خواص واژه‌ای است که در ادبیات سیاسی بسیار به کار برده می‌شود. برخی از صاحب نظران بر این جمله تاکید دارند که هدف از انقلاب اسلامی پایان دادن به حاکمیت و قدرت خواص بوده است چنانکه امام خمینی(ره) همواره تاکید داشته‌اند که مردم در انقلاب اسلامی همه کاره هستند. این اصل مهم انقلاب اسلامی یعنی محور بودن ملت از شاخصه‌های اصلی نظام اسلامی که امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب همواره بر آن تاکید داشته و دارند از مولفه‌های اصلی و مهم حفظ و استمرار انقلاب اسلامی است و برای همین است که می‌بینیم دشمنان این سرزمین تمام تلاش خود را برای دور ساختن ملت و جدایی آن از نظام به کار می‌گیرند. بی‌تفاوت‌سازی مردم به سرنوشت کشور و نظام راهبردی است که دشمنان دائما در حال اجراسازی آن هستند و از هر مولفه‌ای برای بدبین‌سازی مردم به نظام و مسئولان استفاده می‌کنند.
هر چند که انقلاب و نظام اسلامی با خواص شدن افراد همواره مخالفت داشته و تاکید دارد که هیچ‌کس نباید خود را از مردم برتر بداند اما یک نکته مهم را نیز مورد توجه دارد و آن تعریف ورای تعاریف سنتی درباره خواص است. در ادبیات سیاسی جهان چنان عنوان می‌شود که خواص یعنی صاحبان ثروت و قدرت که به واسطه یکی از این دو عوامل نسبت به سایر اقشار جامعه نگاه خودبرتربینی دارند.
در نظام اسلامی خواص معنای دیگری دارد و شامل افرادی می‌شود که در نظام اسلامی مسئولیت‌های کلیدی را پذیرفته‌اند. افرادی که در رده‌های بالای مسئولیتی قرار دارند و تصمیم آنها می‌تواند بر کل نظام و جامعه تاثیرگذار باشد. آنانی که مردم رفتار آنها را نمودی از رفتار نظام اسلامی دانسته و هر خطایی از آنها را برابر با خطای نظام می‌دانند. آنانی که رفتار صحیحشان می‌تواند دلبستگی و اعتماد بیشتر مردم به نظام را درپی داشته باشد و کوچکترین اشتباه آنان دوری و دلسردی مردم را.
نمود عینی این وضعیت را در شرایط مختلف دوران حیات انقلاب اسلامی می‌توان مشاهده کرد چنانکه حضور مسئولان در طول دوران دفاع‌مقدس در جبهه‌ها موجب حضور گسترده‌تر مردم در جبهه‌ها شد و البته در مقاطعی نیز اشتباه محاسباتی و سکوت و یا حرکت‌های نادرست برخی مسئولان هزینه‌های بسیاری را بر کشور تحمیل کرد.
نوع واکنش برخی از خواص در قائله کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ و یا سکوت برخی خواص در فتنه ۸۸ هزینه‌های بسیاری را بر کشور تحمیل کرد. شاید اگر در این مقاطع خواص به جای راه سکوت به موضع‌گیری در قبال فتنه می‌پرداختند و بصیرت و موقعیت‌سنجی به خرج داده بودند کشور دچار چنان هزینه‌هایی نمی‌شد و دشمنان این مرز و بوم را به فکر تشدید تحریم‌ها و فشارها علیه نظام اسلامی و ملت ایران وادار نمی‌کرد.
در این عرصه باید به یک شاخصه مهم توجه داشت و آن اینکه همگان در هر سمت و مقامی بدهکار انقلاب هستند و هرکس که مسئولیت بیشتری دارد تکلیف بیشتری برعهده اوست و قطعا هر خطایی که از آن سر زند مجازات آن نیز بیشتر است که حداقل آن ترد شدن آنان از سوی مردم و جامعه خواهد بود. 

^{نویسنده: مهدیس پارسا}