همزمان با ادامه یافتن سکوت مجامع جهانی و مدعیان حقوق بشر در غرب در برابر درد و رنج مسلمانان میانمار، رئیس امور بشر دوستانه سازمان ملل در جریان سفر به بنگلادش، اوضاع و شرایط روهینگیا را نگران کننده توصیف کرد.
وعده‌های سازمان ملل در کنار ادعاهای میانمار و بنگلادش موجب شد تا پرونده مسلمانان میانمار به حاشیه رود حال آنکه تمام شواهد نشان می‌دهد که وضعیت بحرانی آنها همچنان ادامه دارد و هر روز بر مشکلاتشان افزوده می‌شود. در همین چارچوب «مارک لوکوک» رئیس امور بشردوستانه سازمان ملل که به بنگلادش سفر کرده اوضاع و شرایط روهینگیا را تأسف بار خواند و در خصوص آنها ابراز نگرانی کرد.
وی در سخنانی نسبت به بروز خشونت‌های بیشتر علیه اقلیت روهینگیا در سریلانکا هشدار داد و خاطرنشان کرد: نهادهای بشردوستانه و صلح طلب باید اقدامی در جهت تسریع وضعیت کنونی انجام دهند. این در حالی است که کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان خشونت‌های صورت گرفته را «هشدارآمیز» توصیف کرده است. بنا به اعلام این نهاد، پناهجویان روهینگیا پس از آنکه در میانمار مورد اذیت و آزار و خشونت قرار گرفتند، به سریلانکا رفته بودند.
وی اظهار کرد پناهجویان روهینگیا عقیده دارند که شرایط برای بازگشت آنها به کشورشان فراهم نیست. مارک لوکوک به همراه کمیساریای عالی آوارگان سازمان ملل متحد و سازمان بین المللی مهاجرت به بنگلادش سفر کرده بود. روسای این سه نهاد سازمان ملل پس از بازدید از اردوگاه کاکس‌ بازار در بنگلادش نزدیک مرز‌های میانمار، بر تعهد خود برای پیدا کردن راه حل‌های مطمئن و پایدار برای آوارگان روهینگیایی تاکید کردند.
فیلیپو گراندی رئیس کمیساری عالی پناهجویان سازمان ملل متحد تاکید کرد: بحران آوارگان روهینگیا همچنان یکی از بزرگترین بحران‌های آوارگی در جهان است. پیشرفت‌های زیادی برای حل این بحران حاصل شده است، اما اوضاع و شرایط آوارگان روهینگیا به ویژه زنان و کودکان همچنان شکننده است.
این سه نهاد بشردوستانه سازمان ملل متحد بر اهمیت حیاتی حمایت از آوارگان روهینگیا به ویژه در زمینه آموزشی و آموزش حرفه‌ای تاکید کردند. نزدیک به نیمی از ۴۵۰ کودک آواره روهینگیایی کمتر از دوازده سال دارند و از هر گونه امکانات آموزشی محروم هستند این در حالی است که بقیه نیز امکانات آموزشی محدودی دارند.
بسیاری از مردم میانمار روهینگیایی‌ها را مهاجرینی غیرقانونی می‌دانند و لذا این مردمان از تبعیض‌هایی که علیه‌شان روا می‌رود در رنج هستند. دولت میانمار با روهینگیایی‌ها همانند مردمانی فاقد ملّیت و بی‌خانمان برخورد می‌کند و به آنها تابعیت نمی‌دهد. روهینگیایی‌ها با محدودیت‌های سفت از جمله محدودیت در جابجایی و دسترسی به امکانات پزشکی و آموزشی مواجه هستند. به گفته مقامات بنگلادشی از ماه اوت( مرداد) سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۷۰۰ هزار مسلمان روهینگیا وارد بنگلادش شده اند درحالی که پیش از این حدود ۴۰۰ هزار نفر از مسلمانان روهینگیا در مناطق مختلف بنگلادش زندگی می کردند. هم اکنون بیش از ۹۰۰ هزار مسلمان روهینگیا در اردوگاه های مهاجران در منطقه 'کاگس بازار' بنگلادش حضور دارند. نزدیک به ۶۸۸ هزار نفر از این تعداد پس از آغاز دور جدید خشونت ها در میانمار در اواخر ماه اوت در سال ۲۰۱۷ به بنگلادش آمده اند. در این میان کشورهای غربی در برابر کشتار مسلمانان میانمار سکوت کرده و صرفا به بهانه بحران در داخل ساختار سیاسی این کشور به تحریم آن ادامه می‌دهند. شورای اتحادیه اروپا تحریم‌ها علیه میانمار را به خاطر ادامه نقض حقوق بشر در این کشور و سرکوب اقلیت مسلمان روهینجا، یک سال دیگر تمدید کرد.
در ۲۹ ماه آوریل شورای اتحادیه اروپا تدابیر محدود کننده را علیه دولت میانمار تا ۳۰ آوریل ۲۰۲۰ تمدید کرد. براساس بیانیه منتشر شده توسط اتحادیه اروپا، این تحریم‌ها شامل ممنوعیت صادرات تسلیحات و محصولات دو منظوره و ممنوعیت آموزش و همکاری‌های نظامی با نیروهای مسلح میانمار است. همچنین ۱۴ فرد از جمله مقامات ارشد میانمار به خاطر نقض جدی حقوق بشر علیه مردم روهینجا تحریم شدند.
اتحادیه اروپا برای اولین بار در سال ۱۹۹۰ صادرات تسلیحات به میانمار را منع کرد. سپس این اتحادیه هر گونه همکاری نظامی و کمک‌های دیگر بجز کمک‌های بشردوستانه به این کشور را تحریم کرد. در این میان کشورهای غربی اقدامی برای حمایت از مسلمانان میانمار صورت نداده و همچنان بر روابط با دولت مرکزی ادامه می دهند. بسیاری از نهادهای حقوق بشری مدال‌ها و نشان‌هایی که به آن سان سوچی از سران میانمار داده‌ بودند را پس گرفته‌اند.