یک کارشناس برجسته آلمانی انقلاب اسلامی ایران را به این دلیل که سکولاریسم را زیر سؤال برد تاریخ بسیار بااهمیت دانسته آن را انقلابی ضدآمریکایی و ضدنظام لیبرال غربی توصیف کرد.
در آستانه سالگرد انقلاب اسلامی ایران تسنیم مصاحبه‌ای را در این باره با پروفسور "توماس یاگر"، صاحب کرسی سیاست بین‌الملل و سیاست خارجی دانشگاه کلن آلمان و عضو هیئت علمی مؤسسه سیاست اروپایی در آلمان انجام داده است. وی درباره انقلاب اسلامی ایران این طور گفت که انقلاب ایران یک سیستم سیاسی جدید را روی کار آورد که خود را از جامعه لیبرال غربی جدا کرد و کاملاً خاص و ویژه بود.
این کارشناس برجسته آلمانی درباره تفاوت بین انقلاب اسلامی با دیگر انقلاب‌ها نیز این طور گفت: همه انقلاب‌ها که اغلب براساس نارضایتی داخلی، فشارها و حمایت‌های خارجی شکل می‌گیرند توسط یک گروه انقلابی به‌خوبی سازمان‌دهی شده و در نقطه زمانی مناسب در تاریخ می‌توانند توده‌های مردمی را بسیج کنند. انقلاب‌های موفق می‌توانند مسری باشند چراکه دید جهانی آن‌ها در سایه موفقیت‌های سیاسی گسترش می‌یابد و توسط دیگران تقلید می‌شود. انقلاب‌های دموکراتیک علیه سلطنت‌ها نمونه‌ای از این انقلاب‌ها هستند. در دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ گذشته انقلاب‌های سوسیالیستی وجود داشت که برخی از آن‌ها قابل تمجید و برخی دیگر برای بعضی‌ها نگران کننده بود. انقلاب اسلامی ایران انقلابی متفاوت در تاریخ بود که هم‌زمان ایده‌های قدیم و جدید را در بحث‌های سیاسی وارد کرد. انقلاب اسلامی ایران انقلابی بود که ارتباط تنگاتنگ بین دین و سیاست را دوباره ایجاد کرد.
پروفسور یاگر در ادامه درباره شخصیت امام خمینی(ره) به‌عنوان رهبر انقلاب اسلامی ایران نیز گفت: برای اجرای یک انقلاب موفق به یک شخصیت رهبری کاریزماتیک نیاز است. این شخصیت کسی است که در آن زمان مردم به او اعتماد می‌کنند و بر این عقیده‌اند که او می‌تواند آن‌ها را به آینده‌ای بهتر رهبری کند و از این رو از وی حمایت می‌کنند. چنین رهبری مستلزم یک شخصیت مشخص است و هر سیاستمداری نمی‌تواند یک رهبر کاریزماتیک شود. امام خمینی در انقلاب اسلامی ایران یک چنین شخصیت کاریزماتیکی بود.
وی در ادامه در توصیف ویژگی‌های انقلاب اسلامی ایران گفت که در طول قرن‌های متمادی در اروپا سیاست و دین به‌صورت تنگاتنگ با هم در ارتباط بود. این در اروپا یک پیشرفت بزرگ محسوب می‌شد که در جریان تحولات دموکراتیک این قاره، سیاست و مذهب از هم جدا شد. انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ [۱۳۵۷] در نظر بسیاری از ناظران و تحلیلگران اروپایی از آنجا که سکولاریسم را زیر سؤال قرار داد بسیار حائز اهمیت بود و از این حیث از نظر تاریخی نیز بسیار بااهمیت است. این انقلاب خود را رودرروی نظام لیبرال غربی قرار داد.
پروفسور "یاگر" در ادامه این مطلب درباره روابط بین غرب و جمهوری اسلامی ایران در دوران انقلاب نیز گفت: انقلاب اسلامی ایران انقلابی علیه نظام لیبرال غربی و به‌خصوص قدرت برتر آن، آمریکا بود. نفوذ آمریکا بر محمدرضا پهلوی را که علیه سیاست‌های وی همچنین در غرب هم اعتراضات بزرگی وجود داشت می‌توان به‌عنوان دلیلی برای وقوع انقلاب اسلامی در ایران دانست، از این نظر انقلاب اسلامی ایران یک انقلاب ضدآمریکایی بود. اشغال سفارت آمریکا در تهران از همان ابتدای انقلاب روابط بین آمریکا و ایران را نمایان کرده و همچنین در تعریف مناسبات بین غرب و ایران تعیین‌کننده بود. این مناسبات در دوران انقلاب بدتر از قبل شده و منجر به خصومت طولانی‌مدت در روابط بین ایران و آمریکا شد.
این کارشناس آلمانی در ادامه سخنانش اظهار داشت: هیچ‌کس نمی‌داند تاریخ چگونه رقم می‌خورد اگر انقلاب اسلامی در ایران شکل نمی‌گرفت. اما با انقلاب اسلامی ایران این کشور به‌دلیل منابع و چشم‌انداز جهانی به یک قدرت تعیین کننده در منطقه تبدیل شده و قدرت منطقه‌ای آن امروز نسبت به سال‌های گذشته بیشتر است.
وی درباره هشت سال جنگ بین ایران و عراق نیز گفت: جنگ بین ایران و عراق برای انسان‌ها یک فاجعه بود که قربانیان زیادی گرفت. حدود یک میلیون نفر در این جنگ جان خود را از دست دادند و بعد از هشت سال منجر به آتش‌بس شد. در این جنگ دو ایدئولوژی سیاسی متفاوت رودرروی هم قرار گرفتند که با اختلافات ارضی و جست‌وجو برای منافع اقتصادی همراه بود.
این کارشناس با اشاره به حمایت آمریکا و کشورهای سنی منطقه از عراق در جریان این جنگ گفت: آن‌ها امیدوار بودند که عراق ایران را از نظر سیاسی منزوی نگه‌ دارد به‌گونه‌ای که انقلاب اسلامی نتواند به دیگر کشورها منتقل شود.