چند ماهی است که ویروس کرونا زندگی شهروندان و تمامی فعالیت های آنان را تحت تاثیر قرار داده است. از مشاغل و کسب و کار ها تا فعالیت های تفریحی و دیدار دوستان و آشنایان و حتی مدارس و دانشگاه ها تحت تاثیر ویروس کرونا قرار گرفته اند. همگی به دنبال راه و روشی هستیم تا خود را از این ویروس دور نگه داریم. اما مشاغلی در جامعه هستند که نمی توانند حتی یک روز دست از کار بکشند. چرا که هم معیشت آنها به کار کردن وابسته است و هم زندگی تمامی افراد جامعه به کار آنها گره خورده است. اما کمتر از آنها حرفی زده می شود.
از آغازین روزهای انتشار ویروس کرونا در تبلیغات و برنامه های تلویزیونی، شبکه های مجازی و گفت و گوهای خانوادگی صحبت از فداکاری و از خود گذشتگی پزشکان و پرستاران بوده است. اما کمتر از کسانی گقته شده است که با وجود مشکلات بسیاری که درشغل و معیشت زندگی خود دارند اما باز هم دست از کار نکشیده اند و همانند پزشکان و پرستاران در خط مقدم مبارزه با کرونا هستند. نیروی خدماتی مراکز درمانی، رفتگران، افرادی که وظیفه ضدعفونی کردن وسایل حمل و نقل عمومی را بر عهده دارند و آنهایی که در آرامگاه ها و سرد خانه ها کار می کنند بیشتر از سایر شهروندان در معرض خطر قرار دارند.
نیروهای خدماتی مراکز درمانی و بیمارستان ها همانند پزشکان و پرستاران در ارتباط با بیماران مبتلا به کرونا هستند. در این شرایط که رفت و آمد افراد به بیمارستان ها محدود شده است نیروهای خدماتی هستند که همراه بیماران هستند و کارهای آنان را انجام می دهند. در واقع این افراد بیشتر کارهای مربوط به بیماران را انجام می دهند اما توجه کمتری به آنها می شود. کسانی هم که به طور مستقیم با زباله های بیمارستانی سر و کار دارند در معرض خطرات بسیاری قرار دارند چرا که در شرایط عادی پروسه مخصوصی برای دفع زباله های بیمارستانی وجود دارد که با انتشار ویروس کرونا این خطرات چندین برابر شده اند. دیگر زحمت کشان در جامعه که معابر و خیابانها را تمیز می کنند رفتگران هستند که آنها هم در خطر احتمال ابتلا به این ویروس هستند. رفتگران و کارگران شهرداری این روزها باید ماسک ها و دستکش هایی را که به علت ضعف فرهنگی برخی شهروندان در خیابان ها رها شده اند را تمیز کنند. در این روزها باید بیشتر مراقب باشیم تا با سهل انگاری خود جان دیگر شهروندان را به خطر نیندازیم. افرادی که شهر بدون وجودشان دوام نمی آورد و زحمتشان در تاریکی شب دیده نمی شود.کارگران بخش تدفین آخرین نفراتی هستند که با پیکر افراد فوت شده بر اثر کرونا تماس دارند. آنها نیز همانند بخش خدمات مراکز درمانی و رفتگران نمی توانند کار خود را رها کنند و از طرفی بسیار در معرض ابتلا به ویروس کرونا قرار دارند.
این افراد با وجود سختی های کارشان و از طرفی حقوق پایینی که دریافت می کنند اما تا پای جانشان ایستاده اند و در قبال کاری که انجام می دهند احساس مسئولیت می کنند. یکی از دغدغه هایی که این افراد در مصاحبه هایشان با خبرنگاران به آن اشاره کرده اند برخورد جامعه با آنهاست. اینکه چگونه برخی به آنها نگاه می کنند؟ و یا برخورد مردم با این مشاغل چگونه است؟ جامعه یک روز بدون وجود این مشاغل هم قابل تصور نیست. به خصوص که در این دوران این افراد از جان خود می گذرند و با وجود تمامی مشکلاتی که ذکر شد وظیفه ی خود را انجام می دهند. در این شرایط نباید با سهل انگاری و خودخواهی خود کار آنان را چندین برابر کنیم.
نویسنده: مائده غلامی
