ادبیات دولت و مجلس کم کم دارد به جاهای باریک می‌کشد و همین روزهاست که پای عمه رهبرکره شمالی و مادر هوگوچاوز هم به این ادبیات باز شود.
رییس دفتر این یکی به رییس آن یکی گفته شما در کار ما دخالت نکنید و به قانونگذاری بی خاصیت خودتان مشغول باشید و نایب رییس آن یکی به رییس این یکی گفته خودت متهم ردیف اولی عموجان!
اگر وضع همینجوری پیش برود به زودی شاهد همچین گفتمان‌هایی هم خواهیم بود:
دولت: پاتو از زندگی من بیرون می کشی یا دستور بدم جفت پاهاتو قلم کنن؟
مجلس: دو قرون بده آش و به همین خیال باش
دولت: چی از جون من می‌خوای؟
مجلس: جونتو بده خلاص
دولت: مادر مادر نزاییده کسی بخواد قصد جون ما رو بکنه
مجلس: اتفاقا تا جونتو نگیرم آروم نمی گیگیرم
دولت: همون موقع انتخابات باید یقه همه تون رو می‌گرفتیم که حالا اینطور بلبل زبونی نکنید
مجلس: حالا که اینجوری شد لایحه بودجه رو برمی‌گردونیم تا بفهمید یه من ماست چقدر کره داره
دولت: نامردها
مجلس: تازه میشیم مثل شما
دولت: ما هم از صدا و سیما شکایت می کنیم که به ما تهمت زده
مجلس: فدای سرمون
دولت: خب پس از خودتون شکایت می کنیم که چوب لای لای چرخ مون میذارین
مجلس: خسته نباشید فقط ما نگرانیم یهو النگوهاتون نشکنه
دولت: آقااجازه! اینا بهمون توهین می کنن
مجلس: خب شما هم اگه وجودش رو داری توهین کن
دولت: زشت
مجلس: خودتی
دولت: بی ادب
مجلس: خودتی
دولت: اصلا هر کاری دلمون خواست می کنیم
مجلس: ما هم وزیر شما رو استیضاح می کنیم
دولت: حالا که اینجوری شد این بار که اومدیم جلسه استیضاح نفری هفت هشت تا موز برمی داریم
مجلس: این کارتون خیلی نامردیه
دولت: همین که هست
مجلس: ما هم به بهانه تحقیق و تفحص می ریم وزارتخانه‌های شما و هر چقدر دلمون خواست موز برمی داریم
دولت: زشت‌ها
مجلس: خودتونید
مردم: خجالت بکشید جلوی بچه‌ها دعوا نکنید
دولت و مجلس: ای بابا! دو کلمه در قالب دموکراسی نمی تونیم حرف بزنیم؟ این کیه؟ اینجا کجاس؟ این بچه رو کی اینجا رها کرده؟