ماکرون در حالی هفته‌های پایانی اولین سال ریاست جمهوری خود بر فرانسه را سپری می‌کند که نظر سنجی‌ها نشان می‌دهد محبوبیت رئیس‌جمهور فرانسه به ۳۰ درصد نزول کرده است. این رقم کاهشی ۱۱ درصدی را در محبوبیت او فقط در یک ماه گذشته نشان می‌دهد. از نظر ۵۸ درصد از فرانسوی‌های شرکت‌کننده در این نظرسنجی، اقدامات ماکرون به عنوان رئیس دولت این کشور، «منفی» بوده است. از سوی دیگر محبوبیت «ادوارد فیلیپ» نخست‌وزیر فرانسه هم وضعیتی مشابه با ماکرون را نشان می‌دهد. تنها یک‌سوم از فرانسوی‌ها از نخست‌وزیرشان حمایت می‌کنند و ۴۴ درصد هم ناخرسندی خودشان را از اقدامات وی ابراز کردند.
آنچه از سوی محافل رسانه‌ای و حتی شخص ماکرون درباره دلایل این کاهش محبوبیت ماکرون عنوان می‌شود وضعیت اقتصادی و اعتراض‌های مردمی به ساختار اقتصادی کشور است. از دوران سارکوزی و سپس اولاند اقتصاد فرانسه در شرایط نابسامانی قرار گرفته بگونه‌ای که از محور‌های انتخاباتی ماکرون را تاکید بر حل چالش‌های اقتصادی تشکیل می‌دهد.
ماکرون در طول یک سال ریاست جمهوری بر فرانسه برای تحقق این وعده چند رویکرد را اجرا کرده است. نخست آنکه به دنبال توسعه مناسبات با آمریکا بوده چنانکه شواهد نشان می‌دهد که دو کشور در مسیر گسترش تعاملات از حوزه اقتصادی به سمت امنیتی است. این تحرکات به ویژه در حوزه غرب آسیا اجرا می‌شود. دوم آنکه ماکرون در حالی حضور در معادلات جهانی را گسترش داده که از محورهای آن را همگرایی با کشورهای عربی تشکیل می‌دهد که دارای منابع مالی مناسبی هستند. کشورهایی مانند عربستان، امارات، قطر و بحرین. فرانسه محور کارکردهای خود با این کشورها را به حوزه فروش تسلیحات اختصاص داده است.
البته حلقه تکمیلی این رفتارها شامل رژیم صهیونیستی نیز می‌شود که فرانسه خود را حامی این رژیم عنوان می‌کند. مجموع این تحرکات در حالی از سوی ماکرون صورت می‌گیرد که همراهی آن با آمریکا زمینه ساز بحران‌های شدید در غرب آسیا شده که نمونه آن را در سوریه می‌توان مشاهده کرد. فرانسه در حالی ادعای تلاش برای ایجاد صلح در سوریه را دارد که از یک‌سو به حمایت از گروه‌های تروریستی می‌پردازد و از سوی دیگر ادعای استفاده سوریه از سلاح شیمیایی را مطرح می‌کند که نتیجه آن تشدید بحران در سوریه است. در همین حال فرانسه به فروش تسلیحات به کشورهایی عربی و صهیونیست‌ها می‌پردازد در حالی که این سلاح‌ها علیه مردم بی‌د‌فاع فلسطین و یمن به کار گرفته می‌شوند.
مجموع این رفتارها مغایر با خواست و مطالبات مردم فرانسه است. آنها تاکید دارند که خواستار ایفای نقش مستقل و البته انسانی در معادلات جهانی است نه آنکه بازیچه آمریکا و عده‌ای کشور عربی و صهیونیست‌ها باشد که نتیجه آن مشارکت فرانسه در نسل‌کشی و نابودی بشریت است.
در جمع‌بندی نهایی از آنچه ذکر شد می‌توان گفت که اعتراض مردم به نوع سیاستگذاری‌های ماکرون مبنی بر رویکرد به آمریکا و آنانی است که دستشان به خون بشریت آغشته است حال آنکه ماکرون نگاه صرفا اقتصادی دارد و در مسیری حرکت می‌کند که مغایر با خواست و مطالبات مردمی است.

^{نویسنده: علی تتماج}