یک هفته از فاجعه انفجار خونین در بندر بیروت میگذرد و هر روز پیامدهای آن گستردهتر میگردد. هر چند که این انفجار بیش از هر چیز باید پیامدهای اقتصادی به همراه داشته باشد اما ابعاد سیاسی آن گسترش بیشتری داشته است بگونهای که حتی دولت حسان دیاب تحت فشارهای سنگین اعمال شده علیه دولتش از سمت نخست وزیری استعفا داد. در همین حال تحرکات دیپلماتیک گستردهای از سوی کشورهای منطقهای و فرامنطقهای صورت گرفته است که سفر مکرون رئیس جمهور فرانسه، سفر امروز هایکو ماس وزیر خارجه آلمان در کنار هیاتهای آمریکایی و عربی را میتوان در این چارچوب مشاهده کرد. این اقدامات در کنار آشوبهای خیابانی تحت تاثیر مواضع سیاستمداران و فضای رسانهای در حالی وضعیت لبنان رانابسامان ساخته است که مروری بر تحولات سالهای اخیر لبنان نشانگر تکرار یک سناریوی تکراری در قبال این کشور است. در سال ۱۳۹۶ در آستانه انتخابات پارلمانی نیز لبنان با خلاء سیاسی و بحرانهای اقتصادی مواجه شد که حتی با اعتراضهای خیابانی همراه بود. در همان زمان نشستهایی با نام حمایت از لبنان بویژه در پاریس برگزار شد که در آن زمان نیز از کلید واژه لزوم اصلاحات به عنوان پیش شرط اجرای این کمکها صحبت به میان میاید. آن زمان بازی میان دوگانگی مقاومت و کمک اقتصادی کانون تحرکات را تشکیل میدهد و تلاش می شد تا چنان عنوان شود که مردم لبنان باید باید مقاومت و رای به آن را بپذیرند و یا اینکه کمکهای اقتصادی که غرب وعده آن را داده است. اکنون نیز شاهد هستیم که همین موازنه در حال تکرار است و آن اینکه مردم میان برخورداری از حمایتهای خارجی و ادامه بحران یکی را باید انتخاب نمایند. کمکهای خارجی که شرط تحقق آن خواستههای استعماری غرب از جمله سلطه فرانسه بر بانک مرکزی لبنان، خلع سلاح مقاومت و سازش با رژیم صهیونیستی و دوری از سوریه و مقاومت است. نکته قابل توجه آن است که در سال ۱۳۹۶ مردم لبنان میان دو گزینه در نهایت راه مقاومت را انتخاب کردند که رای بالای مردم به نمایندگان مقاومت سندی بر این امر است. اکنون نیز در حالی لشگر کسی دیپلماتیک و رسانهای علیه لبنان به پا شده است که مردم لبنان حمایت از مقاومت را در پیش خواهند گرفت که استقبال گسترده مردمی از سخنرانی اخیر سید حسن نصرالله دبیر کل حزبالله در باب انفجار بندر بیروت و راهکارهای خروج لبنان از این بحران سندی بر این حمایت همه جانبه است.
نویسنده: فرامرز اصغری