بحران‌هایی همچون اشغالگری رژیم صهیونیستی، بحران سوریه، تجاوز سعودی به یمن، جنگ داخلی در لیبی همچنان کانون اصلی تحولات جهانی هستند و هر روز قربانیان بسیاری می گیرند. نکته قابل توجه در قبال این تحولات آن است که نشست‌ها و توافقات بین المللی متعددی در قبال هر کدام این تحولات صورت گرفته است. نشست‌های ژنو برای سوریه، نشست و توالق استکهلم برای یمن و توافقات آلمان و ژنو برای لیبی و صدها توافقی که در قبال فلسطین صورت گرفته نمودی از این مسئله است. حال این سوال مطرح است که چرا این نشست‌ها به نتیجه نرسیده و همچنان بحران در این مناطق ادامه دارد؟ پاسخ به این پرسش را در برگزار کنندگان و مجریان این نشست‌ها می‌توان جستجو کرد. مروری بر نشست‌های مذکور نشان می‌دهد که آنها نه بر اساس حقایق جاری و منافع مناطق بحرانی بلکه بر اساس اهداف قدرت‌های بزرگ برگزار شده‌اند. به عنوان مثال نشست‌هایی که در باب فلسطین بوده صرفا بر اساس منافع صهیونیست‌ها شکل گرفته و هیچ حقی برای فلسطینی‌ها قائل نبوده‌اند چنانکه پس از گذشت ۱۰ سال همچنان محاصره غزه ادامه دارد. در باب سوریه نیز نشست‌های ژنو که توسط کشورهای غربی برگزار شده بر مبنای سرنگون سازی دولت قانونی و مردمی این کشور و حمایت از تروریست‌ها استوار بوده است و نتیجه آن استمرار بحران در سویه شده است. در یمن نیز توافق استکهلم در نهایت در قالب منافع سعودی و متجاوزان به یمن بوده و حتی بندهای تعهدات جهانی برای ارسال کمک‌های بشر دوستانه به یمن اجرایی نشده است. وضعیت بحرانی جاری در یمن و قحطی و فاجعه انسانی این کشور برگرفته از عدم تعهد پذیری متعهدان غربی و عربی و سازمان ملل در رفع بحران‌های این سرزمین است. در باب لیبی نیز به رغم آنکه کشورهای حاضر اجلاس‌های آلمان و ژنو متعهد به عدم ارسال تسلیحات به طرف‌های درگیر جنگ بوده‌اند اما این تعهد اجرایی نشده است. اقدامی که زمینه‌ساز استمرار جنگ و بحران در لیبی شده است.
با توجه به آنچه ذکر شد می‌توان دریافت که نشست‌های مذکور زمانی می‌تواند به ایجاد صلح و ثبات جهانی منجر شود که قدرت‌های بزرگ از رویکرد منفعت طلبانه در قبال آن خودداری کرده و از سوی دیگر سازمان ملل رویکردی مستقل داشته و به جای اجرای اهداف قدرت‌های بزرگ وظایف خود برای حل این بحران‌ها را اجرایی سازد. تا زمانی که این وضعیت اصلاح نگردد روند بحران در این مناطق و سایر نقاط جهان ادامه خواهد یافت و هر روز قربانیان جدیدی خواهد گرفت.
نویسنده: علی تتماج
