پيشنوشت: بنا بر روايات نقل شده از قول معصوم(ع) «به راستی، سخن و زبان مثل تیر وکمان است. چون تیر از کمان جست، دیگر کماندار قوّت ضبط آن ندارد؛ سخن نیز چون از دهان جست، دیگر باز نخواهد گشت. با این تفاوت که:«بسا تیر تیر انداز به خطا ميرود، ولی تیر سخن باطل به هر ترتیب، اثری بر جای ميگذارد، هر چند اثر باطلش در مسیر تباهی باشد»
متاسفانه اين اتفاق در سخنان برخي از مسئولان كشور نيز مشهود است. شايد اگر عدم تسلط بر كلام از سوي مسئولان كمتجربهتر رخ دهد، تا حدودي قابل اغماض باشد، اما از «السابقون» چنين انتظاري نميرود.
بر اساس نص صريح قرآن، ياران و همراهان پيامبر گرامي اسلام، همواره بر كافران بسيار دلسخت و با يكديگر بسيار مهربانند. البته در ادامه آيه ۲۹ سوره فتح به ديگر علامات و نشانههاي مومنين و ياران پيامبر مهربانيها هم اشاره شده است. درواقع تاكيد آيه آخر سوره فتح، تميز دادن و يا به بيان بهتر جاذبه و دافعه مومن و مسلمان در برابر دوست و دشمن است.
اما در برخي موارد، اين اتفاق به درستي رخ نميدهد. برخي سعي ميكنند چشم بر روي دشمنيِ دشمن ببندند و همه خباثتهاي طرف مقابل را به چشم برهمزدني فراموش كنند. اما اين اتفاق شدني نيست. دشمني كه طبق گواه تاريخ هيچگاه از دشمنياش نكاسته و تنها راهبرد خود را تغيير ميدهد، قطعا لياقت مدارا ندارد. اين اتفاق از سوي هركه رخ دهد، خطاي محاسباتي محسوب ميشود.
اگر به تاريخ اين مملكت نگاه كنيم، اتفاقا به خوبي مشخص ميشود كه هرگاه با دشمن و بيگانه مدارا كردهايم، نتيجهاي جز شكست يا توقف نداشتهايم. حاصل مداراي با دشمن، عهدنامههايي چون تركمانچاي و گلستان ميشود. جدا شدن بخشهايي از كشور در زمان پادشاهان بيلياقت ميشود و يا خداي ناكرده توقف در مسير پيشرفت كشور كه در چند سال قبل و به مدت محدودي اتفاق افتاد.
اگر قرار بود در دفاع هشتسالهمان هم با دشمني كه تمام دنيا به كمكش آمده بودند، مدارا كنيم، قطعا چيزي از ايران و اسلام باقي نمانده بود. قطعا آنوقت ما و مردمان اين مملكت به آن ايستادگي و مقاومت دليرانه نميباليديم. قطعا آن زمان، دشمن از مرزهاي غربي وارد ميشد و از شرق كشور سر درميآورد.
اگر قرار بر مدارا بود، صدام و ياران و همپيمانان غربي و شرقياش، نامي به اسم ايران را از روي زمين حذف ميكردند.
مدارا با دشمني كه هرروز گستاختر و بيمنطقتر ميشود، قطعا كار عاقلانه و عالمانهاي نيست. اتفاقا همينجاست كه بايد مثل كوه در برابرش ايستاد و قدمي به عقب برنداشت.
لبخند بر دشمن را بايد حرام كرد و در مقابل در برابر دوستان و دلسوزان ايران و انقلاب و اسلام كه ممكن است منتقد هم باشند از مروت و مدارا سخن گفت.
يادمان باشد مصداق بارز اعتدال را بايد در كلام خدا و سيره معصومين (عليهمالسلام) جست.