مذاکره برای آنچه صلح در افغانستان نامیده می شود با دو محور طالبان و دولت مرکزی و طالبان آمریکا مدتهاست که آغاز شده است. این روند در حالی در جریان است که در اقدامی تامل برانگیز سفارت آمریکا و نمایندگی‌های سیاسی شماری از کشورهای اتحادیه اروپا در افغانستان بیانیه مشترکی منتشر کرده و با انتساب قتل‌های هدفمند، آدم‌ربایی و تخریب ساختمان‌های عمومی به طالبان، این قبیل اقدامات را محکوم کردند.
همچنین چهار مقام ناتو اعلام کردند که نیروهای بین‌المللی قرار است بیشتر از زمان تعیین شده در توافق دوحه میان آمریکا و طالبان در افغانستان باقی بمانند.طبق توافق دوحه، قرار بود نیروهای خارجی تا اول ماه می سال جاری میلادی افغانستان را در ازای تعهد طالبان به قطع رابطه با گروه القاعده و عدم حمله به نیروهای آمریکایی ترک کنند. این اقدامات با واکنش طالبان همراه شده است چنانکه آنها از یک سو اتهامات وارده را رد کرده و از سوی دیگر تاکید دارند که عدم اجرای توافقات دوحه زمینه ساز رویکرد دوباره آنها به سلاح علیه نیروهای خارجی می‌شود. نکته قابل توجه آنکه دولت مرکزی افغانستان نیز با نگاه بدبینانه به توافق دوحه می نگرد و بعضا آن را مردود می‌داند. با توجه به رویکرد‌های مذکور می توان گفت که مذاکرات میان طرفین در فضایی کاملا بدبینانه در جریان است که نتیجه آن نیز استمرار بحران در افغانستان است. در این میان کشورهای غربی نه به توافقات با دولت مرکزی و نه با طالبان پایبند بوده اند که نتیجه آن فضای بحرانی کنونی است.
لذا می‌توان گفت در نهایت آنچه حلال مشکلات افغانستان خواهد بود، خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از این کشور است و تا زمانی که آنان حضور دارند وضعیت بحرانی ادامه دارد چرا که هر کدام از طرفین بحران را مولفه‌ای برای بقا و امتیازگیری از طرف مقابل می‌دانند.
نویسنده: علی تتماج
