نردیک به ۴ دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ملت ایران می‌گذرد. دورانی پر فراز و نشیب که دستاوردها و سختی‌های بسیاری را در خود داشته و این راه همچنان ادامه دارد. در این میان یک کلید واژه در ادبیات سیاسی انقلاب به چشم می‌آید و آن واژه‌ای به نام بدهکار یا طلبکار انقلاب بودن است. برخی این مسئله را بیان می‌کنند که در مبارزات پیروزی انقلاب، جنگ تحمیلی ایفای نقش کرده‌اند و به قول خودشان دینشان را به انقلاب ادا کرده و اکنون زمان بهره بردن آنها از سفره انقلاب است. آنها گرفتن پست‌های مهم و داشتن حقوق‌های نجومی را حق خود دانسته و سهمی از سفره انقلاب می‌دانند. در برابر چنین استدلال‌ها و گفتارهایی این سوال مطرح می‌شود که آیا واقعا چنین است و انقلاب همچون سفره‌ای است که هرکس به میزان آنچه کمک به پیروزی انقلاب و یا دفاع مقدس داشته باشد از آن سهم ببرد و به قولی از آن در مسیر آسایش و رفاه‌طلبی خود بهره گیرد؟ پاسخ به این پرسش را با مروری در بیانات بنیانگذار انقلاب اسلامی و شهدای بزرگ انقلاب می‌توان به خوبی یافت. امام خمینی (ره) بارها بر یک جمله کلیدی تاکید داشته‌اند و آن اینکه انقلاب به هیچ گروهی بدهکاری ندارد و همه بدهکار انقلاب هستیم. رهبر معظم انقلاب نیز در فرمایشات متعددی تاکید دارند که هیچ کس طلبکار انقلاب نیست و همه بدهکار آن هستیم و باید برای حفظ و ارتقای آن از همه توانمان بهره گیریم.
در وصیت‌نامه‌های شهدا نیز یکی از کلید واژه‌ها این جمله است که ما همه بدهکار انقلابیم و هیچ کس طلبکار نیست و نباید جای این دو باهم عوض شود. زیاد دور نرویم همین شهدای عصر حاضر خودمان نیز همین اصل را در سخنانشان داشته و به آن عمل کرده‌اند چنانکه شهید سردار همدانی در وصیت نامه‌اش، خود را بدهکار انقلاب می‌داند و همگان را به تکیه بر این مهم توصیه می‌کنند.
سوالی که در ذهن متبادر می‌شود آن است که تفکر بدهکار انقلاب بودن چه دستاوردی دارد و اگر این اصل جای خود را به طلبکار انقلاب دهد چه پیامدی به همراه خواهد داشت؟
وقتی افراد خود را بدهکار انقلاب بدانند به معنا خواهد بود که هر تلاشی در جهت تحقق اهداف و آرمان‌های انقلاب انجام دهند منتی بر سر مردم و انقلاب ندارند و نتیجه آن می‌شود که اصولی همچون عدالت محوری، کمک به دیگران، توسعه و پیشرفت انقلابی کشور، مبارزه با استکبار و آنانی که به دنبال سلطه بر کشور هستند و هرآنچه که در مسیر مولفه‌ها و ارزش‌های انقلابی است، محقق خواهد شد چنانکه با همین روحیه انقلاب پیروز شد و دفاع مقدس با سربلندی به سرانجام رسید.
نتیجه طلبکار انقلاب بودن یعنی آنکه افراد انقلاب را همچون سفره‌ای می‌بینند که باید از آن سهمی داشته باشد که نتیجه آن می‌شود همان فیش‌های نجومی، رانت‌های اقتصادی و شکاف طبقاتی و تبدیل رفاه زدگی به یک ارزش و مردمی بودن و حمایت از مستضعفین به یک ضد ارزش. برای مقابله با همین رویه است که همواره بدهکار انقلاب باید بود و از معیارهای انقلابی بودن مسئولان و مردم نیز همین اصل بدهکار انقلاب بودن و نه طلبکار آن بودن است ولاغیر.
مهدیس پارسا
