پرداختن به دوران تاریک و مغفول مانده تاریخ معاصر ایران راهی به هیچ اثر سینمایی پیدا نکرده است اما اینک گویا تصمیم گرفته شده اثری با جریان مبارزه و مقاومت ملت در برابر ظلم و بی‌عدالتی دیده نشود.
اکران فیلم سینمایی «یتیم‌خانه ایران» تازه‌ترین ساخته ابوالقاسم طالبی در حالی از چهارشنبه ۵ آبان گذشته آغاز شد که تا روز قبل از آن وضعیت نمایش این فیلم به دلیل تعلیق دفتر پخش فلیمیران در هاله‌ای از ابهام قرار داشت.
همین موضوع سبب شد تا پخش کننده این فیلم «فیلمیران» با تاخیر و تعلل تبلیغات محیطی و تلویزیونی فیلم را آغاز کند. به گونه‌ای که تا یکی دو روز گذشته از تبلیغات محیطی و تابلوی شهری برای این فیلم ضد انگلیسی خبری نبود. ابوالقاسم طالبی، کارگردان «یتیم‌خانه ایران» در برنامه «هفت» با گلایه از این موضوع، گفت: این فیلم بدون حتی یک بنر شهری اکران خود را آغاز کرد و اگر حمایت آقای علی عسگری، رئیس رسانه ملی نبود همین چند تیزر تلویزیونی نیز از ما پخش نمی‌شد!
این تعلل از سوی پخش‌کننده بزرگ و معتبری چون «فیلمیران» برای فیلم خود در حالی صورت می‌گیرد که همین پخش‌کننده برای فیلم دیگرش «متولد ۶۵» که همزمان با «یتیم‌خانه ایران» روی پرده سینماها رفت، تبلیغات گسترده‌ای صورت گرفته و قبل از اکران نیز رونمایی از فیلم در یکی از سالن‌های سینمایی در نظر گرفته شد. بیلبورد شهری، کمپین تبلیغاتی راه انداختند. در فضای سینماهای اکران‌کننده فیلم، استندها و کارتن پلاست‌های تبلیغاتی فیلم را قرار داده شد. اما نزدیک به یک هفته از اکران «یتیم‌خانه ایران» می‌گذرد، این فیلم در حال حاضر تنها ۱۴ سالن سینما در کشور در اختیار دارد و اکران شهرستان این فیلم از روز گذشته و تنها در پردیس هویزه مشهد زیر نظر حوزه هنری آغاز شده است.
ابوالقاسم طالبی در «یتیم‌خانه ایران» قطعه‌ای گمشده از تاریخ معاصر ایران را که منجر به قتل عام ۹ میلیون ایرانی می‌شود به نمایش گذاشته است و به نظر می‌رسد برخی از جریان‌های داخلی از بازگو شدن این تاریخ واهمه دارند. این فیلم داستان قحطی و خشکسالی عظیم ایران را در سال‌های ۱۲۹۵ تا ۱۲۹۷ در کوران جنگ اول جهانی و در زمان اشغال ایران به دست قوای بیگانه روس و انگلیس روایت می‌کند. این قحطی که همراه با فقر، بدبختی و در نهایت کاهش جمعیت بود، در تعیین سرنوشت جامعه ایران به ویژه ظهور دیکتاتوری پهلوی نقش به سزایی داشت. فاصله سال ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۸ کوتاه بود؛ اما همین مدت تقریبا اندک و ناچیز در تاریخ یک سرزمین کهن به قدری مرگبار بود که انگار هیچ وقت پایانی برای آن وجود نداشت.
به گزارش فارس، گرچه ایران در زمان جنگ جهانی اول و بعد از آن، اعلام بی‌طرفی کرد، اما آن قدر حکومت شاهنشاهی قاجار بی‌کفایت بود که نتوانست تمامیت ارضی ایران را حفظ کند. برای همین کشور به اشغال همزمان انگلیس و روسیه درآمد. در شرایط تضعیف حکومت مرکزی، شیوع بیماری و قحطی هم اتفاق افتاد و به‌دلیل اقدامات و سیاست‌های غلط و تعمدی سران حکومت وقت و اشغالگران، به قدری گسترش پیدا کرد که درنهایت باعث مرگ ۹ میلیون نفر، معادل حدود ۴۰ درصد جمعیت کشور شد؛ فاجعه‌ای انسانی که در سیاهی از حمله مغول هم پیشی گرفت.
پرداختن به این دوران تاریک، تاکنون راهی به هیچ اثر سینمایی پیدا نکرده بود تا این‌که ابوالقاسم طالبی دست به کار شد و فیلم «یتیم‌خانه ایران» را ساخت. اثری تاریخی با بن مایه‌های سیاسی و جریان مبارزه و مقاومتی که در تاریخ این سرزمین علیه ظلم و بی‌عدالتی و تجاوز دشمنان وجود داشته است. او با خلق قهرمانی کلاسیک همچون محمدجواد، تماشاگر را تا پایان با فیلم همراه می‌کند.
ابوالقاسم طالبی از کارگردانان متعهد و دغدغه‌مند نظام و انقلاب است که همواره تلاش کرده با صراحت و البته زبان و قالبی هنرمندانه از داشته‌های ارزشی کشور بگوید. او این رویه را در مصاحبه‌ها و نوشته هایش نیز دنبال کرده و لحظه‌ای از باورها و آرمان‌های انقلابی‌اش عقب‌نشینی نکرده است.
اکران «قلاده‌های طلا» به کارگردانی او با موضوع اغتشاشات سال ۸۸، سروصدای فراوانی میان اهالی سینما و جامعه ایجاد کرد و نشان داد طالبی کارش را بخوبی بلد است. پیش از آن هم بخشی دیگر از هنر او را در فیلم‌هایی چون «دست‌های خالی»، «عروس افغان» و «نغمه» دیده بودیم و این آثار را با سکانس‌هایی ماندگار و بازی‌هایی تاثیرگذار به یاد داریم.
طالبی به‌عنوان چهره شاخص سینمای استراتژیک و جریان مقاومت، در «یتیم‌خانه ایران» کار شایسته‌ای انجام داد و ضمن پرداختن به موضوعی مهم و در عین حال مغفول، اثری کلاسیک و پرماجرا، جذاب و گرم ساخت که جایش در سینمای ما خالی بود. باید دید مدیران و مسئولین سینمایی کشور تا چه میزان حاضرند به این فیلم ارزشمند توجه کنند؟!
