اتفاقات روز پایانی لیگ فوتسال که در برنامه ۹۰ از آن رونمایی شد پرده دیگری بود از ناپاکی؛ از خنده به ریش فوتبال پاک!
وحشتناک بود، آنقدر وحشتناک که ساعت ۲:۳۰ بامداد خواب را از سر هر بی‌خبری می‌ربود. پس از افشای دخالت وزارت ورزش در انتخابات و پخش فیلمی از حمید سجادی -معاون وزیر ورزش- آنچه که می‌توانست این پازل را در برنامه ۹۰ تکمیل کند، قهرمانی کثیف در فوتسال بود. بوی تعفن تبانی همه جا را گرفته بود. بله؛ می‌دانیم که تبانی را نمی‌شود ثابت کرد، این را هر بچه‌ای می‌داند اما می‌توان با کنار هم گذاشتن برخی موارد به نتیجه رسید.
هفته آخر لیگ فوتسال پر بود از این جور کثیف‌کاری‌ها. فولاد ماهان به بهانه سفر ستاره‌هایش به قطر، از اصغر حسن‌زاده، محمد طاهری و مهرداد جابری برابر منصوری استفاده نکرد تا جلوی قهرمانی همشهری‌اش را بگیرد اما خبر نداشت که کمی آن‌طرف‌تر برخی بازیکنان پرسپولیس برای بیشتر گل خوردن برابر گیتی‌پسند هر کاری می‌کنند؛ توپ را لو می‌دهند، در زمین راه می‌روند، از تماشاگران درباره نتیجه بازی همزمان سؤال می‌پرسند و وقتی از قهرمانی گیتی‌پسند مطمئن می‌شوند. خوشحالی‌شان را نشان می‌دهند. این فوتبالی است که سردر باشگاهش عنوان" فرهنگی – ورزشی" حک شده اما چه سود که این فرهنگ مثل خیلی از جاهای دیگر رنگ باخته است.
کمی‌ آن‌طرف‌تر آقای X در اتاقش نشسته و از قهرمانی تیمش خوشحال است. مربی و بازیکنانش دور زمین می‌دوند و جام را این طرف و آن طرف می‌برند و به ریش فوتبال پاک می‌خندند؛ درست مثل همان مسئولشان که در اتاق شیشه‌ای‌اش نشسته و فکر می‌کند همه چیز مثل شیشه‌های اتاقش است که از درون می‌بیند غافل از این‌که شیشه‌های بیرونی اتاقش را کثیفی و پلیدی فرا گرفته؛ همان کثیفی که او را به قهرمانی رساند.
او در اتاقش نشسته و به ریش جماعتی که دنبال سالم‌سازی هستند می‌خندد؛ او روز آخر قهرمانی را به دست آورد اما نه در مستطیل سبز که بیرون آن و آن هم با کارهایی که گفتنش هم شرم‌آور است.
به گزارش فارس، صحنه‌های تکان‌دهنده‌ای بود. وجدانشان را فراموش کرده و چوب حراج بر اعتبارشان زده بودند. راحت گل می‌خورند و آن طرف راحت‌تر گل می‌زد؛ راحت‌تر از آن‌چه که مدیران همان باشگاه تصورش را می‌کردند. نیمه اول ۲ بر ۲ تمام شده بود اما به یکباره در نیمه دوم ۹ گل دیگر درون دروازه سرخ‌ها می‌روید تا قهرمانی گیتی‌پسند قطعی شود. خنده‌دار که نه خیلی گریه‌دار است اما تو بخند آقای مدیر؛ تو بخند چون تیمت قهرمان شده؛ مهم نیست که چگونه؛ البته مهم که هست اما نه برای تو بلکه برای آنهایی كه دنبال فوتبال پاک هستند. تو بخند؛ گور پدر فوتبال پاک.