نشست داووس با حضور مقاماتی از کشورها و رژیم‌های مختلف در سوئیس برگزار شد در حالی که در این نشست از همه چیز سخن گفته شد جز اصلی‌ترین مقوله تاسیس داووس یعنی مسئله اقتصاد جهانی. همین مسئله خود سندی بر انحراف این نشست‌ها از ماهیت و درون‌مایه اصلی به حاشیه‌هاست که ابهامات بسیاری را در کارکردهای آنها به همراه دارد. وقتی نشستی که باید کانون رایزنی‌های اقتصادی باشد به محلی برای اتهام‌زنی به جمهوری اسلامی ایران و کشورهای مخالف نظام سلطه مبدل می شود قطعا نمی‌تواند محلی برای توجه به مطالبات جهانیان باشد لذا حضور در چنین نشست‌هایی نمی‌تواند کارکرد چندان مثبتی برای آنانی که نمی‌خواهند زیر سلطه آمریکا باشند به همراه نخواهد داشت.
در کنار این حقایق یک نکته مهم در نشست اخیر مشاهده شده و آن نوع رفتارهای برخی کشورهای عربی است که تلاش کرده‌اند تا خود را بازیگر مهم منطقه معرفی و به نوعی هویت‌سازی برای خود کسب کنند. محور رفتار کشورهایی مانند عربستان در این نشست قابل توجه است. بخشی از حضور آنها در قالب تاکید بر همگرایی نظامی با آمریکا و بزرگان اروپا بوده است و بخشی نیز به اتهام‌زنی به ایران و جبهه مقاومت منطقه. در باب مسئله فلسطین نیز آنها بر لزوم رویکرد به مذاکرات سازش تاکید کرده و حتی وعده آمادگی تشکیلات خودگردان برای مذاکره با رژیم صهیونیستی را مطرح کرده‌اند.
این رفتارها در حالی صورت می‌گیرد که این روزها از یک سو فلسطین به دلیل اقدام آمریکا در معرفی قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی در شرایط حساسی قرار دارد و چشم امید به آن دارد که جهان اسلام از تمام ظرفیت خود برای تغییر مواضع آمریکا بهره گیرد و از سوی دیگر جبهه مقاومت منطقه با محوریت ایران، عراق، سوریه و حزب‌الله توانستند طراحی صهیونیست‌ها و شرکایشان برای ایجاد و استمرار بحران در منطقه را ناکام سازند.
در چنین شرایطی رویکرد کشورهای عربی به همگرایی با آمریکا و اروپایی که جز حمایت از صهیونیست‌ها تکلیفی برای خود ندارند و نیز اصرار بر ادامه روند سازش در حالی که همزمان علیه جبهه مقاومت موضع‌گیری می‌کنند این پیام را دارد که این کشورها از مسیر اصلی و خواست ملت‌هایشان یعنی حمایت از فلسطین فاصله گرفته‌اند. این رویکرد نشانگر غیرقابل اعتماد بودن آنها برای ملت‌های عربی، جهان اسلام و فلسطین است چراکه آنها نشان داده‌اند که صرفا به دنبال حفظ قدرت هستند و توجهی به درد و رنج ملت فلسطین نخواهند داشت. آنهایی که در داووس به جای رویکرد به حمایت از فلسطین در مسیر سازشکاری و حتی خیانت به فلسطین گام برداشته قطعا نمی‌توانند کارکرد مثبتی در حل بحران‌های منطقه و احقاق حقوق ملت فلسطین داشته باشند.
بر این اساس درس مهم نشست داووس آن بوده که ملت فلسطین برای احقاق حقوق خود نه می‌تواند دل به حمایت کشورهای غربی ببندد و نه دلخوش به مذاکرات سازش باشد بلکه تنها راه آنها ادامه مقاومت در قالب انتفاضه است که می‌تواند تحقق بخش حقوق آنها تا تشکیل کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شریف باشد. حقی که تنها راه رسیدن به آن ادامه مقاومت و عدم دلبستن به سازش است.
نویسنده: علی تتماج
دریافت صفحه با کد QR