دکترین تبیین شده معمار انقلاب اسلامی توسط امام خمینی«ره» به درستی شایسته آنست که تا ظهور حضرت مهدی«عج» سر لوحه منشور« سیاست ما عین دیانت ماست» باشد زیرا هر روز که می گذرد شاهد به ثمر رسیدن گوشه ای ازاین کلامهای نغز هستیم تا آحاد جامعه جهانی را به سوی رستگاری رهنمون باشد.
یکی از هزاران کلام بی بدیلی که در آغازین روز های ورود به ایران پس از پانزده سال دوری توانست اذهان عمومی وملتهب را از زمهریر برودت خارج نماید این بود که فرمودند«رابطه با آمریکا را می خواهیم که چه کنیم»؟ شاید آن روز کمتر کسی پیدا می شد تا اینگونه سخنان ارزنده را به قاب های خاتم وزرنگاروماندگار بسپارد اگرچه در قلب ها محفوظ ماند اما مرور زمان نشان داد آنچه از درون این شجره طیبه تراوش می کرد عصاره مائده های بهشتی برای کسانی بود که لیاقت شنیدن وعملیاتی کردن آن را داشتند ودارند.تا شاگرد نمونه ونخبه آن امام همام یعنی مقام معظم رهبری که در هریک از سخرانی های خود فرازی از کلام ناب امام را بازگو و برای مستمعان موشکافی می کنند بهتر بدانند انقلاب اسلامی ایران بر چه چهار چوب مستحکمی تکیه داده واستوار است. گذشت زمان پس از ارتحال ا مام خمینی «ره» وزمین گیر شدن ابر قدرت ها ی شرق وغرب . نظام را بر اساس رافت اسلامی ملزم می کرد تا به بعضی از بازنگری ها پیرامون اتفاقات تازه بپردازد وبه غافلان فرصت دهد تا عینک های تیر را از چشمهای خود بردارند و ایران امروز را بهتر ببیند .از این جهت پیشنهاد غرب راپیرامون توافقی با عنوان برجام پذیرفت که همه شرایط آن به نفع سیاست های از پیش تبیین شده جمهوری اسلامی بود واین امر مهم توسط مجلس قانون گذار و شورای نگهبان و تشخیص مصلحت نظام نیز تایید و تنفیذ گردید که مسیر اجرایی شدن آن از آغاز تا تصویب در نشست های متعدد ودر نهایت ۱+۵ نزدیک پانزده سال طول کشید در حالیکه شاگرد اول حوزه تدریس امام خمینی « ره» یعنی مقام معظم رهبری در طول این رفت وآمد های دوساله بار ها تذکر دادند به وعده های توخالی آمریکا واصولا غرب اعتماد چندانی ندارند. بحث پیرامون صداقت نمایندگان و دیپلمات های ایران ونوع ولابی های آنهانیست که برای انجام هرچه بهتر توافق نامه وبسته های ضمیمه آن در ۱+۵ فداکاری های لازم را به عمل آورده اند واز هیچگونه تلاشی در این باره کوتاهی نشد ه اما تا حدودی کلام گهر بار مقام رهبری پیرامون عدم اعتماد مطلق به آمریکا وحتی اروپا به حاشیه رفت و نادیده گرفته شد که می توانستند اجرای مفاد توافق نامه را به پشتوانه قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل از فرسایشی به علی الراس تبدیل نمایند تا مشمول مرور زمان نشده و توسط دونالد ترامپ به بازی گرفته نشود وچهار سال به محاق انزوا نرود! این اتفاق که برای کشور هزینه های غیر قابل باوری از نظر اقتصادی . اجتماعی. فرهنگی وحتی مستعصل کردن نسل های حال وآینده را به همراه داشت وتوانست این فرصت را برای جمهوری خواهان ودمکرات ها در ایالات متحده فراهم نماید تا دامنه تحریم ها را نسبت به قبل شدت بخشند امروز نیز همچنان ادامه دارد به این نیت که مذاکرات به مرحله فرسایشی سوق داده شود! بنظر می رسد لشکر کشی های غرب به وین قوی تر از تیم نیروهای دفاعی ایران باشد که تا حدودی خسته شده اند . از این نظر پیشنهاد اخیر و طرح ارائه شده توسط یکی ازاصحاب رسانه پیرامون استفاده از مدافعان بیشتر از جمله حضور دونفر نمایندگان ملت در مجلس که مصونیت های لازم را نیز داشته ومی توانند بر اساس مصوبات قانونی مسیر مذاکرات را رصد ومدیریت لفظی نمایند لازم وملزوم ادامه حضور تیم ایران در ۱+۴ می باشد. زیرا بعضی وقت ها هدف نهایی از طولانی کردن اینگونه نشست ها به نوعی کم رنگ وفرسوده نمودن طرف مقابل است تا در مقطعی اززمان بندهایی در صورت جلسات گنجانده ودر فرصت مناسب وبا استفاده از جو های روانی ایجاد شده توسط عوامل خصم . اتفاقات نا خواسته ای بوجود آید و مشابه بند ۵ برجام ۱+۵ را در آن بگنجانند! که حضور دو نیروی تازه نفس ونماینده حقوقی آحاد جامه می تواند از تکرار اشتباهات گذشته پیشگیری نماید.
نویسنده: حسن روانشید
