شنبه: بیخودی آدم را به اختلاس متهم می کنند.این همه اختلاس به خرج می‌دهیم و آن وقت باید انگ اختلاس را هم تحمل کنیم. ای کاش اینقدر به خاطر میهن اسلامی خود جانفشانی نمی‌کردم.
یکشنبه: همان برادری که دیروز تلفن زد و از پرونده اختلاس بنده خبر داد حالا زنگ زده و می‌گوید با پلیس اینترنت!! (کذا در متن – احتمالا منظورش پلیس اینترپل بوده) هماهنگ کرده‌اند که دستگیرم کنند. هزار دفعه در سخنرانی‌ها و مقالاتم تاکید کرده‌ام که پای خارجی ها به خصوص عوامل شرق و غرب آمریکای جهانخوار را به پرونده‌های محرمانه باز نکنند اما به خرجشان نمی‌رود.
دوشنبه: امروز برای دستگیری من به هتل مراجعه کردند. از حال و روز خودم گفتم و خواهش کردم اجازه بدهند کمی استراحت کنم. رئیس پلیس اینترنت!! پرسید کی؟ گفتم وقت گل نی! فرنگی است.زبان فارسی نمی‌داند.
سه شنبه: این همرزمان و تلاشگران هم که تا یک کشیده می زنند توی گوششان همه چیز را لو می‌دهند. طرف پانصدهزارتا ناقابل شیرینی به ما داده و حالا ما را فروخته است. همین فردا پس فردا که صفرها را از جلوی پول ملی بردارند آن وقت معلوم می‌شود همچین شیرینی دندانگیری هم به ما نداده‌اند.
چهارشنبه: به یکی از رفقا زنگ زده‌ام که کاری بکند. گفت برای اینکه پرونده را از مسیرش منحرف کنیم به کمک آقای فلانی نیاز داریم. آقای فلانی را سال هاست که می‌شناسم.خودش آدم منحرفی است و به درد این قبیل پرونده‌ها می خورد. دستور استخدامش را دادیم.
پنج شنبه: هر چه باشد در مسائل اعتقادی ما شک ندارند و مطمئنند که اهل خودکشی و این قبیل گناهان کبیره نیستیم. نهایتش یک گناه صغیره بکنیم و خلاص!
جمعه: آی عمو هل نده...عه نامرد با توام...هل نده خب