لیبی را سرزمینی می‌توان نامید که از سال ۲۰۱۱ تاکنون روی آرامش ندیده است. همزمان با اعتراض های مردمی در کشورهای عربی همچون مصر و تونس که به سرنگونی مبارک و بن علی منجر شد در لیبی نیز اعترض‌های مردمی صورت گرفت با این تفاوت که کشورهای غربی و سازمان ملل سریعا وارد تحولات این کشور شده که نتیجه آن نیز اقدام نظامی ناتو و سرنگونی نظام قذافی بود. این اقدام با ادعای اهدای آزادی به مردم در حالی صورت گرفت که پس از۹ سال نه تنها این امر محقق نشده است که هر روز بر بحران‌های لیبی افزوده و این کشور در کنار بحران‌های اقتصادی و انسانی با چندپارگی نیز مواجه شده بگونه‌ای که هر منطقه‌ای به دست قبیله‌ای اداره می‌دهد. در این میان نزاع میان خلیفه حفتر حاکم خود خوانده و السراج که خود را دولت قانونی می‌نامد زمینه ساز جبهه گیری‌های داخلی و خارجی در قبال تحولات این کشور شده است. نکته قابل توجه در باب لیبی آنکه سازمان ملل و آلمان امروز میزبان نشستی مجازی درباره حل و فصل بحران لیبی هستند. تعداد زیادی از کشورها در این نشست شرکت می‌کنند.معاون نماینده آلمان در سازمان ملل اعلام کرد، نشست مذکور پیگیری نشست برلین است که ۱۹ ژانویه برگزار شد. حال این سوال مطرح است که این نشست تا چه میزان می‌توان به حل بحران لیبی کمک نماید؟ نگاهی به تحولات لیبی نشان می‌دهد که در قبال این کشور نشست‌های متعددی به میزبانی کشورهای اروپایی و سازمان ملل برگزار شده است و نشست اخیر ادامه این روند است. این نشست در حساسترین شرایط لیبی برگزار می‌شود چرا که از یک سو کشورهایی مانند ترکیه و لیبی به دنبال حمایت از دولت السراج هستند و در مقابل نیز ائتلافی از برخی کشورهای اروپا با محوریت فرانسهف در کنار امارات و سعودی و صهیونیست‌ها در کنار خلیفه حفتر قرار گرفته‌اند. این نزاع که برسر منابع نفت و گاز لیبی است در حالی ادامه دارد که طرفین برای رسیدن به اهدافشان حتی به اعزام گروه‌های تروریستی و تقویت آنها نیز می پردازند. روندی که نشان می‌دهد که لیبی بیش از آنکه درگیر بحران داخلی باشد با چالشی به نام مداخلات خارجی مواجه است که هر کدام از طرفین ان با ادعای حمایت از مردم و امنیت به دخالت در امور این کشور می‌پردازند. با توجه به این وضعیت می‌توان گفت که نشست برلین نمی‌تواند مولفه‌ای برای حل بحران لیبی باشد چرا که حاضران در نشست خود از منفعت برندگان بحران هستند و در اصل آنها با این نشست به دنبال یارگیری در برابر طرف مقابل می‌باشند لذا این نشست به استمرار بحران در لیبی منجر خواهد شد چرا که بانیان نشست خود عامل بحران هستند و نمی‌توانند نقش حلال را داشته باشند. 

^{نویسنده: قاسم غفوری}