۲۰ شهریور برابر با بیستمین سالگرد حادثه ۱۱ سپتامبر بود. روزی که به گفته مقامات آمریکایی، هزاران نفر در برج‌های دوقلوی سازمان تجارت جهانی هدف حمله تروریستی القاعده قرار گرفتند. آنچه این حادثه را بیش از تلفات آن دارای اهمیت ساخت، آغاز دوران جدیدی از جنگ در جهان به فرماندهی آمریکا بود چنانکه آمریکا و ناتو با بیش از ۱۰۰ هزار نظامی وارد افغانستان شدند. این روزها به مناسبت بیستمین سالگرد ۱۱ سپتامبر در حالی مقامات آمریکایی و اروپایی به موضع گیری و سخنرانی به یاد آن روز می‌پردازند که آمریکا و متحدانش پس از ۲۰ سال از افغانستان خارج شده‌اند. نگاهی کلان به مواضع رسانه‌ها و سیاستمداران غربی در باب این خروج و یازده سپتامبر بر چند محور تاکید دارد از جمله اینکه هدف این جنگ انتقام گیری از بن لادن بوده است، احتمال احیای داعش وجود دارد، یکپارچه سازی افغانستان طرحی شکست خورده است و...
اینگونه مواضع که بیان مجموعه‌ای دستاوردها و ناکامی‌هاست در شرایطی مطرح می‌شود که چند کلید نکته کلیدی در این سخنان بیان نمی‌گردد که جای سوال دارد. آنها نمی‌گویند که چگونه پس از ۲۰ سال حضور صدها هزار نیروی رزمی غربی، همچنان افغانستان و جهان با بحران تروریسم مواجه است و حتی در کنار القاعده اکنون داعش نیز در آن فعال شده است.؟ آنها پاسخ نمی‌دهند که چگونه امروز ۱۸ میلیون افغان از جمعیت ۴۰ میلیونی نیازمند کمک غذایی هستند در حالی که ساخت افغانستانی نوین از اهداف حضور غرب در این کشور بوده است. آنها نمی‌گویند که چگونه تولید مواد مخدر از ۹ هزار تن به ۲۰۰ هزار تن رسیده است در حالی که بخشی از جنگ با تروریسم در محور مبارزه با مواد مخدر بوده است. سران آمریکا با نام قانون میهن دوستی از سال ۲۰۰۳ تاکنون خفقان اجتماعی را حاکم و بسیاری از بازداشت کرده‌اند اما هنوز پاسخ نداده‌اند که این قانون واقعا برای مبارزه با تروریسم بوده و یا برای حذف مخالفان نظام سرمایه داری و نیز اجرای عملی جمله مشهور بوش رئیس جمهور وقت آمریکا که از جنگ افغانستان با نام جنگ صلیبی( جنگ با اسلام ) یاد کرد. اینها مجموعه‌ای از آن چیزهایی است که در روزهای سالگرد ۱۱سپتامبر بیان نشده است و شاید هرگز نیز پاسخی به آن داده نشود چرا که پاسخ به آنها تردیدها را درباره صداقت آمریکا برای لشکر کشی به افغانستان بیشتر و بیشتر خواهد کرد.

^{نویسنده: مهسا شاه محمدی}