باز هم ۱۷ دیماه رسید تا يادمان آيد كه چند خطی درباره آن جوان زیبا، مشتی و باوقار بنويسيم؛جهان پهلوان غلامرضا تختی.
اگر امروزه به دنبال یک تصویر از تختی باشیم که آینه تمام نمای شخصیت او برای نسل جدید باشد باید به سراغ کدام تصویر برویم؟ تصویر سر خم نکردنش مقابل محمدرضا پهلوی هنگام دریافت مدال؟ تصویر او روی سکوی المپیک؟ تصویری که در حال بوسیدن دست مادر است و یا گونی بزرگی که به دست گرفته تا برای آسیب دیدگان زلزله کمک های مردمی جمع آوری کند؟ هیچ کدام از این تصاویر به تنهایی پاسخ گوی یک معرفی جامع و کامل از تختی نیست و شاید بهترین تعریف از او نام خودش باشد که مجموعه صفات انسانی و پهلوانی را در خود جای داده است. تصویری که در بین هزاران ورزشکار امروزی شاید به ندرت بتوان یکی از آن ها را یافت.
تختی مصداق بارز یک پهلوان و یک جوانمرد بود.تختی با همه اسطوره‌های از جنس خود که نقل محافل و داستان ها و افسانه ها هستند، تفاوت بزرگی دارد و آن واقعی بودنش است. او از جنس مردم و در کنار مردم بود. مثل آنها زندگی می کرد و جلوی چشمشان بود. همین باعث می شد حداقل مردمی که هر روز او را از نزدیک می دیدند، تختی شدن را افسانه ندانند و هر کدام حداقل به اندازه خود چیزهایی از او بیاموزند که شاید حلقه گمشده جامعه ورزش امروزی ما باشد.به گزارش ايپنا، البته در ورزش و در بین مشاهیر چهره‌های فراوانی بودند که بعد از مرگشان با اغراق و بزرگنمایی، چهره اسطوره به خود گرفتند ولی این که تختی در زمان حیات خود به چنان محبوبیتی رسیده بود که حاکمیت وقت آن را برای خود خطرناک می دید و به دنبال حذف او از صحنه اجتماع و از دل مردم شد، او را از سایرین متمایز می کند. حتی شائبه‌هایی در مورد مرگ او به گوش می رسد که شاید تصدیق چنین جریانی باشد. البته گذر زمان نشان داد که چهره‌هایی مثل او به این راحتی حذف نخواهند شد.
بازهم به هفدهم دی ماه رسیدیم و باز هم یادمان افتاد جهان پهلوانی بود که حداقل (یا شاید حداکثر) سالی یک بار برای او بزرگداشت می گیریم، بدون آن که بیاندیشیم هدف تختی جا انداختن چه پس زمینه ای در دل ورزش بوده که جوانمردی و پهلوانی حداقل باید هدف اصلی آن باشد؟ چقدر سعی کردیم تختی و مرام و مسلک او را به نسل جدید بیاموزیم که از بد حادثه قهرمانان امروزی شان پورشه سوار می شوند و حوصله ای برای پرداختن به خیل مشتاقان خود ندارند؟ به راستی چه شد که از منش تختی در ورزش امروز خبري نيست؟ بهتر که نگاه می کنیم می‌بینیم از تختی به جز یک سالگردی که هر سال برگزار می‌کنیم و مجسمه ای که از او در میدان تجریش ساخته ایم، فقط یک عکس سردَرِ ورزشگاه ها از او باقی گذاشته ایم!
