یک سال از حادثه مشکوک انفجار در بندر بیروت با صدها کشته و زخمی و میلیاردها دلار خسارت میگذرد در حالی که همچنان ماهیت عوامل و اهداف اصلی این انفجار خونین مشخص نشده است. اکنون پس از یک سال، لبنان در شرایط بحرانی سیاسی و اقتصادی به سر میبرد در حالی که تحرکات تروریستی برای وارد ساختن این کشور به جنگ داخلی نیز شدت گرفته است. حال این سوال مطرح است که چرا پس از گذشت یک سال از این حادثه وضعیت لبنان با سمت بحرانیتر شدن پیش رفته است؟ پاسخ به این پرسش را در چند مسئله میتوان جستجو کرد: نخست آنکه در طول این یک سال افرادی مانند سعد حریری که کفیل تشکیل دولت بودهاند به جای تعامل با جریانهای داخلی لبنان، چشم به خارج از مرزها داشته و تلاش کرده تا مسائل را در تعامل با کشورهای عربی و غربی رفع نماید. نتیجه این رویکرد عدم توجه به ظرفیتهای داخلی بوده که عملا بر بحران لبنان دامن زده است. دوم آنکه عدم رویکرد به الگوی مقاومتی موجب شده تا کشورهای غربی و عربی، لبنان را به صحنه رقابت و حتی تسویه حسابهایشان مبدل سازند که نمود آن را در عملکرد عربستان، امارات، ترکیه ، انگلیس، فرانسه و آمریکا میتوان مشاهده کرد. جالب توجه آنکه کشورهای مذکور وعده کمکهای اقتصادی متعددی به لبنان را مطرح کردهاند که هرگز محقق نشده است. نکته مهم آنکه این دخالتها و البته چشم داشت افرادی همچون حریری به خارج موجب غفلت آنها از ظرفیتهای دیگری که میتواند حلال مشکلات لبنان باشد شده است که رد کمکهای کشورهایی مانند ایران و روسیه نمودی از این رفتارهاست. به هر تقدیر میتوان گفت آنچه یک سال بر بحران انفجار بیروت دامن زده است عدم انسجام داخلی لبنانی و رفتارهای جریانهای غربگرایی است که منافع کشورشان را قربانی خدمت به برخی رژیمهای عربی و غربی کردهاند.
نویسنده: قاسم غفوری
نویسنده: قاسم غفوری