۶ نامزد دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری با حضور در مناظرات زنده تلویزیونی برای جلب توجه و کسب آرای اعتماد افکارعمومی تلاش می‌کنند.
اگرچه درباره شکل و سیاق و طول زمان برگزاری این مناظرات گفتنی‌هایی مطرح است اما باید از به اصطلاح پوسته این بحث یعنی مباحث شکلی آن عبور کرد و به هسته اصلی مناظرات و به عبارتی ضرورت تولید محتوای موثر و مثمر و به دور از حاشیه پردازی و جنجال‌آفرینی توجهی مضاعف داشت.
افکارعمومی ایران اسلامی از برگزاری دو دوره مناظرات زنده تلویزیونی ویژه انتخابات ریاست جمهوری خاطراتی را در ذهن خود دارد، در دوره اول مناظرات تلویزیونی تنها نمایندگان نامزدهای انتخابات روبه‌روی هم نشستند و در دوره دوم نیز مباحث فرعی بر کلیت محتوا و مباحث اصلی سایه افکند و آن شد که
«تو می‌دانی و من».
در جریان مناظرات پیش‌روی نباید از واقعیات موجود غافل ماند؛
الف) عبور از حاشیه‌ها: اکنون و در جریان شکل‌گیری سومین دوره از مناظرات تلویزیونی، اخبار ضد و نقیضی از احتمال به حاشیه رفتن این دوره از مناظرات به گوش می‌رسد که نگران‌کننده و قابل تامل است.
بی‌تردید درغلتیدن به وادی حواشی و به حاشیه بردن مباحث مطروحه در این مناظرات بیش از آن که آورده‌ای همراه داشته باشد از یک‌سو خوراک تبلیغاتی رسانه‌های نظام سلطه را فراهم می‌کند و از دیگر سو زمینه کاهش مشارکت حداکثری در این دوره از انتخابات را به وجود می‌آورد.
این تشویش و نگرانی در گفت‌وگوهای روزمره مردم کوچه و خیابان و محافل اندیشه‌ورز محسوس است. نامزدهای انتخاباتی باید از قدم زدن حول وادی حواشی و حاشیه‌پردازی دوری کنند.
بنابراین نامزدهای مدعی باید صرفا به تولید اندیشه و فکر بیش از مجادلات احتمالی و حاشیه‌ای این مناظرات توجه کنند طبعا در این حالت افکارعمومی سهل‌تر و آسان‌تر می‌تواند با بخشی از اندیشه‌های آنان در چگونگی تمشیت امور آشنا شود.
ب) فرصتی برای رونمایی برنامه‌ها: رصد اجمالی تحلیل‌ها و تفاسیر قبل، حین و بعد از ثبت‌نام داوطلبان دوره آتی ریاست جمهوری گواه این واقعیت است که صاحب‌نظران، نکته‌پردازان، تحلیلگران و مفسران جریان‌های فعال سیاسی جملگی بر ارائه برنامه راهبردی، سناریوهای قابل اجرا در عرصه‌های مختلف تاکید کرده و می‌کنند. نامزدهای انتخاباتی باید به این نکته توجه کنند که مخاطبان و افکارعمومی، وعده‌ها و وعید‌ها شعارها و بایدها و نبایدها را در طول دوره‌های انتخاباتی گذشته شنیده و البته توانمندی مدعیان را نیز در تحقق وعده‌های انتخاباتی همواره مدنظر دارند، بنابراین در فضای پیش‌روی انتخاباتی این استراتژی کاربردی نخواهد داشت بلکه عامل کاهش رأی نیز خواهد بود.
از این‌رو نامزدهای انتخابات باید از برنامه‌های راهبردی و کاربردی و قابل اجرای خود رونمایی کنند و البته در این رونمایی نیز مصادیقی و نشانه‌هایی از قابلیت اجرایی بودن آن‌ها را ارائه کنند.
طبعا در این حالت هر یک از نامزدها می‌توانند از محسنات و ویژگی‌های برنامه‌های خود بگویند و برنامه‌های رقبای دیگر را به چالش بکشند که قطعا حاصل این نقد و بررسی به ارتقای سطح آگاهی‌های عمومی و سهل‌تر شدن امکان انتخاب اصلح کمک شایانی می‌کند.
ج) معرفی کابینه: عدم همراهی کابینه دولت‌ها در اجرای برنامه‌ها و طرح‌ها از مهمترین مشکلات دولت‌های گذشته و دولت حال بوده است. افکارعمومی از عدم همراهی و همکاری تیم اقتصادی دولت‌های دوران سازندگی و دوران اصلاحات و دوران مهرورزی و دوران تدبیر و امید خاطرات تلخ و گزنده‌ای را به یاد دارد.
نامزدهای انتخاباتی در فرصت پدید آمده در قالب مناظرات با عبور از مبهم‌گویی و کلی‌گویی نفرات کابینه خود از معاون اول تا وزرای مدنظر را معرفی کنند. این معرفی علاوه بر تنویر اذهان افکارعمومی فرصت مناسبی را در اختیار نمایندگان مردم در خانه ملت قرار خواهند داد تا از هم‌اکنون درباره توانایی‌ها و توانمندی‌های افراد پیشنهادی تحقیق کرده و چاره‌اندیشی کنند.
محمد کریمی
