه کند. خدشه‌ای که ممکن است اثر آن تا مدت‌ها حتی با روی کار آمدن دولت‌های دیگر همچنان به جا بماند.
این رویه‌ای نادرست است که می‌تواند در بزنگاه‌هایی که دولت به کمک مردم نیاز پیدا می‌کند و لازم است از پتانسیل آنها بهره ببرد نتواند آنطور که باید روی نیروی عظیم مردمی حساب باز کرده مطالبات مردم را با نیروی عظیم خودشان در مجامع بین‌المللی پیگیری کند. برهمین اساس لازم به نظر می‌رسد که دولت به طرفدارانش تذکری در باب رفتارهای درست و ایجاد فضای وحدت ملی داده و اجازه ندهد پتانسیلی که بالقوه در کشور نهفته بوده و می‌تواند از آن به نفع منافع ملی بهره ببرد را به سادگی از دست بدهد. دولت برای ایجاد محبوبیت و برآوردن وعده‌هایی که می‌تواند در چهار سال آینده میزان همراهی مردم را با خودش بالا برد باید تلاش کند تا کمترین دوقطبی حداقل از سوی طرفدارانش بر جامعه تحمیل نشود.