روند صلح خاورمیانه با ادعای نقش آفرینی برتر آمریکا و رئیس جمهور ترامپ طی ماه‌های اخیر وارد ابعاد تازه‌ای شده است که بخشی از آن اعلام رسمی روابط امارات با رژیم صهیونیستی و بخشی از آن نیز رویکرد بحرین به روند سازش است. نکته قابل توجه در این روند آنکه به رغم ادعاهای گذشته مبنی بر توافق صلح میان منامه و تل آویو رسانه‌های رژیم صهیونیستی اعلام کردند که بحرین از رژیم صهیونیستی خواسته است که در مرحله کنونی فقط توافق بیانیه مشترک و نه معاهده صلح، امضا کنند. به این ترتیب رژیم صهیونیستی و بحرین امروز بیانیه مشترکی برای برقراری روابط صلح‌آمیز و دیپلماتیک امضا خواهند کرد. سندی که امروز امضا خواهد شد بر خلاف سند امضا شده میان صهیونیست‌ها و امارات یک معاهده کامل نخواهد بود. حال این سوال مطرح است که چرا منامه از چنین رویکردی خودداری کرده است ومسیر امارات را ادامه نداده است؟ هر چند که سران منامه برآنند تا این اقدام را در راستای حمایت از فلسطین عنوان نمایند اما نگاهی ریشه‌ای به روند تحولات حقایقی دیگر را آشکار می سازد. نخست آنکه ملت بحرین که همواره در صف حمایت از فلسطین بوده‌اند در برابر سازش آل خلیفه موضع گیری قاطع داشته‌اند که برپایی تظاهرات ضد سازش و نیز دیدار گروه‌های بحرینی با سران حماس نمودی از این رفتار است. آل خلیفه که شرایط مطلوبی در داخل ندارد، اعلام رسمی سازش را برابر با طغیان گسترده مردم دانسته که می‌تواند حاکمیت آن را متزلزل سازد. دوم آنکه امارات و بحرین با هدف جلب رضایت ترامپ در حالی خود را مشتاقانه همسو با روند سازش نشان دادند که در کنار مخالفت ملت‌های منطقه، سایر کشورهای عربی از رویکرد به سازش خودداری کرده چنانکه کویت نیز بر ادامه راه حمایت از فلسطین تاکید کرد و عمان نیز سخنی از سازش به میان نیاورده و حتی سودان نیز نتوانست به این عرصه وارد شود. در همین حال در انتخابات آمریکا نیز در باب پیروزی ترامپ ابهامات وجود دارد لذا سران کشورهای عربی نیز با احتیاط به انتخابات آمریکا می‌نگرند که نتیجه آن را در عملکرد آنها در قبال روند سازش می‌توان مشاهده کرد. 

^{نویسنده: فرامرز اصغری}